Παραμονή πρωτοχρονιάς…
από τη Νίτσα Μανωλά.
Με πνίγει ετούτη η μέρα.
Δεν το επιδιώκω. Δεν το θέλω. Ούτε το κάνω επίτηδες. Έρχεται από μόνο του. Εγώ ίσα ίσα προσπαθώ να βάλω απαγορευτικό στους λογισμούς μου. Μα το μυαλό δεν ακούει. (Γιατί πότε το έκανε για να το κάνει τώρα, ε; )
Έχει σηκώσει δικό του μπαϊράκι και κάνει ότι του καπνίσει.
Τσουπ! Σαν τους απρόσκλητους επισκέπτες οι σκέψεις εισβάλλουν και κάνουν κατάληψη. Μαθητικά χρόνια θυμίζουν. Την εποχή που κάναμε και εμείς κατάληψη.
Απολογισμό τον λένε κάποιοι. Επανάληψη ύλης θα το πω εγώ.
Σαν καλή μαθητριούλα το ζητούμενο είναι να περάσω τις εξετάσεις. Έστω, να πιάσω βάση. Την δέσμη εγώ την διάλεξα. Δεν μου την επέβαλλε κανείς. Τα μαθήματα εγώ τα επέλεξα επίσης. Εύκολα ή δύσκολα, αυτά ήταν!
Στο τέλος της χρονιάς όμως, την ύλη που δεν μου χρειάζεται ήρθε η ώρα να την ξεσκαρτάρω. Ν’ αφήσω απ’ έξω ότι δεν μου είναι απαραίτητο για να προχωρήσω. Την μπλοκάρω, λοιπόν. Δεν χρειάζεται να γεμίζω το μυαλό μου με άχρηστα πράγματα. Στην διάρκεια της χρονιάς κάτι πήρα. Κάτι έμαθα. Καιρός να βάλω προτεραιότητα τα ΣΟΣ και να κάνω μια καλή επανάληψη.
Το 2019… τελειώνει. Ξοδεύτηκε. Όπως και το ΄18 και το ‘17 κ.ο.κ. Κυλούν τα χρόνια μέσα απ’ τα χέρια μας. Φεύγουν… Πίνω στην υγειά τους.
Η κρίσιμη ώρα της εξεταστικής έφτασε…
Με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, αραχτή στον καναπέ δίπλα στο μεγάλο παράθυρο και στο φωτισμένο δέντρο, ανοίγω τις σελίδες του μυαλού μου και ετοιμάζω ένα open book, take home test. (Αυτά είναι και τα πιο δύσκολα, να το ξέρετε).
Ερώτηση πρώτη: Τι έχεις που σε κάνει να χαμογελάς;
(Πριν απαντήσω κοιτώ τριγύρω. Βλέπω τις φωτογραφίες των παιδιών μου στολισμένες).
Απάντηση: (χωρίς δεύτερη σκέψη) Όσα κλείνει η πόρτα μου.
Ερώτηση δεύτερη: Τι σου λείπει για να είσαι ευτυχισμένη;
Πάλι σταματώ και ρουφώ μια γουλιά απ’ το κολωνάτο ποτήρι.
Απάντηση: Θαρρώ πως όλα τα ‘χω. Αχάριστη θα ήμουν αν ζητούσα παραπάνω.
Ερώτηση τρίτη: Τι θα αλλάξεις τη χρονιά που έρχεται;
Απάντηση: Δεν θα κρίνω, είναι αμαρτία. Θα απομακρύνω, όμως, για να ‘χω ησυχία.
Ερώτηση τέταρτη: Υπάρχει κάτι που σε βαραίνει;
Απάντηση: Όχι, κατάφερα και τα βρήκα με ‘μένα. Αυτό είναι από μόνο του ευτυχία.
Και κάπως έτσι συνεχίστηκε η βραδιά…
Εξιλαστήρια θύματα δεν αναζητώ. Έκανα τα λάθη μου και τις επιλογές μου. Και είδα, και έπαθα, και έμαθα. Δεν έχω παράπονο. Είχα το δικό μου μερτικό σε όλα.
Το κολωνάτο ποτήρι ξαναβρίσκει τα χείλη μου. Πίνω στην υγειά του χρόνου που έρχεται…
Υπόσχομαι στον εαυτό μου να κάνω χώρο στη ζωή μου. Να πετάξω ότι άχρηστο της έχει κάνει κατάληψη την χρονιά που πέρασε ή τις προηγούμενες χρονιές. Ότι την βαραίνει. Να την ξαλαφρώσω λίγο, βρε αδερφέ.
Έρχεται το 2020 φουριόζικο, απαιτητικό και πολλά υποσχόμενο…
Του ρίχνω ένα πλατύ χαμόγελο καλωσορίσματος, του κλείνω
παιχνιδιάρικα το μάτι και ανοίγω διάπλατα τα παράθυρα της ψυχής μου να μπει άπλετο
φως.
Όλα όσα πέρασαν θα αρχειοθετηθούν σε μια γωνιά της, ενώ θα περιμένω ελπιδοφόρα
όσα θα ‘ρθουν.
Θα ευχηθώ να έχουμε όλοι μας όλα όσα επιθυμούμε, να ονειρευόμαστε και να… αγαπάμε τους συνανθρώπους μας κομματάκι παραπάνω. Θα μας κάνει καλό.
