Είναι εννέα η ώρα το βράδυ της εικοστής έκτης Μαρτίου του δύο χιλιάδες δέκα τέσσερα.
Το ζευγάρι φτάνει στη διεύθυνση που είναι το ιατρείο του πασίγνωστου καθηγητή αιματολογίας. Μεσολάβησε μία πολύ καλή φίλη και κουμπάρα του ζευγαριού, προκειμένου να γίνει το άκρως επείγον ραντεβού. Μόλις δύο ώρες νωρίτερα τηλεφώνησε η Ανδριανή στον κ. Καθηγητή, ζητώντας του, αν μπορεί, να περιμένει να δει τον φίλο και κουμπάρο της!
“Μην ανησυχείς. Όσο αργά και να έρθουν, θα τους περιμένω”, ήταν η καθησυχαστική απάντηση..
Εκείνη η μέρα είχε εξελιχθεί με τρόπο που δεν υπήρχε περίπτωση να προβλεφθεί!
Μία απλή γενική εξέταση αίματος του 45άρη συζύγου και έγινε ο κακός χαμός!
“Μα γιατί τέτοια αναστάτωση”, αναρωτιόταν αυτός.
“Μιά χαρά νιώθω”.
Η απάντηση του γιατρού, εκείνο το πρωινό, ήρθε με τον χωρίς αίσθημα επαγγελματισμό που δείχνουν οι σωστοί ιατροί.
“Κύριε, σας βρήκαμε πολλά λευκά αιμοσφαίρια. Πάρα πολλά! Περίπου 280.000, ενώ το κανονικό είναι από 5.000 – 10.000. Επίσης, πολύ χαμηλό αιματοκρίτη! Έχετε 22, ενώ το κανονικό είναι 40”..
Ο 45άρης, κοίταζε τον γιατρό, σα να μην είχε καμία επαφή με το περιβάλλον!
“Πρέπει ΑΜΕΣΑ, να εισαχθείτε! Ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει η ζωή σας!”
Καμία επαφή όμως!..
“Πρέπει να φύγω! Έχω να δώσω χαρτιά, τα οποία έχουν προθεσμίες. Δε μπορώ να τα αφήσω στη μέση”, είπε ο μελλοθάνατος, ο οποίος προφανέστατα δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε..
Περίπου πέντε ώρες αργότερα, αφού είχε τελικά φύγει από τον γιατρό, λέγοντας του ψέματα πως “πάει να πάρει το βιβλιάριο”, και αφού οι φίλοι του είχαν μάθει τα νέα και είχαν κινητοποιηθεί, βρέθηκε σε μία άλλη ιδιωτική κλινική, για να ξανακάνει εξετάσεις.
“Έλα μωρέ! Λάθος έκαναν! Μιά χαρά είσαι, θα δεις..”
Τα ίδια..
Η Β.Φ. ήταν εφημερεύουσα ιατρός εκείνο το απόγευμα. Στην αρχή και αυτή του είπε πως “μάλλον έχει γίνει λάθος. Μιά χαρά φαίνεστε για άνθρωπο με 22 αιματοκρίτη”
Λίγη ώρα αργότερα, η ίδια του είπε πως οι εξετάσεις επιβεβαιώθηκαν!
Ήταν όμως αυτή, η όμορφη και χαμογελαστή γιατρός, που του είπε εμπιστευτικά “μην ανησυχείς! Έχεις Χρόνια Μυελογενή Λευχαιμία. Θανατηφόρα ασθένεια, αλλά αντιμετωπίζεται! Θα δεις, μιά χαρά θα πας!”, είπε και φωτίστηκε ο χώρος λίγο περισσότερο..
Αυτή ήταν και η εικόνα που του είχε μείνει, τη στιγμή που με τη σύζυγο του, πέρναγαν το κατώφλι του πασίγνωστου καθηγητή αιματολογίας, ο οποίος τους ανέμενε..
“Ναι! ΧΜΛ έχεις! Μην ανησυχείς, όλα καλά θα πάνε! Όμως ΤΩΡΑ θα πας Ευαγγελισμό ή Λαϊκό για να κάνεις εισαγωγή. ΤΩΡΑ, όχι σε μία ώρα..”
“Αν δεν πάω και το αφήσω;”, είπε ο 45άρης. Τι θα πάθω;…
Σχεδόν ακούστηκε η εκκωφαντική σκέψη του κ. καθηγητή “Είσαι τόσο μαλάκας αγόρι μου;!!”, είπε από μέσα του..
Από έξω του είπε, “αν δεν πας, θάνατος. Απλά, Πολύ απλά..”
Άλλο ένα ψέμα. Καβάλα στη μηχανή, επιστροφή σπίτι, που έλειπε από το πρωί, να κάνει ένα μπάνιο, να φάει σαν άνθρωπος, να χαλαρώσει να κοιμηθεί και το πρωί, επιτέλους, έκανε εισαγωγή στον Ευαγγελισμό!
Η πολύ καλή του φίλη Α.Τ. , λόγω θέσης είχε ήδη κανονίσει τα της εισαγωγής του.
“Έχω κανονίσει να σε δει ο διευθυντής και θα σε αναλάβει, μάλλον η Μ.Π. Κορυφαία επιστήμων και άνθρωπος, Να ξέρεις, θα είσαι σε άριστα χέρια..
Εισαγωγή στον Ευαγγελισμό λοιπόν!
Κάποια ώρα αργότερα, ήρθε η πρώτη επαφή με την Μ.Π.
Αυστηρή και στιβαρή φυσιογνωμία. Άτομο που δείχνει να μην ανέχεται πολλά πολλά, αλλά και άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης!
Διαβασμένη, καταρτησμένη, αποτελεσματική..
Ήταν είκοσι επτά Μαρτίου του δύο χιλιάδες δέκα τέσσερα.
Η συνέχεια γράφεται εδώ και έξι χρόνια.
Έξι χρόνια, με πόνο, σκοτάδι, προδοσία, απαξίωση, παραίτηση…
…έξι χρόνια με ξεκαθάρισμα, επανεκκίνηση, αναγέννηση!
Ένα χρονικό διάστημα, που βλέπεις γιατρούς να διαχειρίζονται τα πάντα!
Την επιστημονική τους επάρκεια, τα σόγια που τους κάνουν τραμπουκιλίκια, την έλλειψη γραμματειακής υποστήριξης, που τους υποχρεώνει να κάνουν ΚΑΙ αυτό, το πόνο που νιώθουν, όταν ένας ασθενής τους δεν πάει καλά..
Θυμάσαι τη Μ.Μ., επίσης αιματολόγο, να έχει βγάλει έρπη από τη στεναχώρια της για έναν ασθενή της.
Ήρωας δεν είναι αυτός που μας παρουσιάζει ο κινηματογράφος. Αυτός με το θεληματικό πηγούνι, τις τετράγωνες πλάτες, που με μία οδοντογλυφίδα στήνει πολυκατάστημα ξέρωγω και ταυτόχρονα κουτουπώνει και δυο τρεις γκόμενες!
Ήρωας είναι αυτός που κάνει την υπέρβαση! Αυτός που ξεπερνά τον εαυτό του και κόντρα σε αντίξοες συνθήκες, μπορεί και είναι αποτελεσματικός και ανθρώπινος!
Εκεί λοιπόν! Στον Ευαγγελισμό!
Εκεί θα πάτε και σε άλλα νοσοκομεία αν θέλετε να δείτε αληθινούς ήρωες!
Σε αυτούς, με ιδιαίτερη μνεία στην Αιματολογική Κλινική του Ευαγγελισμού, είναι αφιερωμένο αυτό το επετειακό κείμενο..
