από την Ειρήνη Φραγκάκη.
Ναι!
Εγώ είμαι αυτή!
Μαγεμένη απ’ του έρωτα τη μυρωδιά!
Παραδομένη στις δροσοσταλίδες που αντικρίζω όταν υψώνω το βλέμμα μου στον ουρανό!
Αφέθηκα στο χρώμα της αγάπης και ξεστράτισα από τη λογική.
Δεν τη λησμόνησα μα μήτε μου ‘λειψε!
Δεν την έχω ανάγκη όταν το χρώμα των ματιών σου γίνεται δρόμος για να βρω την ευτυχία!
Ποιος θέλει να λογικευτεί όταν του χαρίζουν την τρέλα του έρωτα;
Όχι εγώ, πάντως!
Ποτέ…
Γιατί… γιατί… δε βρίσκω απάντηση να δώσω!
Συγνώμη που δε μπορώ να λύσω την απορία που σίγουρα είναι και δική σου.
Μα είπαμε… όταν ξεστρατίζεις και χάνεις τη λογική δεν ψάχνεις να τη βρεις….
Εκεί θα μείνω…
Στο παραστράτημα του έρωτα…
Στην ανέμελη αγάπη…
Στην ολοκληρωτική μου παράδοση σ’ εσένα…
Γιατί…
Εσύ είσαι αυτός και… πέρα από σένα, δε ζω…
