Η φωτογραφία στον τοίχο φίλης στο Facebook εύγλωττη! Τόσο εύγλωττη όσο και όμορφη..
Παλιά φωτογραφία. Από αυτές που χαρακτηρίζουμε vintage. Με αντίστοιχη, παλιομοδίτικη, όπως είναι το vintage στα ελληνικά, αισθητική.
Σε εκείνη τη φωτό, ο πασίγνωστος σταρ του Χόλιγουντ, σε νεαρή ηλικία, ποζάρει δίπλα στο αγαπημένο του σπορ αυτοκίνητο. Είναι και οι δύο, αυτός και το αμάξι, καινούργιοι. Αστραφτεροί..
Λάμπουν! Αυτός λάμπει με αυτή τη λάμψη που μόνο οι νέοι άνθρωποι μπορούν να εκπέμψουν! Είναι αυτή η λάμψη, που συνοδεύεται από την πίστη σε ένα καλύτερο, προσωπικό, αύριο! Είναι η λάμψη που έχει επίσης, έντονο το στοιχείο (ή στοιχειό;) της νεανικής αλαζονείας.
Ο νεαρός, όμορφος σταρ του κινηματογράφου, ποζάρει δίπλα στο ακριβό σπορ αμάξι του!
Εκείνος ο νεαρός επιτυχημένος, προφανώς ήδη πλούσιος και όπως φάνηκε αργότερα, φιλόδοξος σταρ!
Δεκαετίες μετά, εκείνος ο νεαρός ποζάρει για τις κάμερες. Πλησιάζει, πλέον τα ενενήντα! Σε εκείνη τη φωτογραφία, ήταν δεν ήταν κάτι πάρα πάνω από τριάντα!
Δεν ξέρω αν έχε ακόμα στην κατοχή του εκείνο το αυτοκίνητο. Μακάρι να το έχει! Θέλω να το έχει..
Θέλω να το έχει ακόμα, μόνο και μόνο, γιατί έτσι θα έχει διατηρήσει ένα κομμάτι της νεότητας του!
Φαντάζομαι εκείνο το αμάξι, τέλεια διατηρημένο, να κοσμεί το γκαράζ του! Άφθαρτο μέσα στο χρόνο, εκείνο το αυτοκίνητο παρέμεινε ίδιο, όπως την πρώτη μέρα που το απέκτησε! Οι δεκαετίες που πέρασαν από τότε δεν του έκαναν καμία ζημιά. Ακόμα και να έπαθε ζημιές, σίγουρα ο ιδιοκτήτης του διαθέτει τα μέσα και κυρίως, το χρήμα για να αποκαταστήσει πλήρως τις ζημιές και τις φθορές! Έτσι, εκείνο το κομμάτι της νεότητας του θα παρέμεινε για πάντα νέο!
Σαν το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ, αλλά από την ανάποδη! Αν το αμάξι έχει ψυχή και επίγνωση της ύπαρξης του, θα έκανε κάποια συμφωνία με μία ανώτερη δύναμη και αντί να φθείρεται αυτό, φθείρεται ο ιδιοκτήτης του!
Φαντάζομαι τον υπέργηρο πλέον, αλλά καλοστεκούμενο ιδιοκτήτη του, να το παίρνει βόλτες και με αυτό τον τρόπο να επανασυνδέεται με τη νεότητα του..
Σίγουρα, κάποιο κομμάτι από τα νιάτα του, βρίσκεται μέσα σε εκείνο το αμάξι. Θα το παίρνει βόλτες, θα γκαζώνει και θα του μιλάει. “Τι γίνεται παλιόφιλε, πως πάει;! Μια χαρά κρατιέσαι. Σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε που σε πήρα!”
Κάπως έτσι, έχει τη δυνατότητα να παραμείνει για πάντα νέος! Να παραμείνει ακόμα και αθάνατος! Όπως τα μάρμαρα και τα τούβλα που χιλιάδες χρόνια πριν, κάποιοι ανώνυμοι τεχνίτες, που δεν τους κατέγραψε ποτέ η ιστορία, τοποθέτησαν, δημιουργώντας κτίσματα που παρέμειναν όρθια από τότε. Το άγγιγμα τους μετέφερε ένα μέρος της ύπαρξης τους σε εκείνα τα οικοδομικά υλικά, διατηρώντας τους για πάντα, ζωντανούς, ανάμεσα στους ανθρώπους του σήμερα, που τα θαυμάζουν!
Φθορά και αφθαρσία!
Τελικά, πόσο σχετικά είναι όλα…
