Το χωριό Αράδαινα στα Σφακιά, αποτελεί τουριστικό προορισμό λόγω του ομώνυμου φαραγγιού και της γέφυρας. Ωστόσο δεν είναι ένα συνηθισμένο μικρό χωριό, καθώς έχει εγκαταληφθεί από την πλειοψηφία των κατοίκων του εδώ και 70 σχεδόν χρόνια.
Παραμένει σχεδόν έρημο μέχρι σήμερα εξαιτίας μίας βεντέτας που λέγεται ότι ξεκίνησε το 1948 από το κουδούνι μιας κατσίκας.
Από διάφορες πηγές στο διαδίκτυο διαβάζουμε για τη βεντέτα αυτή: Ενα παιδάκι βρήκε στο δρόμο το κουδούνι μιας κατσίκας και θέλησε να το κρατήσει. Ο κάτοχος του, που είδε το παιδί να το κρατάει στα χέρια, ζήτησε να το πάρει πίσω, όμως το παιδάκι αρνήθηκε.
Στη συνέχεια πήγε στο σπίτι του παιδιού να ζητήσει εξηγήσεις για το κουδούνι του…και λένε πως αυτή η βεντέτα άφησε πίσω της επτά νεκρούς. Οσοι επέζησαν έφυγαν για να μην συνεχιστεί το κακό.
Η Αράδαινα βρίσκεται στη νοτιοδυτική Κρήτη. Διοικητικά υπάγεται στο δήμο Σφακίων, της περιφερειακής ενότητας (πρώην νομός) Χανίων. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 4 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 520 μέτρων, στις νότιες πλαγιές των Λευκών Ορέων.
Το wikipedia.org ανέφερε ακόμη ότι η Αράδαινα ήταν αποκομμένη από το οδικό δίκτυο μέχρι το 1987, όταν κατασκευάστηκε με χρηματοδότηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη -η οποία έχει ρίζες με τον τόπο αυτό- σιδερένια γέφυρα μήκους 70 μέτρων πάνω από το φαράγγι της Αράδενας.
Στη μεσότητα της γέφυρα υπάρχει πλατφόρμα για bungee jumping, καθώς από τον πυθμένα του φαράγγιου, η γέφυρα έχει ύψος 138 μέτρα.
Στο sfakia.gr διαβάζουμε επίσης: Τα ερείπια της Αρχαίας Αραδήν ή Ηραδήν σώζονται στη θέση Πασσόπετρα, κοντά στο σημερινό χωριό, που διασώζει το όνομα. Ήταν αυτόνομη πόλη αφού αναφέρεται ανάμεσα στις 30 κρητικές πόλεις, που υπέγραψαν τη συνθήκη συμμαχίας με τον Ευμένη Β΄της Περγάμου το 183 π.Χ. Η αρχαία νεκρόπολη είναι στη θέση Ξενοτάφι.
Λιμάνι της Αράδαινας ήταν ο Φοίνιξ. Πιστεύεται πώς ιδρύθηκε από Φοίνικες αποίκους και το όνομά της συνδέεται με τη φοινική λέξη Aruad που σημαίνει καταφύγιο και ομώνυμη πόλη υπήρχε στη Φοινίκη. Η Αράδαινα μέχρι τους τελευταίους αιώνες της Βενετοκρατίας και τον πρώτο της Τουρκοκρατίας ευημερούσε, γιατί οι κάτοικοί της είχαν επιδοθεί στη ναυτιλία και το εμπόριο.
Το χωριό έγινε αρκετές φορές στόχος των Τούρκων, λόγω της αντίστασής του, καθώς και γιατί εδώ κατασκευάζονταν όπλα. Κατά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη εναντίον των Τούρκων το 1770, καταστράφηκε ολοκληρωτικά.
