@επιμέλεια Άννα Μουσογιάννη
#μενουμεσπιτι με τη συγγραφέα Κλαίρη Θεοδώρου
Πώς περνάει τις μέρες αυτές ένας συγγραφέας;
Για τον εαυτό μου θα απαντήσω και θα σου πω, ζώντας μικρές ιστορίες καθημερινής τρέλας. Προσπαθώντας δηλαδή να οργανώσω μια καθημερινότητα που τρέχει και θέτει νέα δεδομένα μέσα από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου. Ασύγχρονη και σύγχρονη διδασκαλία μέσα από διάφορες ηλεκτρονικές πλατφόρμες (που δεν λειτουργούν λόγω υπερφόρτωσης του δικτύου) παράλληλα με το γράψιμο του καινούριου μου βιβλίου. Και ενδιάμεσα ανάγκη για επαφή με αγαπημένα πρόσωπα, όσο και όπως γίνεται: με τηλέφωνο, skype, e-mails, μηνύματα και ό,τι άλλο διαθέτει ο καθένας. Και διάβασμα. Πολύ διάβασμα. Για να καθαρίζει το μυαλό και να ταξιδεύει μακριά, να ηρεμεί η ψυχή, να καταλαγιάζει το άγχος.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτήν την περίοδο;
Τελείωσα πριν από λίγες μέρες ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΑΝΤΙΛΙ του Κυριάκου Αθανασιάδη που κυριολεκτικά με μάγεψε και συνεχίζω τώρα με το ΦΛΟΓΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΣ του Στέφανου Δάνδολου, ενώ σειρά στο κομοδίνο μου έχει πάρει και το Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ της Εύα Γκαρθία Σαενθ Ντε Ουρτούρι.
Αν αυτή η χρονική περίοδος ήταν βιβλίο τι τίτλο θα είχε;
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ φυσικά… Τι άλλο;
Και τώρα ήλθε η ώρα του challenge : σου πετάω την “πένα” και θέλω να μας γράψεις μια σύντομη ιστορία με θέμα τον Κορωνοϊό, ό,τι σου έρχεται στο μυαλό:
Άδικα μπερδεύονταν όλοι και έστηναν καβγάδες για το όνομά μου. Γελούσα από μέσα μου, ξέροντας πως το σωστό ήταν ακριβώς αυτό για το οποίο κορόιδευαν εκείνους τους «αμόρφωτους», όταν έγραφαν «κορονουιός». Γιατί αυτό ακριβώς ήμουν, ένας κορονουιός που είχε βγει στον κόσμο παγανιά σε αναζήτηση εκείνης: της κορονοκόρης που το είχε σκάσει. Είχα πάρει άλλωστε σαφείς οδηγίες από τον κορονοπατέρα μας. Έπρεπε να τη φέρω πίσω πάση θυσία. Ο γάμος της ήταν σε μόλις δύο μήνες και αυτή η ανεπρόκοπη το είχε σκάσει, τάχα μου γιατί ήθελε να σπουδάσει και να κάνει καριέρα αντί να παντρευτεί. Εγώ όμως γνώριζα. Άλλος ήταν ο λόγος. Ερωτευμένη ήταν με έναν υιό από το Βασίλειο, έναν όμως που δεν έφερε το «κορονο-» μπροστά κι έτσι ουδεμία περίπτωση υπήρχε να τον αποδεχτεί ο πατέρας. Κι έτσι εγώ έψαχνα τρυπώνοντας σε όποιο σώμα μπορεί να είχε διαλέξει εκείνη να κρυφτεί -εκεί καταφεύγαμε πάντα, όταν υπήρχαν προβλήματα και αναταραχές στο Βασίλειο- χωρίς να νοιάζομαι για τα προβλήματα που δημιουργούσα στους ανθρώπους. Δεν ήμουν μόνος άλλωστε. Σε κάθε σώμα που έμπαινα, «γεννούσα» -ναι, είχαμε την ικανότητα αυτή οι κορονουιοί- και οι στρατιώτες μου έρχονταν ετοιμοπόλεμοι στον κόσμο τούτο, έτοιμοι να συνεχίσουν κι αυτοί σε άλλα σώματα την αναζήτηση για λογαριασμό μου.
Και τότε μια μέρα τη βρήκα. Όχι την κορονοκόρη, μεμιάς την ξέχασα αυτή, την κόρη σκέτο, με κάπα όμως κεφαλαίο. Ήταν νέα και όμορφη σαν αυγουστιάτικη λιακάδα. Και δροσερή σαν τις πρώτες σταγόνες του Φθινοπώρου. Και αισιόδοξη και χαμογελαστή και καλή, πολύ καλή, τόσο που ούτε εγώ δεν μπορούσα να μολύνω. Με «μόλυνε» όμως εκείνη. Με την αγάπη και τη θετική της σκέψη. Κι έσκασα από την πολλή την ευτυχία, έγινα σταγόνα του αίματός της, κομμάτι της ύπαρξής της και μαζί με μένα, αυτόματα, έσκασαν και όλοι οι στρατιώτες μου, παραδομένοι εξίσου στη μαγεία του απόλυτου έρωτα. Και κάπως έτσι οι άνθρωποι σταμάτησαν να κυκλοφορούν με μάσκες, έπαψαν να φοβούνται και άρχισαν να αγκαλιάζονται. Πιο ζεστά και πιο αληθινά από πριν. Γιατί το μόνο που μετέδιδαν πια ο ένας στον άλλον ήταν η αγάπη και η χαρά. Και η ζεστασιά μιας ανοιξιάτικης λιακάδας. Και η δροσιά μιας φθινοπωρινής ψιχάλας…
Ποιο τραγούδι όταν το ακούς σου ανεβάζει τη διάθεση και αφιερώνεις στον κόσμο;
Το τραγούδι που μου ανεβάζει τη διάθεση κατευθείαν μόλις το ακούσω είναι το FLY ME TO THE MOON του Φρανκ Σινάτρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη χαμογελάσω και να μην το σιγοτραγουδήσω σε ό,τι φάση κι αν βρίσκομαι!
Για κλείσιμο θα μας χαρίσεις ένα χαμόγελο αισιοδοξίας;
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα :
Η ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Βιβλία της : Salvadera (2009), Globus (2011) Εκδόσεις Μπατσιούλας Ν. & Σ. H Αποικία της Λήθης (2016), Η Αγάπη που δεν άκουσες (2017), Άλικες Σιωπές (2018) , Οι κόρες της βασίλισσας (2019) Εκδόσεις Ψυχογιός.
