από την Μάρθα Πατλάκουτζα.
Στο βιβλίο της ζωής σου, χρόνο συν τον χρόνο, οι σελίδες πληθαίνουν. Ξεπέρασαν τον έναν τόμο αυτόν της νιότης, τον δεύτερο της ωριμότητας και ίσως να κοντεύεις στην ολοκλήρωση του επόμενου, αυτού του απολογισμού.
Λέξεις αμέτρητες αποτυπώθηκαν στην ψυχή σου. Μα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του είναι οι ήρωες, οι άνθρωποι που έπαιξαν μαζί σου σκηνές και σκηνικά.
Άλλους χαίρεσαι που τους γνώρισες και άλλους το έχεις μετανιώσει. Κι όμως καθένας σου έδωσε κάτι. Χαρά, λύπη, πόνο, αγάπη, μίσος, πάθος. Μοιράστηκες μαζί τους εσένα. Μοιράστηκαν μαζί σου αυτό που ήθελαν.
Λάτρεψα τους ήρωες, τους ανθρώπους εκείνους, που έβαλαν ως όρο την αλήθεια. Και τα έδωσαν όλα. Έτσι, για την αλητεία του πόθου τους. Έτσι, γιατί αγαπούσαν να ζουν τα λάθη τους, να πληρώσουν το τίμημα και να ξαναγεννηθούν πιο δυνατοί από ποτέ. Είναι αυτοί που μέσα σου άφησαν το στίγμα τους. Όσες σελίδες κι αν γράψεις, με ευκολία να τους νιώθεις ξανά κι ας έχουν πάψει να υπάρχουν πια στο παρόν σου.
Με άφησαν αδιάφορη οι μασκοφόροι ήρωες, εκείνοι που για να πετύχουν τον σκοπό τους έκαναν και είπαν τα πάντα.
Το ξημέρωμα κοντεύει να φανεί…μια λευκή σελίδα κάνει την εμφάνισή της. Δε ζεις στο παρελθόν. Έχεις τελειώσει με αυτό. Αλλά τίποτα δεν σε σταματά να αγαπάς τους ήρωες του, να παίρνεις δύναμη και να προχωράς παρακάτω…
