Ήρθε λοιπόν! Άλλαξε ο μήνας!
Τέλειωσε ο Νοέμβριος και μπήκαμε στο μήνα των Εορτών! Το Δεκέμβριο!..
Γιορτές! Μία λέξη συνυφασμένη με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά! Κανείς δε λέει “γιορτές” εννοώντας το Πάσχα..
Στα άπληστα για ερεθίσματα παιδικά μάτια των παιδικών σου χρόνων των δεκαετιών ‘70 – ‘80, οι Γιορτές ήταν ευκαιρία για οφθαλμόλουτρα!
Όχι! Όχι τα πονηρά οφθαλμόλουτρα του Καλοκαιριού, που τα πρώτα σκιρτίματα χάζευαν τις γυναικείες καμπύλες.
Τα άλλα οφθαλμόλουτα! Τα γεμάτα πολύχρωμα φωτάκια και καταστήματα γεμάτα με άφθονα εμπορεύματα! Άλλωστε, Γιορτές ήταν, όλο και κάποιος θείος, θεία θα ξηγιόταν χαρτζιλίκι, όλο και κάποιο παιχνίδι, ή καλό ρούχο θα γινόταν δικό σου! Φυσικά, δεν ήταν περίοδος για να απουσιάζεις από οικογενειακές μαζώξεις! Άσε που, εκτός από το χαρτζιλίκωμα, έκανες χάζι τους μεγάλους, που μετά τις φιλοφρονήσεις, όλο και κάποιο ξεκατίνιασμα γίνονταν, που, αν ήσουν τυχερός, μπορεί και να εξελίσσονταν σε ομηρικό καυγά και εσύ με τα άλλα παιδιά, κυρίως ξαδέλφια, παρακολουθούσες και γέλαγες κρυφά..
Εκείνη την περίοδο λοιπόν, την περίμενες πως και πως! Μέτραγες αντίστροφα, σε περιόδους που κανένα Jumbo με τις διαφημίσεις του δε σε ενημέρωνε για το πόσες μέρες απομένουν έως τα Χριστούγεννα. Εσύ περίμενες να ανοίξουν τα εποχιακά μαγαζιά! Αυτά με τα πολύχρωμα λαμπάκια που αναβόσβηναν..
…αυτά με τα διάφορα μπιχλιμπίδια, που τις περισσότερες φορές, ήταν μη χρηστικά, αλλά τόσο μα τόσο ωραία!
Τότε βέβαια, πολλές φορές μπέρδευες το διαφορετικό με το ωραίο.
Σαν τους Ινδιάνους, που χάζευαν με τις χάντρες των αποίκων, έτσι και τα παιδικά σου μάτια, χάζευαν με την, έστω επιφανειακή και εφήμερη, λάμψη των Εορτών..
Σου άρεσε να πηγαίνεις βόλτα και να χαζεύεις.
Να χαζεύεις τους ανθρώπους, που ήταν φορτωμένοι με διάφορα ψώνια. Το ύφος τους, που όσο και να έκρυβε κάποιο προβληματισμό για τα έξοδα που γίνονταν, ήταν παρόλα αυτά ύφος χορτάτο. Ευχαριστημένο..
Να χαζεύεις τα καταστήματα, που αυτή την εποχή ήταν περισσότερο φωτεινά, περισσότερο όμορφα.
Όσο μεγάλωνες λίγο και έμπαινες στην εφηβεία, μεγάλωνε και η ακτίνα “δράσης” σου. Ήταν η εποχή που άρχισες να παίρνεις το τρένο και να πηγαίνεις Κέντρο.
Πανδαισία!
Αν στη γειτονιά σου ήταν φωτεινά, στο Κέντρο ήταν εκτυφλωτικά! Νόμιζες πως είχαν μαζευτεί όλες οι φυλές του Κόσμου!
Η βόλτα από τα πολυκαταστήματα με πρώτο και καλύτερο το ΜΙΝΙΟΝ, με τις διακοσμημένες βιτρίνες του, ήταν το “must” της εποχής.
Τι κι αν η Αθήνα, τότε, ως Δήμος είχε ανεπαρκή, αν όχι φτωχό στολισμό;! Εσύ είχες τη καβάτζα σου!
Τον αγαπημένο σου Πειραιά με τον κατά πολύ πλουσιότερο Χριστουγεννιάτικο στολισμό! Η βόλτα από τη Φάντη που στήνονταν κάθε χρόνο στο Πασαλιμάνι, ήταν το άλλο “must”!
Εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε η υπερπληθώρα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όπως τώρα. Τα ερεθίσματα λοιπόν, ήταν περιορισμένα..
Τα βράδια στη ΕΡΤ παρακολουθούσες παλιές αμερικάνικες ταινίες, χαρακτηριστικά “οικογενειακές”. Επίσης, πήγαινες και μία βόλτα από το τοπικό Video Club για να κάνεις προμήθεια σε ταινίες για τις ημέρες των Εορτών.
Μέχρι να σκοτεινιάσει και να πας με τους φίλους σου τη βόλτα μέχρι τα μαγαζιά για το χάζι σας..
Αυτά όλα πέρασαν. Η Αθήνα κάποτε στολίστηκε πλούσια. Είχε και το ψηλότερο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο στην Ευρώπη! “Είναι κιτς”, είπαν κάποιοι.
Μα το κιτς ταιριάζει με τις Γιορτές!
Εσύ μεγάλωσες. Πλέον δεν είσαι το παιδί/έφηβος που χορταίνει με λαμπάκια και στολίδια. Άσε που μόνο στο κινητό σου έχεις τόσα ερεθίσματα σε μία ημέρα, όσα δεν είχες σε μία δεκαετία έως τα 18 σου!
Μεγάλωσες. Δεν είσαι πλέον παιδί..
Ε;…
Φέρνεις από την αποθήκη τις κούτες και τις σακούλες με τα μυριάδες στολίδια. Στολίζεις με τη γυναίκα σου το σπίτι σας “όσο πιό κιτς, τόσο καλύτερα”!
Σκοτείνιασε!..
Πάμε βόλτα στα μαγαζιά;!…
