Γράφει ο Ερμής:
Ενώ πετώ με τον Ζέφυρο πάνω από τους δρόμους της πολύβουης πόλης, τραβά το βλέμμα μου η μορφή μιας νεαρής γυναίκας που περιμένει μαζί με δεκάδες άλλους σε μια στάση λεωφορείου.
Καθώς την παρατηρώ να στέκει εκεί, κομψή και αριστοκρατική, διαγράφοντας με την ομορφιά της την ασχήμια του κόσμου, ανοίκεια με το σήμερα, αντιλαμβάνομαι αμέσως ότι είναι εκείνη που ιστορεί ο μύθος και που όλοι αμφισβητούσαν μέχρι τώρα την ύπαρξή της.
Πέρασε, λένε, κάποτε ο Χρόνος κάτω από το παραθύρι μιας αρχοντοπούλας και μόλις την αντίκρισε, ένιωσε για πρώτη φορά τον έρωτα να τον σημαδεύει με το τόξο του.
«Όχι!!!» φώναξε ο Χρόνος στον κατεργάρη Θεό. «Εγώ δεν μπορώ να ερωτευτώ».
«Κάνεις λάθος», του απάντησε εκείνος. «Κανείς δεν γλυτώνει από τα βέλη μου. Για όλους υπάρχει κάπου το είδωλο της αγάπης τους και αυτή η κοπέλα είναι το δικό σου».
Ολοκληρώνοντας τη φράση του, ο Έρωτας λάβωσε την καρδιά του Χρόνου και εκείνος δεν μπορούσε πια να αποτραβήξει το βλέμμα του από το κορίτσι που έγινε μέσα σε μια στιγμή το αντικείμενο ενός πρωτόγνωρου πόθου.
Η ωραιότητα της μορφής της σε συνδυασμό με τη φινέτσα που απέπνεε η παρουσία της συγκίνησε ακόμη και τον πανδαμάτορα Χρόνο που από τότε βρισκόταν πάντα κοντά της και παρακολουθούσε κάθε λεπτό της ζωής της.
Εκείνος όμως ήταν αθάνατος, ενώ η κόρη θνητή και κάποτε έφθασε η ώρα που η δική της αυλαία στη Γη έπρεπε να κλείσει.
Λυπημένος ο Χρόνος και όντας βέβαιος ότι δεν ήθελε να συνεχίσει χωρίς τη μορφή της, αγκάλιασε την ψυχή της και τη μετέφερε στο μέλλον.
Η κόρη έζησε ξανά και όταν έφθασε το τέλος, ο Χρόνος δεν δίστασε να κάνει ό,τι και την πρώτη φορά.
Ο μύθος αναφέρει λοιπόν ότι η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται εδώ και χίλια χρόνια και ενώ η κόρη διατηρεί πάντα την καλαισθησία μιας διαφορετικής μακρινής εποχής, ο Χρόνος ικανοποιείται απλώς να κοιτάζει αυτήν που αποτελεί το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του.
Συνταγή της Αμβροσίας: Παλιό και αγαπημένο
Υλικά:
1 κούπα τριμμένο φουντούκι (όχι σκόνη)
1 ½ κούπα χουρμάδες (ψιλοκομμένοι)
1 ποτήρι του κρασιού κονιάκ (δυνατό)
Ξύσμα από ένα πορτοκάλι
2 μαύρες κουβερτούρες
Τρούφα κόκκινη, πράσινη, μαύρη, γαλάζια και πολύχρωμη
Τρουφόχαρτα
Εκτέλεση:
Λιώνουμε τις κουβερτούρες σε μπεν μαρί. Τοποθετούμε σε ένα μπολ το φουντούκι, τους χουρμάδες, την κουβερτούρα, το ξύσμα πορτοκαλιού και το κονιάκ. Ζυμώνουμε τα υλικά, έως ότου το μίγμα γίνει εύπλαστο. Εάν η ζύμη είναι πολύ σφιχτή, αραιώνουμε με λίγο κονιάκ και εάν είναι αραιή, προσθέτουμε λίγη τριμμένη φρυγανιά.
Πλάθουμε τη ζύμη σε μικρές μπαλίτσες και τις τυλίγουμε στην τρούφα (καθεμιά σε διαφορετικό χρώμα). Τις τοποθετούμε σε πιατέλα μέσα στα τρουφόχαρτα.
Πίνακας: «Woman and Cupid», Marie-Victoire Lemoine (Hermitage Μuseum).
