Χρησιμοποιώντας τον θρύλο της μαύρης πέτρας, στην όμορφη περιοχή των κάστρων της Θεσσαλονίκης, η Άννα Φωτίου σ’ αυτό, το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Στις στάχτες της Σαλονίκης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ, μας μεταφέρει με ευφάνταστο, μαγικό θα έλεγα τρόπο πίσω στον χρόνο.
Μας ταξιδεύει εκεί όπου ξέσπασε πυρκαγιά, από την απροσεξία μιας κοπέλας, που στην πορεία τη βρίσκουμε να έχει καταλυτικό ρόλο στην ιστορία. Εκεί όπου η οργή της πύρινης λαίλαπας μας κάνει να ζήσουμε στο έπακρο βήμα το βήμα το ισοπεδωτικό της πέρασμα. Βιώνουμε την ταραχή, τον φόβο των ηρώων και τα ξεσπάσματά τους για όλα όσα έχασαν.
Ζούμε παράλληλα τον έρωτα που γεννιέται τις στιγμές που οι άνθρωποι πασχίζουν να επιβιώσουν. Στην προσπάθειά τους να βρουν τρόπους να σωθούν, γαντζώνονται ο ένας από τον άλλον. Διάγουμε στιγμές αγωνίας και λαχτάρας ταυτόχρονα.
Μία κοπέλα, η Έλλη που φαίνεται να γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συμβαίνουν και που βέβαια θα συμβούν στην πορεία, προκαλεί έκπληξη στους υπόλοιπους ήρωες που έχουν συνδεθεί μαζί της, οι οποίοι, χωρίς να το ψάξουν περισσότερο την εμπιστεύονται και εναποθέτουν τις ελπίδες τους σ’ αυτά που τους λέει.
Η συγγραφέας, εξιστορεί στιγμές από την ιστορία ξεκινώντας από το 1917 μέχρι το ολοκαύτωμα των Εβραίων, χωρίς βέβαια να μας κουράζει, αφού αυτές η ιστορικές πινελιές δένουν άψογα με την ιστορία, χαρίζοντάς μας μια εξαιρετική αφήγηση με τον έρωτα κυρίαρχο και οδηγό στις αποφάσεις, δράσεις και αντιδράσεις των ηρώων.
Η Άννα Φωτίου σ’ αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα, μπορώ να πω ότι με έχει εκπλήξει ευχάριστα. Με γραφή που ρέει άνετα καθ’ όλη την έκταση του κειμένου, μας χαρίζει ένα μυθιστόρημα με ιστορικές πινελιές, όπου παρασύρει τον αναγνώστη σε μια σχεδόν κινηματογραφική δράση, χαρίζοντας του έντονα συναισθήματα που αναπόφευκτα τον κρατούν δέσμιο μέχρι και την τελευταία σελίδα.
