Γράφει ο Ερμής:
Κρατά τη μάσκα στα χέρια του. Τη φοράει και στρέφει το κεφάλι του προς τον καθρέφτη.
Η άγνωστη μορφή που αντικρίζει, τον μεταφέρει στο παρελθόν. Τότε που ήταν ακόμη παιδί, που τα όνειρα έκρυβαν μόνο αλήθειες, που οι πόθοι περίμεναν απλώς τη στιγμή εκπλήρωσής τους, που το ψέμα αντιστοιχούσε σε αθώες καλοσυνάτες φάρσες και η κάθε ημέρα του προσέφερε μια ευκαιρία χαράς.
Τώρα όλα είναι διαφορετικά. Τίποτα δεν του χαρίζεται, τίποτα δεν είναι απλό και τίποτα δεν κερδίζεται δίχως αντάλλαγμα.
Οι μάσκες δεν είναι πλέον το αξεσουάρ μιας μεταμφίεσης, αλλά ο μόνιμος κίνδυνος που πρέπει να αναγνωρίσει για να αποκαλύψει τα καλυμμένα πρόσωπα.
Η αλήθεια του χθες μετατράπηκε στην πλάνη του σήμερα και ό,τι όμορφο χάθηκε στον βόρβορο της αυταπάτης.
Σκέψεις, ικανοποίηση, απογοήτευση, αθώωση και ενοχή, όλα τυλιγμένα στο ίδιο μπερδεμένο κουβάρι.
Το χεράκι του γιου του που του τραβά το πουκάμισο, τον επαναφέρει στην πραγματικότητα.
Τον παίρνει στην αγκαλιά του.
«Μπαμπά, θέλω και εγώ τη μάσκα», παραπονιέται ο μικρός.
«Ορίστε, είναι δική σου», του λέει καθώς του τη δίνει. «Να θυμάσαι όμως να τη βγάζεις πάντα όταν τελειώνει το καρναβάλι».
Συνταγή της Αμβροσίας: Σερπατίνες
Υλικά:
½ κιλό στρόγγυλα φασολάκια, βρασμένα, στραγγισμένα, όχι λιωμένα
4 – 5 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα (μόνο το άσπρο)
½ ποτήρι του κρασιού λάδι
Πιπέρι
5 φέτες μπέικον, ψιλοκομμένο
1 δόση μαγιονέζας
Εκτέλεση:
Ρίχνουμε το λάδι σ’ ένα τηγάνι, για να κάψει. Προσθέτουμε τα κρεμμυδάκια, τα σοτάρουμε και στη συνέχεια τα αφαιρούμε. Στο ίδιο τηγάνι σοτάρουμε το μπέικον. Σε μια λεκάνη βάζουμε τα φασολάκια, τα κρεμμυδάκια, το μπέικον, το πιπέρι και ανακατεύουμε. Ρίχνουμε τα ¾ τέταρτα μαγιονέζας και ανακατεύουμε ξανά. Αδειάζουμε το μίγμα σε μια πιατέλα και καλύπτουμε με την υπόλοιπη μαγιονέζα. Βάζουμε τη σαλάτα στο ψυγείο, για να είναι δροσερή.
