Έφτασε η ώρα!
Η ώρα που τόσα χρόνια περίμενες!
Κρατάς στο χέρι σου το κλειδί του πρώτου σου σπιτιού! Επιτέλους, πραγματοποιείται ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα της εφηβείας σου! Ανεξαρτητοποιείσαι..
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα απολύθηκες από το στρατό. Αμέσως μετά ξεκίνησες την αναζήτηση εργασίας στο νησί που υπηρέτησες ως στρατιώτης.
Στα εφηβικά σου όνειρα, τότε που δε σταμάταγες να ονειροπολείς, φανταζόσουν την ανεξαρτησία σου να είναι ολοκληρωτική. Μακριά από την πόλη σου! Μακριά από την οικογένεια σου. Μακριά από ξαφνικές “αυθόρμητες” επισκέψεις με τάπερ, με αφορμή να σε “βοηθήσουν” στο συγύρισμα, με σκοπό να ελέγξουν!
Όλα αυτά τα χρόνια φανταζόσουν την ανεξαρτησία σου στο δικό σου σπίτι. Οι εικόνες των ονείρων σου ήταν συγκεκριμένες!
Φανταζόσουν πως η ανεξαρτησία σου, σημαίνει πως γυρνάς στο σπίτι σου ότι ώρα θέλεις, χωρίς να δίνεις λογαριασμό! Χωρίς να σε περιμένουν δύο ξενυχτισμένα μάτια, με το επιτηδευμένο “δε μπορώ να πάω για ύπνο παιδί μου αν δε γυρίσεις”, με όλο το συναισθηματικό εκβιασμό που αυτό συνεπάγεται..
Στο πρώτο σου σπίτι, για την ακρίβεια, στο πρώτο σου αρχοντικό (έτσι το βλέπεις και καλά κάνεις), οι προσδοκίες σου και οι φαντασιώσεις σου, λαμβάνουν σάρκα και οστά!
Ναι, βάζεις τη μουσική στο τέρμα και λογαριασμό δε δίνεις! Αρκεί να μην είναι σε ώρα κοινής ησυχίας..
Ναι! Αράζεις κάνοντας τίποτα, χωρίς τη γκρίνια του “τι θα κάνεις στη ζωή σου”
Ναι! Φέρνεις φίλους και κυρίως, γκόμενες σπίτι σου, χωρίς την επιτηδευμένα διακριτική παρουσία των δικών σου, που ανά πάσα ώρα και στιγμή σκάνε μύτη για να κόψουν κίνηση!
Ακόμα και το ότι έχεις, για πρώτη φορά στη ζωή σου, αναλάβει πλήρως το νοικοκυριό σου είναι κάτι που σε συναρπάζει! Επιτέλους, ενηλικιώθηκες!!
Δε σε νοιάζει που το αρχοντικό σου αποτελείται από τα απολύτως βασικά. ούτε καν ψυγείο δεν έχεις, αλλά δε σε νοιάζει! Είναι ο δικός σου χώρος! Το ξεκίνημα σου..
Όλες σου οι προσδοκίες και όλα σου τα όνειρα από την πρόσφατη εφηβεία σου, πραγματοποιούνται! Είσαι ευχαριστημένος.
Είσαι ικανοποιημένος..
Όμως, από αλλού ήρθε η ικανοποίηση!
Όχι η μεγαλύτερη ικανοποίηση, αλλά σίγουρα η πιό αναπάντεχη!
Από το…. χαρτί υγείας!
Ναι! Το ταπεινό, αλλά τελικά τόσο σημαντικό και απαραίτητο, χαρτί υγείας!!
Χρησιμοποιείς όσο θες χωρίς κανείς (ΚΑΝΕΙΣ!!!) να σου βάζει χέρι για το πόσο χαρτί υγείας ξοδεύεται! Επίσης, το χρησιμοποιείς για ότι θες! Ακόμα και ως χαρτοπετσέτα! Ακόμα και για να ξεσκονίσεις, ή να καθαρίσεις τα τζάμια!
Αν σου τελειώσει, πετάγεσαι και αγοράζεις άλλο! Τόσο απλά! Τόσο ηδονικά!!
Ποιός να σου το έλεγε πως το ταπεινό κωλόχαρτο, θα σου έδινε τη μεγαλύτερη ικανοποίηση;!!
Από τη μία, αυτή καθαυτή η… πράξη που οδηγεί στην αναγκαιότητα χρήσης χαρτιού υγείας, από την άλλη, η έλλειψη τρομοκρατίας για τη ποσότητα χρήσης αυτού και η ανακούφιση είναι διπλή!!
Εκεί, στο πρώτο σου σπίτι, στο αρχοντικό σου, πιάνεις τον εαυτό σου να απολαμβάνει τη σπάταλη χρήση του κωλόχαρτου!!
Με ηδονικό ύφος, ξετυλίγεις το ένα ρολό μετά το άλλο και παρακολουθείς το πάχος αυτού να μειώνεται όλο και περισσότερο, μέχρι να ανοίξεις το άλλο! Το αχρησιμοποίητο!!
Καμιά φορά σπαταλάς χαρτί υγείας έτσι, χωρίς λόγο! Για την αλητεία!!
Σκέφτεσαι πως σε εκείνο το ταπεινό πρώτο σου σπίτι, το πρώτο αρχοντικό σου, να μην έχεις κρύο νερό να πιεις, λόγω έλλειψης ψυγείου, έχεις όμως άφθονο χαρτί υγείας να προσφέρεις στους καλεσμένους σου! Κυρίως, στις καλεσμένες σου, οι οποίες, πιτσιρίκες οι περισσότερες, δυσκολεύονται να καταλάβουν το καμάρι με το οποίο ο οικοδεσπότης προσφέρει “όσο χαρτί υγείας θέλεις!”
Οι δεκαετίες πέρασαν και εκείνο το πρώτο σπίτι έχει γίνει πλέον, απ’ότι μαθαίνεις, μέρος ενός μεγαλύτερου σπιτιού. Στο κάτω κάτω, ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο.
Εσύ, μένεις πλέον σε μεγάλο και άνετο σπίτι, που διαθέτει τα πάντα από εξοπλισμό και ανέσεις..
Έχεις όμως, κρατήσει εκείνη την ηδονική αίσθηση, κάθε φορά που ανοίγεις ένα καινούργιο ρολό χαρτί υγείας!
Ποιός να σου το’λεγε, τόσα χρόνια πίσω, πως η ηδονή, ή τέλος πάντων, ένα μέρος αυτής, θα έρχονταν από κάτι σότο ταπεινό, αλλά τόσο απαραίτητο..
Από εκεί που δεν το περίμενες..
