Γράφει ο Ερμής:
«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε μπάτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει».
Ένα παραμύθι είναι η ζωή. Το προσωπικό μύθευμα κάθε ανθρώπου που κρύβει μάγισσες, δράκους, τέρατα, αλλά και νεράιδες, πρίγκιπες και βασιλιάδες.
Ένα παραμύθι που σχηματοποιείται σταδιακά, δίχως να προοικονομεί το τέλος και δίχως να έχει απαραίτητα αίσια κατάληξη.
Άλλοτε όμορφο, άλλοτε άσχημο, ενίοτε εφιαλτικό δεν εγκαταλείπει το νήμα της ιστόρησής του παρά μονάχα όταν φθάσει στην άκρη.
Μια αφηγηματική κάνουλα που κλείνει, όταν στάξει και η τελευταία σταγόνα από το περιεχόμενό της.
Εκατομμύρια παραμύθια αποτυπώθηκαν στο πέρασμα των ετών. Κάποια άφησαν ένα έντονο χνάρι που δεν θα σβήσει ποτέ και άλλα ήταν τόσο ασθενικά που δεν τα εντόπισε κανένας άλλος εκτός από αυτούς που τα βίωσαν.
Όποια εντύπωση όμως και αν χαράχτηκε στη μνήμη, κάθε παραμύθι είναι μοναδικό, γιατί είναι η πορεία μιας ψυχής που διένυσε τον χρόνο.
Συνταγή της Αμβροσίας: Παραμυθία
Υλικά:
½ κιλό κορόμηλα
4 ροδάκινα
7 μεγάλα βερίκοκα
½ πεπόνι
½ κιλό άσπρο γλυκό σαμιώτικο κρασί
½ κιλό τσικουδιά (άοσμη, απαλή)
1 κούπα ζάχαρη
2 λοβοί βανίλιας
1 κουταλιά της σούπας κάρδαμο (σπασμένο)
Εκτέλεση:
Πλένουμε τα κορόμηλα, τα ροδάκινα, τα βερίκοκα και αφαιρούμε τα κουκούτσια (όχι τη φλούδα). Πλένουμε και καθαρίζουμε το πεπόνι. Κόβουμε τα φρούτα σε κομμάτια και τοποθετούμε όλα τα υλικά σ’ ένα μεγάλο βάζο, που κλείνει αεροστεγώς. Φυλάμε το βάζο σε σκιερό σημείο και ανακινούμε το περιεχόμενο 2 – 3 φορές ημερησίως, για σαράντα ημέρες. Στραγγίζουμε σ’ ένα τουλπάνι το ποτό και το αδειάζουμε σε κρυστάλλινη μποτίλια.
