Πρωινό ξύπνημα για δουλειά…
Ο καιρός είναι από το πρωί μουντός. Τα σύννεφα είναι σχεδόν πυκνά και η πρόβλεψη λέει πως υπάρχει μικρή πιθανότητα βροχής, η οποία μεγαλώνει προς το μεσημέρι.
Με απλά λόγια, καλό θα είναι να γίνουν οι δουλειές από νωρίς, γιατί το μεσημέρι μάλλον θα βρέξει.
Μιάς και η δουλειά σου γίνεται, ως επί το πλείστον, με τη μηχανή και έχεις να κάνεις μεγάλη “βόλτα”, στους διάφορους Δήμους της Αττικής, καλό θα είναι να ξεκινήσεις από νωρίς, για να μη σε πιάσει καμιά βροχή στο δρόμο..
Είσαι στο δρόμο, καβάλα στη μηχανή και πας. Όντως ο καιρός ψύχρανε απότομα. Καμία σχέση με τον καιρό που έκανε μέχρι εχθές και ο οποίος ήταν πολύ ζεστός σε σχέση με τα φυσιολογικά επίπεδα της εποχής. Από πάνω σου, στον Ουρανό, τα σύννεφα πυκνώνουν απειλητικά…
Πρώτη στάση, για να δώσεις ένα χαρτί. Χτυπάς το κουδούνι που λέει το όνομα του εγγράφου. Σου ανοίγουν από το θυροτηλέφωνο και μπαίνεις στην κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας. Μόλις περνάς την είσοδο, σε χτυπάει στη μύτη μια μυρωδιά! Μια έντονη μυρωδιά!
Πετρέλαιο! Προφανώς οι ένοικοι της πολυκατοικίας, την προηγούμενη ημέρα προμηθεύτηκαν πετρέλαιο για τον επερχόμενο Χειμώνα και τα κρύα που έρχονται! Όση ώρα κάνει να έρθει ο ανελκυστήρας, εσύ μυρίζεις το έντονο άρωμα, αυτό που θα μπορούσε να είναι και “ενοχλητικό”. Εσύ δεν ενοχλείσαι. Εσύ θυμάσαι..
Στα χρόνια της κρίσης, όπου ελάχιστοι προμηθεύονταν πετρέλαιο, αρκετοί έκαναν εγκατάσταση φυσικού αερίου και ακόμα περισσότεροι επέλεγαν τη λύση των κλιματιστικών και των διάφορων φορητών θερμαντικών σωμάτων, η μυρωδιά του πετρελαίου ήταν κάτι που έρχονταν από τα παλιά, μαζί με αναμνήσεις!
Ήταν τα χρόνια που ήσουν παιδί και όταν γύριζες από το σχολείο, η μυρωδιά του πετρελαίου στην πολυκατοικία, σήμαινε πως ο Χειμώνας είχε ουσιαστικά έρθει! Από τότε σου άρεσαν τα κρύα βράδια του Χειμώνα, όπου έξω έκανε κρύο και εσύ με τους αγαπημένους σου ανθρώπους απολαμβάνατε τη ζεστασιά και θαλπωρή που σας προσέφερε ο καυστήρας της πολυκατοικίας.
Στα σπίτια των γιαγιάδων σου, δεν υπήρχαν καλοριφέρ και καυστήρες. Υπήρχαν όμως σόμπες πετρελαίου. Σε εκείνα τα σπίτια, με το διακριτικό ήχο της σόμπας πετρελαίου που έδινε ζέστη, με τη γιαγιά σου στο σαλόνι να βλέπετε “Μεθοριακό Σταθμό” στην ΥΕΝΕΔ, τα κρύα Χειμωνιάτικα βράδια! Καμιά φορά η γιαγιά σου έκανε την τσαχπινιά και έριχνε και κανά κάστανο πάνω στη σόμπα και γίνονταν “παιχνίδι”.
Σε εποχές που δεν είχες έννοιες! Τουλάχιστον, όχι τις έννοιες των μεγάλων. Δεν ήξερες τίποτα για τιμή και κόστος θέρμανσης, για επιτόκια δανεισμού, καταθέσεων κλπ.
Εσένα σου άρεσε η ζέστη του καλοριφέρ και όταν πήγαινες στη γιαγιά σου, σου άρεσε να χαζεύεις τη φλόγα της σόμπας πετρελαίου, πίσω από το θολό τζαμάκι..
Αυτή η αίσθηση σε ακολούθησε για αρκετά χρόνια. Τι κι αν το σπίτι της γιαγιάς, έγινε πολυκατοικία και η σόμπα δόθηκε για πούλημα, μάλλον κάπου στο Μοναστηράκι και η πολυκατοικία που σηκώθηκε, είχε κεντρική θέρμανση. Η μυρωδια του πετρελαίου κάθε Φθινόπωρο, συνήθως προς το τέλος του, σήμαινε για σένα την απαρχή μιας περιόδου με αίσθηση θαλπωρής. Μία περίοδο, που το μόνο πραγματικά δύσκολο ήταν το πρωινό σήκωμα από τη ζεστασιά του κρεβατιού, στο κρύο του πρωινού σπιτιού και του δρόμου..
Κάποτε θα μεγάλωνες και θα φορτωνώσουν και εσύ με έννοιες. Όλο και περισσότερες έννοιες. Όσο μεγάλωνες και εξελισσόσουν, τόσο μεγαλύτερες οι έννοιες. Πολλές φορές αναπολούσες την εποχή που ήσουν παιδί και κάποια πράγματα τα θεωρούσες αυτονόητα. Το ρεύμα, το νερό, το σπίτι, ήταν όλα αυτονόητα και δεδομένα. Όπως και το πετρέλαιο το Χειμώνα..
Η μυρωδιά του πετρελαίου! Την είχες σχεδόν ξεχάσει. Δεν είχες όμως καταλάβει, το τι σήμαινε για σένα αυτή η μυρωδιά..
Δεν είχες καταλάβει τη θαλπωρή και τις αναμνήσεις που κρύβει μέσα της.
Η δουλειά σου στην πολυκατοικία έγινε. Πρέπει να φύγεις τώρα.
Βγαίνεις από το ασανσέρ στο ισόγειο. Κατευθύνεσαι προς την κεντρική έξοδο. Ανοίγεις την πόρτα. Στέκεσαι για λίγο και κοιτάς προς τα μέσα. προς την κατεύθυνση απ όπου έρχεται η μυρωδιά του πετρελαίου..
Εκεί στις σκιές, θαρρείς και είδες ένα μικρό αγόρι να κοιτάει το θολό τζαμάκι μιάς σόμπας πετρελαίου και παραδίπλα τη γιαγιά του να το κοιτά με στοργή. Χαμογελάς στη γλυκιά εικόνα από το βάθος των αναμνήσεων σου. Περνάς το κατώφλι και βγαίνεις στο δρόμο.
Κρύωσε ο καιρός σκέφτεσαι τη στιγμή που ακούς την κεντρική πόρτα της πολυκατοικίας να κλείνει πίσω σου..
