Από την Ισμήνη Χαρίλα
Πριν πολύ καιρό ζούσαν δυο αγόρια που μεγάλωναν με τα παραμύθια της γιαγιάς τους. Δεκάδες ιστορίες μορφοποιούνταν στο μυαλό τους κατά τη διάρκεια της αφήγησης που άλλοτε ήταν όμορφες και άλλοτε τρομακτικές.
Πριγκίπισσες, βασιλιάδες, απλοί χωρικοί ή ψαράδες, δράκοι, τέρατα, θαυμαστές πολιτείες και σκοτεινά δάση εναλλάσσονταν και απεικόνιζαν με μαγικό τρόπο ό,τι καλό ή κακό συνέβαινε στην πλάση.
Τα χρόνια πέρασαν και τα δυο παιδιά μεγάλωσαν. Όντας άνδρες πια αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, όπου κανένα πρόβλημα δεν λυνόταν δίχως παρέμβαση και οι δίκαιοι δεν κέρδιζαν πάντα. Τα τέρατα γεννιόντουσαν και πέθαιναν με το ίδιο προσωπείο και δεν αρκούσε απλώς ένα φιλί για να λύσει τα δεσμά και να επαναφέρει την ισορροπία.
Σ’ αυτόν τον ρεαλιστικό κόσμο λοιπόν οι δυο άνδρες προσπάθησαν, όπως και τόσοι άλλοι πριν από αυτούς, να βρουν τις δικές τους διεξόδους. Τότε το υποσυνείδητο άγγιξε το αόρατο νήμα του μυθεύματος που τους ένωνε με την ανεμελιά της παιδικής τους ηλικίας και τους ξύπνησε μνήμες που τους οδήγησαν σε νέα μονοπάτια με βάση τις προσωπικές τους επιλογές.
Ο πρώτος λοιπόν κάθε φορά που αισθανόταν ότι η καθημερινότητα τον πίεζε και δεν άντεχε άλλο, έκλεινε τα μάτια και σκάρωνε το δικό του παραμύθι, όπου ο ήρωας ήταν πάντοτε ο ίδιος. Έτσι ο αυστηρός προϊστάμενος, ο παράλογος συνεργάτης, ο αλαζόνας γνώριμος ή ο αγενής πελάτης μεταμορφώνονταν σε άγρια ζώα που εκείνος όφειλε απλώς να βρει τον τρόπο για να τα τιθασεύσει.
Η δοκιμασία δεν ήταν εύκολη, όμως η πεποίθηση ότι στο τέλος θα νικούσε, του χάριζε το θάρρος που χρειαζόταν για να συνεχίσει.
Ο δεύτερος άνδρας από την άλλη πλευρά υιοθέτησε μια εντελώς διαφορετική στάση. Τα παραμύθια δεν ήταν απλώς ένα καταφύγιο, αλλά η ίδια η ζωή του. Κανένας δεν ήξερε ποιος ήταν αληθινά και το ψέμα αποτελούσε διαρκώς μέρος των λόγων του. Οτιδήποτε αρνητικό μεταστρεφόταν και όλα έμοιαζαν να είναι τέλεια και ιδανικά.
Δυο άνθρωποι επομένως με κοινή αφετηρία και αποδέκτες βιωματικών εμπειριών και ενός διδάγματος που για τον καθένα είχε τελικά μια ετερόκλητη ερμηνευτική εφαρμογή, αποδεικνύοντας ότι, από όποια οπτική κι αν το δει κανείς, το παραμύθι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ύπαρξης του κόσμου.
