από την Μάρθα Πατλάκουτζα.
«Στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης», είναι μια ποιητική αποτύπωση μιας κατάστασης γνώριμης σε όλους: «τα μυστικά μου κι εγώ» ή «τι έχω κάνει πίσω από την πλάτη σου».
Περιλαμβάνει όλα εκείνα που ποτέ δε θέλαμε να αντιμετωπίσουμε κατάμουτρα, που λέμε πως έχουμε μετανιώσει αλλά με το χέρι στην καρδιά μπορούμε πως έχουμε απολαύσει την κάθε στιγμή της δημιουργίας του μυστικού μας.
Όμως γιατί εμμένουμε να το θέλουμε κρυφό;
Πρώτ’ απ’ όλα γιατί κάθε μυστικό μας ανήκει. Μπορούμε πάνω του να ασκήσουμε την κτητικότητά μας δίχως όρια κι ενοχές. Κατά δεύτερο λόγο γιατί φοβόμαστε. Φοβόμαστε τη γνώμη των άλλων, φοβόμαστε να φανούμε ως το μαύρο πρόβατο ανάμεσα σε ένα λευκό κοπάδι, φοβόμαστε να πούμε ανοιχτά πως ζήσαμε για εμάς ότι πραγματικά ποθούσαμε, φοβόμαστε κάποιος θα πονέσει.
Όταν γνωρίζουμε κάποιον δεν έχουμε ιδέα για τα μυστικά του. Βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε και νιώθουμε αυτό που θέλουμε να νιώσουμε.
Κάποιοι βάζουν όρια στο τι θέλουν να δουν και να μάθουν για τους άλλους. Εγωιστικό ίσως, αλλά γενναίο.
Ωστόσο, κάποιοι άλλοι είναι περίεργοι και πιστεύουν πως θα το αντέξουν κι έτσι προχωρούν εις βάθος… και βουτούν στην άβυσσο. Ένα μικρό εγκεφαλικό, ένα χτύπημα του κεφαλιού στον τοίχο, ένα αυτομαστίγωμα για την υπερεκτίμηση των αντοχών τους.
Ότι ζει στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης μιας ψυχής έχει λόγο που βρίσκεται εκεί και θα παραμείνει στο σκοτάδι, όσο έχει λόγο ύπαρξης.
