Το ταξί σταματάει έξω από το ξενοδοχειακό συγκρότημα.
Ο νεαρός άνδρας με το υφασμάτινο μπλε παντελόνι, πληρώνει την κούρσα και κατεβαίνει. Ρίχνει μια ματιά στην είσοδο και με βήμα αποφασιστικό μεν, αλλά ταυτόχρονα διστακτικό, κατευθύνεται προς την υποδοχή.
Η υπάλληλος της υποδοχής είναι αλλοδαπή. Αργότερα θα μάθει πως είναι από Ολλανδία. Με σωστά ελληνικά, με ελαφρά προφορά της Πατρίδας της, του απαντά στην ερώτηση του για το προς τα που είναι το εστιατόριο.
Είναι 8 το βράδυ και το εστιατόριο είναι γεμάτο από πελάτες του ξενοδοχείου, που παίρνουν το δείπνο τους. Ο νεαρός ρωτάει τον πρώτο εργαζόμενο που βρίσκει μπροστά του για το πρόσωπο που ψάχνει. Τον υπεύθυνο τραπεζαρίας. Τον Μετρ..
Δέκα λεπτά αργότερα ο νεαρός άνδρας με το μπλε υφασμάτινο παντελόνι, με ανάλαφρα και περισσότερο σίγουρα, αυτή τη φορά, βήματα αποχωρεί από τη συνάντηση. Είναι χαρούμενος. Κάτι πάρα πάνω από χαρούμενος! Αύριο το πρωί ξεκινάει να εργάζεται στην ξενοδοχειακή μονάδα, στην τραπεζαρία αυτής! Θα γίνει ξενοδοχοϋπάλληλος!
Στο ταξί της επιστροφής, ανακαλεί τα γεγονότα των προηγούμενων εβδομάδων!
Πριν πέντε, περίπου, εβδομάδες απολύθηκε από το στρατό. Αμέσως έβαλε σε εφαρμογή τις κινήσεις που τον οδήγησαν στο μέρος που βρίσκεται τώρα. Στη Ρόδο!
Από την εφηβεία του ήθελε να φύγει, αλλά φυσικά δε γίνονταν. Έπρεπε να περιμένει. Έπρεπε να πάει στρατό και μετά θα ήταν ελεύθερος να κάνει ότι θέλει!
Διάφορες συγκυρίες τον έφεραν να υπηρετήσει στη Ρόδο. Είχε αποφασίσει τότε πως εκεί θα γύρναγε μόλις απολύονταν.
Αυτό και έκανε..
Εκεί τον περίμενε και τον φιλοξένησε για λίγο, μέχρι να βρει δουλειά και να τακτοποιηθεί, μία συγγενής εξ αγχιστείας. Αυτή τον είχε βοηθήσει να βρει τη δουλειά που βρήκε!
Ο νεαρός βρίσκεται στον έβδομο ουρανό! Ακόμα δεν έχει κλείσει τα 21 και έχει ήδη ένσημα και επαγγελματική εμπειρία. Όταν οι περισσότεροι συνομήλικοι του μένουν με τους γονείς τους, αυτός έχει φύγει μακριά, σε ένα πανέμορφο μέρος, σε μία συναρπαστική δουλειά, με εξαιρετικές αποδοχές!
Η καρδιά του κλωτσάει! Περιμένει πως και πως να πει τα νέα!
Περιμένει πως και πως να αρχίσει να δουλεύει!..
..να κερδίσει τη ζωή του και να τη ζήσει όπως αυτός θέλει!
Την επομένη τα χαράματα, πετάγεται από το κρεβάτι του και ετοιμάζεται. Η επιχείρηση έχει βάλει πούλμαν, που σε λίγο θα περάσει από την πλατεία για να παραλάβει τους εργαζόμενους.
Περίπου μισή ώρα αργότερα, χτυπάει την πρώτη του κάρτα και ένας νέος, όμορφος κόσμος ανοίγεται μπροστά του!
Στόχοι που λίγες εβδομάδες πριν, φαινόντουσαν σαν Έβερεστ, λίγες εβδομάδες μετά του φαίνονταν σα μικροί λόφοι.
Πλέον μένει μόνος του. φροντίζει τον εαυτό του μόνος του.
Κάθε μέρα είναι και κάτι καινούργιο, κάτι ομορφότερο, μια νέα ανακάλυψη, ένα καινούργιο ερέθισμα!
Εκείνο το ξημέρωμα, το ημερολόγιο έγραφε, τριάντα Απριλίου 1990..
