από την Μάρθα Πατλάκουτζα.
Πεθαίνει ο χρόνος;
Χιλιάδες πρωτομηνιές έχουν περάσει. Σήμερα σε καίει όμως μία…αυτή που με τόσα όνειρα προσμένεις.
Στο κοιμητήριο των ονείρων που άφησες την προηγούμενη χρονιά σίγουρα υπήρχαν αυτά που είχες φυλάξει μυστικά σε κάποια άκρη της καρδιάς σου. Απολογισμοί, γκρίνιες, παράπονα γέμισαν το σακούλι του λογισμού σου.
«2020», σκέφτεσαι και μια λάμψη ελπίδας ροβολά σαν αγριοκάτσικο στην ψυχή σου.
Θυμήσου όμως… με τις ίδιες επιλογές, μην περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Όσο κι αν πεισμώνεις με τον χρόνο, δε σου φταίει αυτός. Μια χαρά κάμει τη δουλειά του. Με αέρα φρεσκάδας θα κάμει και φέτος το ποδαρικό του. Αστράφτοντας θα δεχθεί τα κεράσματα σου και θα αρχίσει να σε γνωρίζει καλύτερα.
Είτε τα βρεις, είτε όχι με τον καινούριο χρόνο σκέψου πως είναι τόσο καλός όπως ένας καινούριος εραστής. Δεν ξέρει τα κουσούρια σου, σε ποθεί και θα σου δώσει 366 ευκαιρίες να περάσεις καλά μαζί του.
Στο χέρι σου είναι να τον ζήσεις!!
Υ.Γ.
«Το μέλλον ανήκει σε αυτούς
που πιστεύουν στην ομορφιά
των ονείρων τους», είχε πει
η Eleanor Roosevelt.
