Η Ζωγραφική στη ζωή μου

“Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν, ή πριν μια σταγονίτσα χρόνου ήταν μια φωνή κι ένα πινέλο που θα ‘θελαν πολύ να ταξιδέψουν πίσω στην Πηγή, τ’ αληθινό τους σπίτι και μια μέρα σαν όλες τις άλλες, μα και λίγο διαφορετική, ή μήπως από πάντα, συναντήθηκαν σ’ ένα μονοπάτι της καρδιάς και κίνησαν για το ταξίδι…”

(Το παραπάνω προέρχεται από συνέντευξή μου εδώ: https://totheatro.blogspot.com/2013/09/zoinikitaki.html )

Με θυμάμαι να ζωγραφίζω από τότε που έμαθα να περπατάω σε όποια επιφάνεια έβρισκα μπροστά μου, καθώς η ζωγραφική λειτουργούσε σαν δεύτερη φύση μου, αλλά και ως ανάγκη μου ιδιαίτερα ζωτικής σημασίας. Και συνεχίζω καθώς η ανάγκη δημιουργίας και έκφρασης μιας παράλληλης εσωτερικής πραγματικότητας παραμένει άσβεστη.

Ζωγραφίζω ό,τι απορρέει αυτόματα πάνω στο υλικό που διαθέτω την κάθε στιγμή, ό,τι προέρχεται από τη σύνδεσή μου με την Πηγή, εκεί απ΄όπου αναβλύζουν όλα τα όνειρα.

H ζωγραφική για μένα είναι σαν προσευχή ή διαλογισμός. Όταν βρίσκομαι μπροστά στον καμβά, το ξύλο ή το χαρτί παύω να υπάρχω, διαλύομαι μαζί με τα χρώματα πάνω στη λευκή επιφάνεια.

Κι ίσως η τέχνη να ΄ναι μια προσευχή. Δεν μπορεί η προσευχή να προηγείται οποιασδήποτε αληθινής δημιουργίας, δεν υπάρχει νομίζω διαχωρισμός, όταν η πηγή είναι η ίδια… Δεν μπορεί παρά να συμπλέουν και να συγχωνεύονται, το ένα μέσα στο άλλο, όταν κατευθύνονται από την ίδια εσωτερική αλήθεια.

Αγαπώ τη ζωγραφική, όπως αγαπώ και τα παραμύθια. Είναι σα να αφηγούμαι με εικόνες αντί του λόγου. Και στις δυο περιπτώσεις νοιώθω πως καταπιάνομαι με τ΄όνειρο. Άλλωστε όλοι μας λίγο πολύ είμαστε πλάσματα φτιαγμένα από το υλικό των Ονείρων. Είναι στη μοίρα μας να ονειρευόμαστε κι ίσως επειδή τα όνειρα μετουσιώνονται μέσω του λόγου και της εικόνας, γίνονται παραμύθια και ζωγραφιές που τρέφουν τη ψυχή μας.

Ο καλλιτέχνης θεωρώ πως στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ, οφείλει να είναι ένας μαχητής του Φωτός, ένας θεματοφύλακας του Ονείρου, ένας διεκπεραιωτής του Ανέφικτου και να εκπληρώνει την αποστολή του κάτω απ΄το κύμα…

Κι όπως έχω πει σε μια συνέντευξή μου στο https://totheatro.blogspot.com/2013/09/zoinikitaki.html

Σχετικά με το τι είναι ανέφικτο σήμερα και πώς το έχω εντάξει στην καλλιτεχνική μου καθημερινότητα,

Η πηγή έμπνευσης είναι ένας στίχος του Λειβαδίτη από το ποίημα του

“Σάλπιγγες της Αποκαλύψεως”…

“Για να σώσω ίσως κάτι περισσότερο από μένα, γι’ αυτό κιόλας με βλέπετε εδώ στη γωνιά του δρόμου, έτοιμο κάθε στιγμή να σας εξυπηρετήσω – ένας μικροδιεκπεραιωτής του ανέφικτου μες στην αιώνια λησμονιά”…

Ο καλλιτέχνης στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ, που ο παλιός κόσμος έχει παταγωδώς συντριβεί και οι υλικές αξίες πάνω στις οποίες η ανθρωπότητα είχε στηριχθεί, έχουν καταβαρακωθεί, χρειάζεται να καλλιεργεί και να προωθεί με την τέχνη και τη ζωή του ένα όραμα πνευματικό για τον καινούριο κόσμο που έρχεται. “Ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να είναι”, καθώς λέει ο Καντίνσκι, “το χαϊδεμένο παιδί της ζωής, δεν έχει το δικαίωμα να ζει ανεύθυνα, καθώς έχει αναλάβει την εκτέλεση ενός δύσκολου έργου που γίνεται συχνά ο σταυρός του.”

Ο καλλιτέχνης μέσα σ’ έναν κόσμο σκοτεινό, παραδομένο και αποσυντεθιμμένο, εξακολουθεί να διατηρεί άσβεστη τη φλόγα της έμπνευσης και της δημιουργίας. Καλλιεργεί επιμελώς και με αγάπη το φως, συνθέτει μέσα στην αποσύνθεση, βάζει χρώμα και ποίηση σε έναν κόσμο άχρωμο και μη ποιητικό, λειτουργεί λίγο ως ένας ιερέας του ωραίου, ως ένας παραλλαχτής της πραγματικότητας.

Γνωρίζει πως μεταμορφώνοντας την πραγματικότητα εντός του, μπορεί να μεταμορφώσει και την πραγματικότητα που τον περιβάλλει.

Ο καλλιτέχνης οφείλει να αναζητά το ωραίο και αυτό να εκφράζει μέσω της τέχνης του και ωραίο είναι εκείνο που πηγάζει από μια εσωτερική ψυχική αναγκαιότητα. Ωραίο είναι εκείνο, που είναι εσωτερικά ωραίο και δεν μπορεί παρά να συμβάλλει στην εξέλιξη της συνειδητότητας και στη βελτίωση των όρων ζωής της ανθρωπότητας. Μ’ αυτή την έννοια ο καλλιτέχνης δεν είναι παρά ένας διεκπεραιωτής του ανέφικτου, ένας μικρός θαυματοποιός.

Τα παραμύθια και η ζωγραφική είναι ο δικός μου τρόπος δράσης για τη μαγική πτήση και για τη μετάδοση δύναμης, μια διαδικασία καθαρά θεραπευτική.

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

– 2002, “Τree festival”, Fort Cochin, Νότια Ινδία (συνάντηση καλλιτεχνών στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ με στόχο την αυτοοργάνωση και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση)

– 2003, Ελληνικό Κέντρο Πολιτισμού και Τέχνης Κορωπίου. (Πρώτη συνάντηση καλλιτεχνών Μεσογείων και Λαυρεωτικής)

– 2003, Εκθεσιακός χώρος Τέχνης του Παλαιού Μηχανουργείου Δήμου Λαυρεωτικής.

– 2004, “Αγροτόσπιτο Νικολοσόφο”, Δασκαλιό Κερατέας.

– 2009, Πολυχώρος Τέχνης Black Duck, Αθήνα, “Kάνε κι εσύ την πάπια… μπορείς”

– 2009, Γκαλερί του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, Αθήνα, “25 χρυσές ευχές”, καλιτεχνική επιμέλεια έκθεσης: Μιχαήλ Ρωμανός.

– 2010, Εκθεσιακός χώρος Πολιτιστικού Κέντρου Παλαιού Φαλήρου, “Φλοίσβος”, “Δρώμενα Τέχνης”, διοργάνωση: Athens Fine Arts Festival σε καλλιτεχνική επιμέλεια Μιχαήλ Ρωμανού.

– 2010, Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης Σύρου, Εικαστικό Φεστιβάλ “Περνάς Απέναντι”, διοργάνωση Αsh in Art, Σπίτι Ασυνάρτητων Υποθέσεων Τέχνης.

– 2010, Πολυχώρος Τέχνης “Πολυκέντρο Θαλασσινού”, Κως, Εικαστικό Φεστιβάλ “Περνάς Απέναντι”, διοργάνωση Αsh in Art, Σπίτι Ασυνάρτητων Υποθέσεων Τέχνης.

– 2011, Λουτρό των Αέρηδων, Πλάκα, “Μαγιάτικο Παζάρι”. 30 νέοι καλλιτέχνες συναντιούνται και γιορτάζουν τον Μάη μέσα από την τέχνη.

– 2014, International Water Wheel Net Symposium

Συμμετείχα στον ελληνικό κόμβο που εκπροσωπούνταν από την καλλιτέχνη, Καίτη Χαλιορή, ιδρύτρια και δημιουργό του World Water Museum.To project μου, το “Υδρομαντείο της Αμοργού” και παρουσίαστηκε στην γκαλερί Τεχνοχώρος.

– 2015, Αthens Center, “Aισθητικοί Διάλογοι υπό το φως του Ανατέλλοντος Ηλίου», Ιαπωνική τέχνη από έλληνες εικαστικούς

– 2016, Κέντρο Λόγου και τέχνης – Μουσείο: Διέξοδος, Μεσολόγγι, «Στο όνομά σου θάλασσα», επιμέλεια έκθεσης: Κ. Στουπάθης,

-2018, Τrii Art Hub, “Eικόνες χωρίς ορίζοντα», επιμέλεια έκθεσης:Μαρίνα Γκόντα

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2012, Μουσείο του Λουτρού των Αέρηδων, Αθήνα. Έργα της εικονογράφησης του βιβλίου της “Λαϊκά παραμύθια της Ζακύνθου”.

2015, εκθεσιακός χώρος της Unesco “Λαϊκά παραμύθια της Ζακύνθου»,

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΩΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ

Έχω συνεργαστεί με το Υπουργείο Παιδείας,

την Actionaid Ελλάς,

τους Ερευνητές της εφημερίδος Καθημερινής,

τον Πανελλήνιο Σύλλογο Οικογενειών για τη Ψυχική Υγεία,

το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης,

τον εκδοτικό οίκο Onager Editions στη Νέα Υόρκη, κλπ.

Για την Actionaid Ελλάς μεταξύ άλλων έχω εικονογραφήσει το διαπολιτισμικό πρόγραμμα “Παιδιά του κόσμου – Πολίτες του κόσμου” σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο διανεμήθηκε στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας και στα σχολεία των ομογενών του εξωτερικού. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, εικονογράφησα και επιμελήθηκα το βιβλίο “Τα παραμύθια ταξιδεύουν”.

ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΕΙ:

2002 “Τα παραμύθια ταξιδεύουν”, συνέκδοση Actionaid Eλλάς με Υπουργείο Παιδείας

Επιλογή, επιμέλεια, εικονογράφηση: Ζωή Νικητάκη

στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος “Παιδιά του κόσμου – Πολίτες του κόσμου”

2012 “Λαϊκά παραμύθια της Ζακύνθου”

Επιλογή, διασκευή, εικονογράφηση: Ζωή Νικητάκη

Εκδόσεις: Τρίμορφο.

Ετοιμάζεται η έκδοση του βιβλίου στην αγγλική γλώσσα.

2014, εικονογράφηση τη νουβέλας της ινδής συγγραφέως, Sreemanti Sengupta, “Narkisus”,εκδόσεις Οnager, Nέα Υόρκη

2015, “Παραμύθια για της καρδιάς μας την αλήθεια”, συγγραφή, εικονογράφηση: Ζωή Νικητάκη, εκδόσεις Κονιδάρη

2016 “Και εσείς καλύτερα”, Λίλιαν Τσατσαρώνη, στίχοι – μουσική: Γώργος Καγιαλίκος, εικονογράφηση: Λίλιαν Τσατσαρώνη, εκδόσεις Μετρονόμος (βιβλίο – cd)

2016 “O μίτος της Αριάδνης», Αριάδνη Γερούκη, εκδόσεις Αρχέτυπο (εικονογράφησε το εξώφυλλο και κάποια διακοσμητικά μοτίβα στο βιβλίο)

2017 Έκανε την εικονογράφηση για το περιβαλλοντικό πρόγραμμα “Carbon Busters” (Mαχητές του άνθρακα) που εφαρμόστηκε πιλοτικά σε σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας

2017 Υλοποιήθηκε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του βιβλίου της Νεοζηλανδής συγγραφέως που ζει στη Φιλανδία, Laurel Coless, “The sleeping king”, εκδόσεις Ηay House