Στην Εθνική Οδό, μέσα στο αμάξι.
Το αμάξι, δυνατό τετρακίνητο τούρμπο, “πάει”! Πάει δυνατά!..
Οδηγός και συνοδηγός, το παντρεμένο ζευγάρι. Στο πίσω κάθισμα, η Σοφία. Φίλη του συζύγου, από εκείνες τις φιλίες της νεότητας, που πλέον έχουν εκφυλιστεί και έχει χαθεί η σπιρτάδα. Φιλία από κεκτημένη ταχύτητα, ένα πράμα..
Η Σοφία, από μικρή ταγμένη σε μία πολύ συγκεκριμένη, σφυροδρεπανοφόρα, ιδεολογία. Εκείνη την ιδεολογία που, υποτίθεται, αποστρέφεται τον πλούτο.
Όντως. Η συγκεκριμένη ιδεολογία αποκηρύσσει τον πλούτο. Οι οπαδοί της όμως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τον αγαπάνε!
Ναι! Είναι αλήθεια! Λατρεύουν τον πλούτο και τα σύμβολα αυτού! Μόνο που έχουν αγκαλιάσει μία νοοτροπία και μία συμπεριφορά τύπου “αφού δεν τα έχουμε, τα αποκηρύσσουμε”. Αυτή η νοοτροπία του μίσους προς οτιδήποτε καλύτερο από εμάς..
Η παρέα λοιπόν, βρίσκεται στο δρόμο, από βόρεια προάστια προς Πειραιά, με όχημα το αμάξι που περιγράφεται πάρα πάνω.
Ξάφνου, από τον μεσαίο καθρέπτη, ο οδηγός βλέπει μία οπτασία!..
Μόνο ως τέτοια μπορεί να περιγαφεί αυτό που είδε!
Μία ολόλευκη Ferrari κάμπριο! Στη θέση του οδηγού, ήταν ένας τύπος, λίγο πριν τα 40. Οδηγούσε το πανέμορφο αυτοκίνητο χωρίς ίχνος αλαζονείας, η επιδειξιομανίας! Ένας άνθρωπος που απλά οδηγούσε ένα πανέμορφο και πανάκριβο αυτοκίνητο – σύμβολο πλούτου!
Αμέσως ο οδηγός της τριμελούς παρέας, έκοψε ταχύτητα, προκειμένου να θαυμάσει τη Ferrari! Η γυναίκα του, που κάθονταν στη θέση του συνοδηγού, έβγαλε ένα επιφώνημα θαυμασμού, μαζί με μία ευχή “να είναι καλά ο άνθρωπος και να χαίρεται το αμάξι του!”
Η Ferrari προσπέρασε και ο ήχος από την εξάτμιση μόνο ως μουσική στα αυτιά ακούστηκε!
Το ζευγάρι αντήλλαξε ευχές, και σχόλια για το μηχανοκίνητο έργο τέχνης που τους προσπέρασε! Ευχές, να έρθει κάποτε η στιγμή που θα μπορούν και αυτοί να έχουν κάτι τέτοιο!
Με όλο αυτό το θόρυβο, από τα επιφωνήματα θαυμασμού και από τον ήχο της Ferrari, δεν ακούστηκε κάτι!…
..δεν ακούστηκε η εκκωφαντική σιωπή της Σοφίας!
Μόνο ο οδηγός και παλιός της φίλος πρόλαβε και είδε το σκοτεινό της βλέμμα, αυτό το γεμάτο μίσος και φθόνο, αλλά γρήγορα τον κέρδισε το θέαμα του κινούμενου τετράτροχου ποιήματος!
Μετά η παρέα άραξε σε ένα από τα καφέ του μεγάλου λιμανιού! Για αρκετή ώρα το ζευγάρι συζήταγε για τη Ferrari και κυρίως για τον ανεπιτήδευτο οδηγό της! Να είναι άραγε ο ιδιοκτήτης! Μάλλον! Μακάρι να είναι! Του πήγαινε του ανθρώπου! Θα είναι ωραίο ένας ωραίος άνθρωπος να οδηγεί ένα τόσο ωραίο αμάξι!
Αργότερα, το ζευγάρι πήγε τη Σοφία σπίτι της. Εκεί μέσα στην ησυχία και στη μοναξιά της, η Σοφία ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα! Είχε δακρύσει..
Κρατήθηκε μόνο και μόνο για να μην τη δει η μάνα της και αρχίσει τις ερωτήσεις! Τι να της έλεγε;! Πως σιχάθηκε τον εαυτό της;!
Πως λόγω μιας Ferrari είδε το σκοτεινό και σάπιο του χαρακτήρα της;!
Πως όταν οι άλλοι θαύμαζαν το αμάξι και τον οδηγό του, αυτή από μέσα της έριχνε κατάρες;!
Σαν την αλεπού που τα κάνει κρεμαστάρια, αλλά στο πολύ χειρότερο και άρρωστο, η Σοφία μόλις είδε το σύμβολο πλούτου που τάχα μου “μισεί”, ήταν έτοιμη να αρχίσει να ρίχνει βρισιές και μπινελίκια, τύπου “καριόλη πλουτοκράτη” και τέτοια σφυροδρεπανοφορικά, μόνο που την πρόλαβαν τα επιφωνήματα θαυμασμού και οι ευχές των άλλων!
Οι άλλοι, έδειξαν στη Σοφία κάτι που και η ίδια τρόμαζε να δει!
Έδειξαν, άθελα του η αλήθεια είναι, το σκοτεινό του είναι της!
Εκείνο το μικρόνοο σκοτεινό κακόμοιρο ανθρωπάκι που αντί να χαίρεται για την επιτυχία του άλλου και να παίρνει θάρρος και δύναμη από αυτή, προτιμά να τον διαβάλλει ως απατεώνα και ως επί πτωμάτων πατήσαντα!
Η Ferrari απεκάλυψε το μίσος και την αρρώστια που έχει μέσα της!
Η Ferrari με το ολόλευκο φωτεινό της χρώμα, έριξε φως στις σκοτεινές πτυχές ενός χαρακτήρα, διαμορφωμένου σε νοσηρά μονοπάτια..
Εκεί στο φτωχόσπιτο της η Σοφία έριξε μία ματιά στον καθρέπτη! Τα άλλοτε φωτεινά ολοζώντανα μάτια της, τώρα είχαν το σκοτάδι των επιλογών της!
Στα αυτιά της ακούστηκε εκείνη η παροιμία που είχε ακούσει όταν πήγαινε ακόμα Δημοτικό..
“Η κατάρα είναι γαϊδάρα και γυρνάει στον αφέντη της”.
Πολλές γαϊδάρες δεμένες γύρω της. Πάρα πολλές..
