από την Νίτσα Μανωλά.
«Οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους χαμένους!» Μου είχε πει κάποιος κάπου κάποτε, ενώ συνέχισε με το: «Εγώ δε δίνω δεύτερες ευκαιρίες. Μια έχεις! Τη γάμησες; Τελείωσες, έχεις φύγει!»
Το: πως πριν να κάνουμε οποιαδήποτε δήλωση πρέπει πρώτα να βουτάμε την γλώσσα στο μυαλό μας, το γνωρίζουμε όλοι.
Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά: να έχουμε μυαλό όχι να ‘’το παίζουμε’’ ότι έχουμε!
Τότε, ίσως επειδή δεν ψειρίζω και τόσο τα λεγόμενα του καθενός και θέλω και τον χρόνο μου για να επεξεργαστώ δεδομένα, δεν έδωσα και πολύ σημασία και το άφησα να περάσει ασχολίαστο. Το σίγουρο ήταν πως δε με έβρισκε σύμφωνη αυτή η αντίληψη, ενώ σκεπτόμενη το πόσο εύκολα μπορεί να βάζει και να βγάζει ανθρώπους από τη ζωή του κάποιος με προβλημάτισε.
Και πέρασαν πολλά χρόνια και άλλαξαν πολλές καταστάσεις πριν να θυμηθώ αυτή την ‘’δήλωση’’ και πραγματικά να την ραφινάρω με προσοχή. Γνωρίζοντας πλέον με την ωριμότητα της ηλικίας πως ο κάθε ένας από μας αντιπροσωπεύεται από τα λεγόμενα του και δείχνει τα αληθινά στοιχεία του χαρακτήρα του.
Πάντα έτσι συμβαίνει άλλωστε… και κατόπιν εορτής σκεφτόμαστε ‘’ Ααααα… γι’ αυτό το είχε πει τότε αυτό.’’
Βέβαια!!! Νωρίς, νωρίς οι διαπιστώσεις!
Το πόσο θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι πάντα ετοιμόλογοι και κάνουν τις επεξεργασίες τους αυτόματα, δε λέγετε. Αυτούς που δεν αφήνουν λέξη του συνομιλητή τους να πέσει κάτω ενώ είναι πανέτοιμοι και ετοιμοπόλεμοι ανά πάσα στιγμή αλλά και εκείνους που μπορούν να διακρίνουν στον άλλο ποιος πραγματικά είναι. Είναι μοναδικό χάρισμα αυτό. Πραγματικά τους θεωρώ πολύ έξυπνους και πολλές φορές εύχομαι να μπορούσα να γίνω σαν κι αυτούς τους στυγνούς και κυνικούς ανθρώπους του συμφέροντος.
Μα ευτυχώς ή δυστυχώς είμαστε πλασμένοι ΔΙΑ-ΦΟ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΑ. Το λέω και το τονίζω μπας και το καταλάβω και εγώ η ίδια.
Πίσω στα δικά μας τώρα… Προσπαθώντας λοιπόν να σκανάρω συμπεριφορές και να ξεδιαλύνω προθέσεις μπήκα στη διαδικασία της απλουστοποίησης. Όχι δεδομένων μα… λεγομένων.
Χμμμ… περίεργο ε; Τι είν’ τούτο πάλι; Καινούργια μέθοδος μαθηματικών;
Μπα… παλιά, πολύ παλιά.
Θυμάστε όταν πηγαίναμε στο γυμνάσιο και μαθαίναμε να βρίσκουμε την πιο απλή μορφή των κλασμάτων;
Ε… αποφάσισα κάπως έτσι πρέπει να γίνεται και στη ζωή. Μια μαθηματική εξίσωση είναι και αυτή άλλωστε. Μαθαίνουμε να βρίσκουμε λοιπόν την πιο απλή εξήγηση πίσω από τις πιο περίπλοκες προτάσεις και καταστάσεις.
Έτσι ξεκίνησε η διαδικασία του να σκέφτομαι πως ότι λένε οι γύρω μου ίσως δεν είναι πάντα και τόσο αθώο ή πως κάτι άλλο μπορεί να εννοούν. Πως κάποιοι άνθρωποι εσκεμμένα αφήνουν κρυμμένα νοήματα μέσα στα λεγόμενα τους. Νοήματα που εάν απλοποιηθούν θα αφήσουν να φανεί το πραγματικό αποτέλεσμα.
Και εκεί που οι δεύτερες ευκαιρίες για μένα ήταν ένα must, που λεν και στο χωριό μου, αναθεώρησα τις δικές μου πεποιθήσεις, τα δικά μου πιστεύω και εφ’ εξής λέω:
«Δεύτερη ευκαιρία; Μόνο στα μεταχειρισμένα…»
