…κάποιος εκεί ψηλά, γελάει!
“Δεν ξέρω αν θα ζω του χρόνου”, ήρθε η αποστομωτική απάντηση, από την 27χρονη αμερικανίδα τουρίστρια!
Η ερώτηση ήταν, “θα έρθεις του χρόνου;”.
Μία ερώτηση, καθοδηγούμενη στο μεγαλύτερο μέρος της, από τον νεανικό ενθουσιασμό του 20άρη, που την απηύθυνε. Αυτός ο νεαρός, που είχε περάσει τρεις μέρες με εκείνη την κοπέλα. Για την ακρίβεια, τρεις νύχτες.
Τις τρεις τελευταίες νύχτες των διακοπών της..
Ο νεαρός, γνώρισε την εξ Αμερικής κοπέλα, στο χώρο εργασίας του. Εργάζονταν στο εστιατόριο ενός από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία του πασίγνωστου κοσμοπολίτικου νησιού. Ένα εξαιρετικό μέρος για να γνωρίσει κάποιος τουρίστριες, που έρχονταν από μακρινές, ή λιγότερο μακρινές Πατρίδες, για να ζήσουν, μερικές μέρες, ή εβδομάδες διακοπών, με ότι αυτό ενδεχομένως, συνεπάγονταν. Χαλαρότητα στα πάντα!
Χαλαρότητα στα ωράρια, στο φαί, στο ντύσιμο, στα ήθη.
Η κοπέλα από Αμερική, δεν αποτελούν εξαίρεση. Μόλις ο εμφανίσιμος νεαρός σερβιτόρος της ζήτησε να βγούμε το βράδυ, εκείνη δέχτηκε αμέσως. Εκείνη η βραδιά, όπως και οι δύο επόμενες, κατέληξαν στο μικρό, ταπεινό, αλλά νοικοκυρεμένο σπίτι του νεαρού σερβιτόρου.
Η συσσωρευμένη ερωτική ενέργεια του νεαρού, απόρροια της πρόσφατης στρατιωτικής του θητείας, μαζί με τις γενναίες ποσότητες τεστοστερόνης στον οργανισμό του, έκαναν αυτές τις νύχτες να έχουν ιδιαίτερη ένταση!
Μέχρι που έφτασε το τέλος των διακοπών για την 27χρονη και η αναπόφευκτη αναχώρηση για την Πατρίδα της.
“Θα σε δω του χρόνου;”, τη ρωτά ο μικρός, με σχεδόν έκδηλο πόθο!
“Μπορεί να μη ζω του χρόνου”, απαντάει με ένα πονηρό και συνάμα αινιγματικό χαμόγελο εκείνη..
Όπως απομακρύνονταν, γύρισε και του είπε μία τελευταία φράση.
“Να πας σε εκείνο το μπαράκι που πήγαμε χθες και προχθές. Η σερβιτόρα σε κοίταγε. Της αρέσεις. Ωραία κοπέλα..”, είπε και μετά χάθηκε στο πλήθος των ανθρώπων που επιβιβάζονταν στα λεωφορεία, που θα τους πήγαιναν στο αεροδρόμιο.
Ο νεαρός σκέφτονταν αυτό που του είπε η κοπέλα.
“Μπορεί να μη ζω του χρόνου”..
Όχι, δεν είναι θέμα υγείας. Μια χαρά ήταν η κοπέλα. Ήταν ολοφάνερο πως η πάρα πάνω φράση, ήταν μία έμμεση προτροπή..
Προτροπή για να ζήσει! Να ζήσει την κάθε μέρα, σα να μην ξημέρωνε το αύριο. Σα να ήταν η τελευταία!
Στο μυαλό του νεαρού ήρθε μία άλλη φράση.
“Όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός χαμογελά”, λένε.
Βέβαια! Οι δύο αυτές φράσεις, έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα!
Ζήσε! Αυτό είναι το νόημα!
Βγες έξω, γνώρισε κόσμο, ερωτεύσου, πληγώσου, κλάψε, διασκέδασε, θεραπεύσου!
Ξόδεψε τα λεφτά που κερδίζεις! Θα βγάλεις άλλα! Πάρε το ρούχο, το αμάξι, τα πράγματα που θέλεις και γουστάρεις! Σήμερα που μπορείς! Αύριο ίσως να μη μπορείς..
Ο νεαρός σερβιτόρος, εκείνο το βράδυ, μετά τη βάρδια του, έκανε το μπάνιο του, ντύθηκε χτενίστηκε και βγήκε για ποτάκι.
Τα βήματα του τον έφεραν σε εκείνο το μπαράκι, που είχε έρθει με την Αμερικάνα.
Μόλις έφτασε εκεί, δύο τεράστια μπλε μάτια και ένα λαμπερό χαμόγελο τον υποδέχτηκαν και ήρθαν για την παραγγελία.
“Που είναι η κοπέλα που είχατε έρθει μαζί;”
“Στην Πατρίδα της”, απαντάς και βλέπεις το χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπο της.
Η αποψινή βραδιά τώρα αρχίζει.
Αύριο είναι μια άλλη μέρα…
