από την Μάρθα Πατλάκουτζα
Κι αν η ζωή είναι μια αλληλουχία εποχών εσύ σε ποια επιλέγεις να ζεις; Στην πιο αγαπητή ή στην πιο μισητή;
Τι βαστά άραγε η ψυχή σου; Ένα ατέλειωτο καλοκαίρι ή μια βαρυχειμωνιά δίχως φως κι ελπίδα;
Και ποιος σου είπε πως η ζωή είναι εύκολη;
Όμως υπάρχεις, ζεις στην κάθε σου ανάσα.
Ναι, δεν πήγε όπως ήθελες. Τα έκανες μαντάρα ή σου τα έκαναν μαντάρα.
Το ξέρεις. Το παρελθόν έγινε και τελείωσε.
Εσύ;
Έχεις τελειώσει με τα όνειρά σου, με τους πόθους σου;
Θα μου πεις κουράστηκες. Όσο κι αν το παλεύεις, δε γυρίζει το ρημάδι. Μισείς τη ζωή σου. Σε κάθε σοκάκι του μυαλού σου απαντάς κρύο, παγωνιά, σκοτάδι.
Σίγουρα έχεις ηττηθεί; Ή απλά γκρινιάζεις για να σε λυπηθούν;
Ναι, έχεις πονέσει. Έχεις θυμώσει με τα λάθη σου. Απογοητεύτηκες με τα λάθη των άλλων.
Ναι, η ζωή δεν είναι εύκολη. Μην περιμένεις να έρθει το θαύμα για να σε σώσει. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις να συμβεί. Πολεμώντας ξανά και ξανά. Πολεμώντας δίχως τέλος, γιατί όταν θα σβήνει η ανάσα σου το μοναδικό ερώτημα που ίσως προλάβεις να σκεφτείς θα είναι;
Τι ήταν αυτό που ήθελα πιο πολύ να ζήσω στη ζωή μου;
Αν το έχεις πετύχει, τότε έστω στιγμιαία θα έχεις βουτήξει το δάχτυλο στο βάζο της ευτυχίας.
Ο χρόνος σου, οι εποχές σου είναι το παρόν σου, είναι οι επιλογές σου για την επόμενη μέρα.
Πόσο ακόμα θα χαραμίσεις εσένα μέσα στον χειμώνα του μυαλού σου;
