Έφυγε ο μάστορας. Η αιφνίδια βλάβη αποκαταστάθηκε και είσαι κατά 100 ευρώ φτωχότερος..
Είναι και αυτή η ιστορία με την καραντίνα, που τα πάντα πάγωσαν για τρεις μήνες. Έχει αρχίσει η απόψυξη, αλλά ακόμα αργεί να πάρει μπρος η αγορά, για να αρχίσεις και εσύ να κινείσαι, να βγάλεις κάνα φράγκο.
Έχεις αγχωθεί. Σκέφτεσαι το πορτοφόλι σου, που όλο και αδυνατίζει, χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα ορατή προοπτική πάχυνσης. Απλά περιμένεις. Περιμένεις και αγωνιάς..
Για να ξεχαστείς και για να περάσει η ώρα, αρχίζεις το σέρφινγκ στο διαδίκτυο. Κάποιος σου έχει κάνει like σε μία φωτογραφία σου. Κοιτάς.
Είναι μια φωτογραφία σου από τότε που ήσουν 20άρης.
“Τίποτα καινούργιο” σκέφτεσαι..
Ετοιμάζεσαι να κλείσεις το παράθυρο με τη φωτογραφία, αλλά κάτι σε κρατάει. Η τόσο γνώριμη φωτογραφία σου από τα παλιά, σου φαίνεται διαφορετική!
Ή μήπως όχι;!
Ο νεαρός της φωτογραφίας, λάμπει! Έχει εκείνο το λαμπερό χαμόγελο της βεβαιότητας!
Μιας βεβαιότητας πως το μέλλον θα είναι λαμπρό!
Όχι. Δεν ήταν από εκείνα τα 20χρονα αγοράκια που ζουν με τους γονείς και τα έχουν όλα έτοιμα. Το νεαρό παιδί στη φωτογραφία ήδη ζούσε σε δικό του σπίτι, δούλευε σε άλλη πόλη από τη γενέτειρα του, πλήρωνε ενοίκιο λογαριασμούς, φρόντιζε το νοικοκυριό του.
…και όμως! Παρόλο που είχε βουτήξει στα βαθιά, χωρίς καλά καλά να ξέρει τι να κάνει, τα είχε καταφέρει θαυμάσια. Είχε διαχειριστεί και τις αναποδιές που του τύχαιναν! Τίποτε δεν του χάλαγε τη διάθεση και τίποτα δεν τον αποθάρρυνε απο το να κάνει τη ζωή του, ξοδεύοντας και τα τελευταία χρήματα που είχε στην τσέπη του, για να περάσει καλά!
“Αύριο μέρα είναι. Κάπως θα βγει”, σκέφτονταν..
…και η μέρα έβγαινε! Δουλειά, μετά παραλία, βόλτες, πάλι δουλειά, ξενύχτι, μπαράκια, γκομενάκια και πάλι από την αρχή!
Χωρίς έννοιες. Χωρίς προβληματισμούς.
Όλα θα γίνουν λέγατε με τους συνομηλίκους της παρέας. Όλα γίνονταν..
Πως λοιπόν τα κατάφερες έτσι;!
Πως έγινες αυτός ο τυπάκος που αγωνιά για την καθημερινότητα;! Αφού το παρελθόν κάτι σε δίδαξε!
Πως “όλα θα γίνουν”..
Λένε πως η εμπειρία είναι μια χτένα, που όταν τη αποκτάς δεν έχεις πλέον μαλλιά!
Καλή η εμπειρία. Μπορεί όμως να κάνεις κακή χρήση αυτής..
Η εμπειρία μπορεί να σε θολώσει. Να σε τρομάξει. Να σε αποθαρρύνει.
Κοιτάς τη φωτογραφία και θυμάσαι εκείνη την καθηγήτρια στη δευτέρα γυμνασίου, που σας είχε πει πως, “όταν ο άνθρωπος ωριμάζει, χάνει τον αυθορμητισμό του”, εξηγώντας στους μαθητές πως η ωρίμανση έχει και τα στραβά της.
“Να μείνετε παιδιά, όσο περισσότερο μπορείτε”, είχε πει εκείνη η καθηγήτρια.
Πόσο δίκιο είχε..
Ας ξαναγίνουμε παιδιά λοιπόν!
Ας δοκιμάσουμε το άγνωστο, ας ρισκάρουμε, ας δοκιμάσουμε!
Άλλωστε τώρα είμαστε ισχυρότεροι!
Τώρα έχουμε και εμπειρία..
