Τριήμερο. Ευκαιρία για εκδρομή σε κοντινό νησί..
Η απόφαση, η εκδρομή να γίνει με τη μηχανή, αντί για το αμάξι, έγινε για λόγους οικονομίας. Τα ναύλα της μηχανής, είναι ασύγκριτα χαμηλότερα από αυτά του αυτοκινήτου.
Στη διάρκεια της εκδρομής, η μηχανή θα φανέρωνε και ένα άλλο προτέρημα της..
Σε ένα σάκο τα απολύτως απαραίτητα του ζευγαριού, λόγω έλλειψης χώρου και δρόμο για το λιμάνι! Προορισμός, η Κύθνος!
Αν και το Καλοκαίρι είχε, τυπικά τουλάχιστον, μπει, ο καιρός, ιδιαίτερα η θερμοκρασία, δε θύμιζε Καλοκαίρι. Το καλό ήταν πως πολύς κόσμος, αποθαρρυμένος από τον καιρό, προτίμησε να μην πάει εκδρομή το τριήμερο. Ευχάριστα νέα για τους εκδρομείς, που βρήκαν οικονομικά δωμάτια και λίγο κόσμο, δυσάρεστα για τους ντόπιους, που περιμένουν τέτοιες ευκαιρίες για να συμπληρώσουν, ή ενισχύσουν το εισόδημα τους..
Μετά την άφιξη και με συνοπτικές διαδικασίες, τακτοποίηση στο δωμάτιο, καβάλα στη μηχανή και βόλτες, να δούμε το νησί! Την Κύθνο.
Οι ντόπιοι φιλόξενοι με εκείνη την παλιομοδίτικη έννοια της φιλοξενίας, Την άδολη φιλοξενία, εκείνη που πηγάζει από μέσα και δεν υποβάλλεται από καθωσπρεπισμούς τουριστικού επαγγελματισμού!
Το μέρος, χαρακτηριστικό αιγαιοπελαγίτικο. Απέριττη ομορφιά και γραφικοί οικισμοί.
Εκεί λοιπόν που πηγαίναμε με τη μηχανή, συναντώντας ελάχιστη, ή καθόλου κίνηση και θαυμάζοντας τους καλοστρωμένους και άνετους δρόμους του νησιού, η μηχανή έδειξε ένα προσόν, το οποίο, αν και υπήρχε, δεν είχε ληφθεί υπ’όψη, όταν σχεδιάζονταν το τριήμερο.
Η μοτοσυκλέτα, σε αντίθεση με το αυτοκίνητο, δε χρειάζεται να είναι σε λειτουργία, προκειμένου να δουλεύει το τιμόνι και τα φρένα!
Εκεί που στο αμάξι, αν σβήσεις τη μηχανή το υδραυλικό τιμόνι γίνεται θεόβαρο και άκρως δύσχρηστο και τα φρένα, επίσης και κινδυνεύεις άμεσα με ατύχημα, στη μοτοσυκλέτα, το αν είναι σε λειτουργία ή όχι, δεν επηρεάζει τις βασικές λειτουργίες ασφαλείας, όπως τιμόνι και φρένα!..
..η χαρά της κατηφόρας λοιπόν!
…και η Κύθνος έχει πολλές κατηφόρες! Πάρα πολλές!
Σβήσιμο, λοιπόν, της μηχανής και τσουλήθρα στις τεράστιες ασφάλτινες κατηφόρες του νησιού! Όταν κάποια στιγμή τελειώνουν και αρχίζουν οι ανηφόρες, τότε μπαίνει μπρος η μηχανή, ίσα για να ανέβει την ανηφόρα και μετά, πάλι σβήσιμο και τσουλήθρα!
“Δε θα μεγαλώσεις ποτέ!”, κάνει την παρατήρηση η σύζυγος στον οδηγό άντρα της!
“Όποιος μεγαλώνει πεθαίνει”, της απαντάει αυτός, που στο μεταξύ απολαμβάνει την τεράστια ασφαλτοτσουλήθρα, με σβηστή μηχανή!
Ησυχία!
Εκκωφαντική ησυχία! Το μόνο που ακούγεται, είναι ο ήχος του αέρα, που περνά με ταχύτητα, την ώρα που το ζευγάρι, ιδιαίτερα ο άνδρας, απολαμβάνει την τσουλήθρα με σβηστή τη μηχανή!
Ησυχία, μυρωδιές και αρώματα..
Ένα αυτοκίνητο, προσπερνά τη μηχανή. Λίγο πιο κάτω, κάνει στάση. Μια γυναίκα, γύρω στα 60 – 65, κατεβαίνει από το αμάξι. Μα εκεί που κατέβηκε, δεν έχει τίποτα! Απολύτως τίποτα!..
Στο αυτοκίνητο, υπάρχει ένα άλλο ζευγάρι, περίπου στην ηλικία της. Τους χαιρετά και το αυτοκίνητο φεύγει..
Μα που πάει; Αναρωτιέται το ζευγάρι, τη στιγμή που με σβηστή τη μηχανή, προσπερνά τη μοναχική γυναίκα.
Είναι απόγευμα και το φως ήδη δεν είναι πλέον τόσο λαμπερό. Σε καμιά ώρα, μιάμισι το πολύ, θα νυχτώσει..
Το ζευγάρι με τη σβηστή μηχανή, συνεχίζει την ήσυχη τσουλήθρα, στον έρημο δρόμο. Κατευθύνεται σε έναν από τους οικισμούς του νησιού.
Το ζευγάρι φτάνει στον προορισμό του. Η μηχανή μπήκε μπρος, μόνο για την τελική ευθεία.
Περιήγηση στο χωριό, χάζι σε διάφορα και φωτογραφίες.
Η ώρα πέρασε. Πόση ώρα να έχει περάσει;.
Σούρουπο πλέον. Το ζευγάρι ετοιμάζεται να επιστρέψει στο δωμάτιο του, πίσω στο λιμάνι του νησιού, να κάνει μπάνιο, να αλλάξει και να βγει για φαί.
Ξάφνου, στο φως του δειλινού, μία φιγούρα φαίνεται να πλησιάζει περπατώντας, από το δρόμο. Τον ίδιο δρόμο που, ώρα πριν, το ζευγάρι είχε έρθει. Τον ίδιο δρόμο που ετοιμάζονταν να ξαναπάρει για την επιστροφή!
Η φιγούρα περπατά μηχανικά. Σχεδόν υπνωτισμένα. Ή μάλλον, σωστότερα, σαν συντονισμένη με το περιβάλλον!
Είναι η γυναίκα που πριν είχε κατέβει στην ερημιά!
Προφανώς, είχε κατέβει από το αμάξι, γιατί ήθελε να περπατήσει! Τώρα εξηγείται!
Η γυναίκα, προφανώς ντόπια, ήθελε να απολαύσει αυτό που το ζευγάρι με τη μηχανή, απολάμβανε με τις τσουλήθρες! Αυτή όμως, ακόμα καλύτερα και σωστότερα, το έκανε με τα πόδια!
Η βόλτα της, από το, μακρινό σχετικά, σημείο της αποβίβασης της, έως το χωριό της, είχε έντονο το στοιχείο της ψυχοθεραπείας!
Μόνη της, ανάμεσα στη φύση, με ελάχιστα ή και καθόλου οχήματα να διαταράσσουν την ήσυχη βόλτα της, ήρθε σε επαφή με τον εαυτό της! Με τις σκέψεις της..
Ένας άνθρωπος σε επαφή με το περιβάλλον και με τον εαυτό του!
Το τριήμερο πέρασε. Επιστροφή στην πόλη.
Φασαρία, βαβούρα, άγχος!
Η σκέψη τρέχει σε εκείνη τη Δωρική μορφή, που απολάμβανε τη βόλτα της, την ησυχία της και τη μοναξιά της..
