Από την Ισμήνη Χαρίλα
Ήταν ένα βράδυ Χριστουγέννων και καθώς η κακία, η δυστυχία, το ψέμα, η υποκρισία και το μίσος άκουγαν τους ανθρώπους να ανταλλάσσουν ευχές – που καλούσαν κοντά τους την αγάπη, την ευτυχία, την ειλικρίνεια και την καλοσύνη, εξορίζοντας ταυτόχρονα οτιδήποτε άσχημο από τη ζωή τους – ζήλεψαν και ορκίστηκαν να κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδείξουν σε όλους ότι είναι πάρα πολύ δυνατά και κανείς δεν μπορεί να τα βάλει στο περιθώριο.
Αφού λοιπόν σκέφτηκαν και απέρριψαν δεκάδες ιδέες, κατέληξαν ότι η ενδεδειγμένη λύση για το πρόβλημά τους ήταν η παραπλάνηση. Να φορούν δηλαδή μάσκες με τη μορφή των αντίθετων συναισθημάτων και μόλις προσελκύσουν κοντά τους κάποιον, να τις αφαιρούν και να αποκαλύπτουν το αληθινό τους πρόσωπο.
Κατέστρωσαν επομένως το σχέδιό τους και από την επόμενη κιόλας ημέρα το έθεσαν σε εφαρμογή με εξαιρετικά μάλιστα αποτελέσματα, αφού σχεδόν όλοι ξεγελιόντουσαν και παρασύρονταν στη δίνη της απάτης τους.
Όλοι, εκτός από τον βασιλιά των νάνων που, όντας πονηρός και καχύποπτος, αντιλήφθηκε αμέσως την παγίδα, ενημέρωσε τους υπηκόους του και στη συνέχεια κατασκεύασε μια μεγάλη καμπάνα που ηχούσε, όποτε κάποιο από τα αρνητικά συναισθήματα εμφανιζόταν με την αντίθετη μορφή του.
Φρουροί της καμπάνας και υπεύθυνοι για να την κρούουν, ήταν έξι νάνοι που επικοινωνούσαν με τα πουλιά και μάθαιναν όσα συνέβαιναν στον κόσμο. Καθώς όμως περνούσε ο καιρός, η καμπάνα ηχούσε τόσο συχνά που έμοιαζε πως δεν σταματούσε ποτέ. Απογοητευμένος από αυτήν την εξέλιξη, ο βασιλιάς των νάνων κατάλαβε πως ο κόπος τους φαινόταν μάταιος. Άλλαξε επομένως τον κανόνα και η καμπάνα χτυπά έκτοτε κάθε φορά που ένας άνθρωπος καταφέρνει να ξεφύγει από την ενέδρα των αρνητικών συναισθημάτων και προφυλάσσει τον εαυτό του από τον πόνο και τη λύπη.
Ο στόχος των νάνων που παραμένουν μέχρι τώρα πιστοί στο καθήκον τους είναι πλέον να ηχεί η καμπάνα τουλάχιστον μία φορά την ημέρα και αν επιτύχουν τριακόσια εξήντα πέντε χτυπήματα κατά τη διάρκεια ενός έτους, τότε νιώθουν πως όσο και αν χαθεί ο κόσμος στο βάθος του ερέβους θα υπάρχει πάντα μια αχτίδα φωτός που θα δείχνει τον σωστό δρόμο.
