από την Μάρθα Πατλάκουτζα.
Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά σε αυτή τη ζωή πως είναι άτρωτος στην αγάπη;
Τι τρέχει με κείνο το κορίτσι; Τι τρέχει με κείνο το αγόρι; αναρωτιούνται οι μανάδες μόλις βλέπουν στα βλαστάρια τους πως η φύση ξύπνησε μέσα τους εκείνο το ένστικτο που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Όπως είχε κάμει και στις δικές τους.
Τα συμπτώματα γνωστά: αφηρημάδα, νευράκια, ονειροπόλο βλέμμα.
Και η ιστορία συνεχίζεται… Στο όνομα της αγάπης έχουν γίνει θαύματα και εγκλήματα με κάθε άνθρωπο να φέρει τις λαβωματιές του.
Ν’ αγαπηθείς, όσο έχεις αγαπήσει.
Να ζήσεις την κάθε στιγμή του και σαν τελειώσει να το αντέξεις.
Μα τελειώνει η αληθινή αγάπη;, αναρωτιέσαι.
Μάτια μου, είσαι ο ίδιος άνθρωπος τώρα με εκείνον που δίχως άμυνες είχες ριχτεί με τα μούτρα στη διεκδίκησή της; Είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχες αγαπήσει;
Η αγάπη φέρνει βόλεμα κι αδράνεια. Η αγάπη απαιτεί να την πυρώνεις με κάθε αφορμή, με χάδι, με έρωτα, με βλέμματα ψυχής.
Το τι τελικά θα επιλέξεις να κάνεις στη ζωή σου με δαύτην είναι αποκλειστικά και μόνο στο δικό σου χέρι.
Θυμήσου… όταν τελειώνει μια αγάπη, δε σημαίνει πως σταματά και η ζωή. Θέλει τον χρόνο της. Πάρε τις ασπίδες σου και ξεκινά το κρυφτούλι με σένα, με τα όνειρά σου.
Υ.Γ.
Time is a killer.
Time is a healer.
