Από την Λίλιαν Σίμου
Μάνα, Μητέρα, Μαμά… μία λέξη αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων και των αιώνων… Τιμήθηκε σε όλα τα πέρατα της Γης… Μία σημαντική της μορφή, ήταν ως Ίσιδα, στην αρχαία Αίγυπτο, σεβαστή και στην Αρχαία Ελλάδα…
Η Μάνα θεοποιήθηκε, καθώς κρατούσε πάντα τον σπόρο της Δημιουργίας.
Η εικόνα της Ίσιδας ως Μητέρας του Κόσμου, είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές της Θεάς. Πάνω της είναι τοποθετημένα όλα τα κύρια σύμβολα της Θηλυκής Αρχής.
Πίσω από το κεφάλι της διακρίνεται ένας ουροβόρος όφις, σύμβολο της αέναης λειτουργίας των νόμων του Σύμπαντος, αλλά και του ίδιου του Σύμπαντος που τρέφεται από τον εαυτό του. Στεφανώνεται από φύλλα ελιάς, κορώνα της Βασίλισσας της Φύσης.
Πάνω από το κεφάλι της προβάλλουν τρία κέρατα της Αμάλθειας, που περιέχουν τα απεριόριστα αγαθά της Φύσης.
Στο αριστερό αυτί έχει σαν σκουλαρίκι το σύμβολο της Σελήνης και στο δεξί του Ήλιου.
Η θέση τους είναι ενδεικτική της πολικότητας, αριστερά το δεκτικό, παθητικό στοιχείο, δεξιά το ενεργητικό.
Το δεξί της στήθος καλύπτεται από ένα τσαμπί σταφύλια και το αριστερό από ένα δεμάτι στάχυα, συμβολίζοντας έτσι την πηγή της τροφής κάθε πλάσματος.
Η ζώνη στη μέση της έχει μια τετράγωνη χάλκινη πόρπη, ενδεικτική των Τεσσάρων Στοιχείων.
Η σημειολογία της είναι ιδιαίτερα πλούσια και σημαντική.
Σύμφωνα με τους ερευνητές και ιστορικούς, η Ίσις παραλληλίζεται με την Ιερή Μητέρα, την Παρθένο Μαρία της χριστιανικής εκκλησίας. Πρόκειται για μία σημαντική αιγυπτιακή θεότητα, σύζυγος του Όσιρι και μητέρα του Ώρου. Και οι τρεις αποτελούσαν την ιερή τριάδα στην αρχαία Αίγυπτο και στον αρχαίο ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο. Είχε πολλά προσωνύμια, όπως «παντοκράτειρα» και «βασίλισσα του ουρανού, της γης και του κάτω κόσμου».
Η λατρεία της εμφανίζεται περισσότερο στον ελλαδικό χώρο, κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. και ταυτίζεται σε ένα βαθμό με την Περσεφόνη ή την Δήμητρα. Αλλάζει σε εμφάνιση, αφού δεν απεικονίζεται πλέον με την κεφαλή αγελάδας.
Είναι η τροφός, η μητέρα του Σύμπαντος, η αφοσιωμένη, η φιλεύσπλαχνη θεά. Εκείνη που γνώρισε τον πόνο, όταν κατακρεουργήθηκε ο σύζυγός της Όσιρις από τον αδελφό του Σετ, μάζεψε τα κομμάτια του, τον ανέστησε και παράλληλα φρόντισε το παιδί τους, Ώρο. Καθώς πέρασε από τον πόνο, ήταν συμπαραστάτης του ανθρώπινου πόνου, θεραπεύτρια και υποστήριζε τους πάσχοντες. Προστάτευε όμως και από άλλους κινδύνους, όπως της θάλασσας και της φτώχειας. Θεωρήθηκε θεά της φύσης, και της αυγής της Σελήνης, η σύζυγος και η αδελφή του Όσιρι, θεού του Ήλιου, της αθανασίας και του παρελθόντος και του παρόντος, και κριτής των νεκρών.
Η μάχη της θεάς απέναντι στις δυνάμεις του σκότους, έγινε παράδειγμα στους θνητούς, πως κάθε κίνδυνος μπορεί να ξεπεραστεί, κάθε αδυναμία έχει την θεραπεία της, κάθε απώλεια δεν πρέπει να μας βάζει κάτω.
Στα ιερά μυστήρια που ήταν αφιερωμένα στην Ίσιδα, οι τελετές είχαν ένα αλληγορικό θάνατο και την ελπίδα της ανάστασης. Συμφιλίωνε τους πιστούς με την ιδέα του θανάτου, αλλά και βοηθούσε τον μυημένο να αναγεννηθεί, ξεκινώντας μία νέα ζωή, μέσα από την σοφία και τη γνώση. Θεωρείτο πως προσέφερε το δώρο της ζωής, παρέτεινε τη ζωή, ασκώντας εξουσία πάνω στο πεπρωμένο της ανθρωπότητας.
Σε κάποιες παραδόσεις εμφανίζεται ως παρθένος και συλλαμβάνει τον Ώρο, δίχως την ανδρική συνδρομή. Έκανε θαύματα και θεράπευε, ψυχικές και σωματικές ασθένειες. Όσοι θεραπεύονταν, έλεγαν ύμνους ως εγκώμια για το έργο της. Επέβαλε τον σεβασμό στα θεία, την αγάπη των γονιών προς τα παιδιά, την φροντίδα των παιδιών από τους γονείς, υποστήριζε τον θεσμό του γάμου.
Στην διάδοση της πίστης προς την Ίσιδα, καθοριστική είναι η συμβολή της δυναστείας των Πτολεμαίων στην Αλεξάνδρεια.
Στο όνομά της υπάρχει ένας αστεροειδής.
Ο αστεροειδής Isis 42, ανακαλύφθηκε στις 23 Μαΐου του 1856 από τον Norman R. Pogson στην Οξφόρδη. Έχει μια περίοδο περιστροφής 3 ετών και 299 ημερών, και η διάμετρός του είναι 75 μίλια.
Πήρε το όνομά του για την αιγυπτιακή θεά Ίσιδα κατά μία εκδοχή, ενώ άλλοι πιστεύουν πως το όνομα δόθηκε τιμητικά προς χάρη της κόρης του Norman Pogson, Elizabeth Isis Pogson, ο οποίος ήταν μέλος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας. Επειδή έχει διαπιστωθεί κατ’ επανάληψη όμως, πως δεν δίδονται τυχαία τα ονόματα των αστεροειδών (υπάρχει μαρτυρία για την ονοματοδοσία του Κένταυρου Νέσσου στο βιβλίο μου), πιστεύω πως η επιλογή δεν αφορά την κόρη του αστρονόμου.
Η αστρολογική ερμηνεία της Ίσιδας, περιγράφεται στο άρθρο μου: «Αστεροειδής Ίσις 42, ενωτική και μεταφυσική δύναμη»
