«Σαλιχά, Μπαχάρ, Γκέρντα. Με τη σειρά, η αδελφή μου που έχασα νωρίς, η υιοθετημένη κόρη μου και η αγαπημένη μου φίλη. Γεμάτο το ημερολόγιο μου με τις κουβέντες και τις σκέψεις τους, με τη ζωή που έζησα δίπλα στις ζωές μας. Έρωτες, χωρισμοί, θάνατοι. Άντρες και όνειρα. Οικογένεια και μοναξιά. Οι χώρε. Τα σύνορα. Η Ελλάδα, η Τουρκία, η Ιταλία και η Σκανδιναβία».
@επιμέλεια Άννα Μουσογιάννη
Ένα απομονωμένο νησί. Ένας άνδρας. Μια ιστορία. Μια ζωή. Και η επίγνωση που αποκτάται από τα λάθη. Αντιμέτωπος με τις συνέπειες και τον ίδιο του τον εαυτό αποδέχτηκε. Σε ένα νησί όπου τα κοράλλια με το πέρασμα του χρόνου έγιναν ροζ σκόνη που διασκόρπισε ο άνεμος μετατρέποντας την παραλία σε κάτι μαγικό. Όπως τα όνειρα μας.
Το «Αρχιπέλαγος La Maddalena» από τις Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ είναι ένα πολυπολιτισμικό μυθιστόρημα και μας αποδεικνύει ότι η φιλία δεν έχει σύνορα. Όλοι οι άνθρωποι πέρα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και την εθνικότητα τους έχουν τις ίδιες ανησυχίες. Ερωτεύονται, απογοητεύονται, προχωράνε, ονειρεύονται με τον ίδιο τρόπο. Ένα βιβλίο, ύμνος στη φιλία και την αφοσίωση. Η Ζερμέν, η Σαλιχά, η Μπαχάρ, η Γκέρντα, η Σαβέρια, η Φαμπιόλα μας συστήνονται. Η κάθε μια έχει και μια ιστορία να μας διηγηθεί. Γυναίκες που αγάπησαν. Βίωσαν τη μοναξιά. Έμαθαν να ξεπερνάνε. Να προσπερνάνε. Γυναίκες που προδόθηκαν. Ονειρεύτηκαν. Γυναίκες που δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Μα πάνω από όλα γυναίκες που συγχώρεσαν. Η συγχώρεση είναι το κλειδί της απελευθέρωσης από τους δαίμονες του μυαλού μας. Η συγχώρεση είναι το μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου. Η Σαλιχά ερωτεύτηκε τον «όμορφο» και πίστεψε σε εκείνον. Κυνήγησε το όνειρό της. Αυτό όμως έγινε θρύψαλα από το φρενάρισμα ενός αυτοκινήτου τη στιγμή που η μοίρα ύφαινε τη συνέχεια. Η Μπαχάρ μεγάλωσε χωρίς να στερηθεί τίποτα από τη θετή της μητέρα τη Ζερμέν. Διότι μάνα δεν είναι μόνο αυτή που σε γεννάει αλλά και αυτή που σε μεγαλώνει και πονάει για σένα.
Σε ένα νησί πιο πέρα, στην Κέρκυρα, η Γκέρντα διεκδίκησε τον έρωτα εγκαταλείποντας την πατρίδα της. Δε φοβήθηκε να κυνηγήσει το όνειρο της. Να ζήσει δίπλα στον «χαμογελαστό» όπως αποκαλούσε. Για να γίνουν σμπαράλια στο γύρισμα της πλάτης του. Για να πέσουν οι προσδοκίες της στο κενό. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω. Έκτισε τη ζωή της στα συντρίμμια ενός προδομένου έρωτα. Και ωρίμασε. Οι δυσκολίες είναι αυτές που μας ωριμάζουν και μας χαρίζουν σοφία. Οι δυσκολίες είναι θησαυρός και η επίγνωση το σωσίβιο για να προχωρήσουμε.
Και ο «όμορφος» όπως αποκαλούσε η Σαλιχά τον έρωτα της. Ο πατέρας της Μπαχάρ. Όταν ήλθε αντιμέτωπος με τις αλήθειες του δε φοβήθηκε. Τις αντιμετώπισε και πέρασε στην άλλη όχθη εκεί που τα όνειρα είναι πιο κοντά. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να συγχωρέσουμε ασυνείδητα τον εαυτό μας για να ανοίξουν οι πύλες του παραδείσου του μυαλού μας και να βρούμε τη γαλήνη.
Η συγγραφέας ζωγραφίζει μια ιστορία σε ένα λευκό καμβά δημιουργώντας ένα πολύχρωμο πίνακα. Οι φόβοι, οι ανησυχίες, η απώλεια, τα λάθη, ο έρωτας, η αγάπη, η φιλία, η συνειδητοποίηση. Το καθετί έχει το δικό του χρώμα.
Η Ζερμέν, εν αντιθέσει από τους υπόλοιπους ήρωες τσουβάλιασε τα όνειρα της και αφού τα έκαψε, πήρε τις στάχτες και τις σκόρπισε στον άνεμο. Δεν κατάλαβε ότι ο άνεμος ένιωσε τον πόνο της, πήρε τις στάχτες και τις μετέτρεψε σε ροζ σκόνη και τις πήγε στο νησί των κοραλλιών για να βρουν τη θέση τους εκεί. Κανένα όνειρο δεν χάνεται και όλα βρίσκουν το δρόμο τους.
«Ξέρεις Γκέρντα, κάποιες φορές σκέφτομαι αν την ώρα που γεννιόμαστε μας έδιναν ένα λευκό τελάρο ζωγραφικής και χρώματα και πινέλα και μας έλεγαν να τα ζωγραφίζουμε αυτό που κάθε φορά ζούμε μέχρι το θάνατο μας, άραγε τι πίνακα θα παραδίδαμε στο τέλος…Με τι χρώματα θα ζωγραφίζαμε, τον έρωτα, για παράδειγμα, την απώλεια, τη μάνα μας, τη ζωή, τον πατέρα μας, την απουσία, το χωρισμό, τα παιδιά, την αδικία, τη μοναξιά, τον πόλεμο. Πώς θα τα είχαμε αποδώσει όλα αυτά;».
Το βιβλίο αυτό μας παρέχει μια απολαυστική ανάγνωση και μας δείχνει ότι όταν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και συγχωρούμε, τα «μάγια» λύνονται και η ζωή, μας προσφέρει απλόχερα τα δώρα της.
Εκεί που η διαφορετικότητα ισοπεδώνεται, εκεί που όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους, εκεί που αφοσίωση και η αληθινή φιλία συναντώνται, εκεί που όλα ξεπερνιούνται αρκεί να μη φοβηθείς να κοιτάξεις ό,τι σε τρομάζει κατάματα, εκεί που ξέρεις να περιμένεις και να υπομένεις, εκεί που η αγάπη δίνεται απλόχερα κατά το μέγιστο βαθμό, εκεί βρίσκεται το βιβλίο της Βικτώριας Μακρή «Αρχιπέλαγος La Maddalena».
Εσείς θα ταξιδέψετε μαζί του;
Και μην ξεχνάτε: «Γίνεσαι υπεύθυνος, για πάντα, για ό,τι εξημερώνεις»…
