ΧΙΟΥΣΤΟΝ. («ΑΡ»). Χρόνια πριν εμφανιστεί το βίντεο με τις τελευταίες στιγμές του Τζορτζ Φλόιντ μετατρέποντας το όνομά του σε μια παγκόσμια κραυγή για δικαιοσύνη, ο Φλόιντ είχε ήδη στρέψει μία κάμερα προς τον εαυτό του.
«Θέλω απλώς να σας μιλήσω πολύ γρήγορα», λέει ο Φλόιντ σε ένα βίντεο, απευθυνόμενος στους νεαρούς της γειτονιάς του που τον κοίταζαν. Το πλαίσιο των 6,7΄΄ ποδιών ύψους του καλύπτει το πλαίσιο της εικόνας.
«Εχω τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μου και δεν είμαι καλύτερος από κανέναν άλλο», λέει. «Αλλά, άνθρωπε, οι πυροβολισμοί που συνεχίζονται, δεν με νοιάζει από ποια κουκούλα είσαι, από πού είσαι, φίλε. Σε αγαπώ και ο Θεός σε αγαπά. Ακουμπήστε τα όπλα κάτω» ακούγεται να λέει, προφανώς αναφερόμενος σε συμμορίες.
Εκείνη την εποχή, ο Φλόιντ ήταν σεβαστός ως ένας άνθρωπος που μιλούσε μέσα από σκληρή, αλλά σχεδόν εξαιρετική εμπειρία. Δεν είχε τίποτα το απόμακρο όπως το ανάστημα που κέρδισε με τον θάνατό του και που αγκαλιάστηκε ως παγκόσμιο σύμβολο της ανάγκης αναθεώρησης της αστυνόμευσης και θεωρήθηκε ως ένας ηρωικός μέσος άνθρωπος.
Αλλά η πραγματικότητα των 46 χρόνων του πάνω στη Γη, συμπεριλαμβανομένων των αιχμηρών άκρων και των αποτυχιών που αναγνώρισε ο ίδιος ο Φλόιντ, ήταν και πολύ πιο πλήρης και πιο περίπλοκη.
Κάποτε ένας σταρ αθλητής με όνειρα να γίνει επαγγελματίας και αρκετό ταλέντο για να κερδίσει μερική υποτροφία, ο Φλόιντ επέστρεψε στο σπίτι μόνο για να απασχοληθεί σε διάφορες εργασίες πριν υπηρετήσει σχεδόν πέντε χρόνια στη φυλακή.
«Είχε κάνει κάποια λάθη που του κόστισαν μερικά χρόνια από τη ζωή του», δήλωσε ο Ρόνι Λίλαρντ (Ronnie Lillard), φίλος και ράπερ που ακούει στο όνομα Reconcile. «Και όταν βγήκε από αυτό, νομίζω ότι ο Θεός επηρέασε πολύ την καρδιά του».
Ο Φλόιντ γεννήθηκε στη Βόρεια Καρολίνα σε μονογονεϊκή οικογένεια. Είχε μόνο τη μητέρα του, και μετακόμισαν στο Χιούστον όταν ήταν 2 ετών. Εγκαταστάθηκαν σε υποβαθμισμένη γειτονιά με περισσότερα από 500 διαμερίσματα τα «Cuney Homes» νότια του κέντρου με το παρατσούκλι «The Bricks».
Η γειτονιά, για δεκαετίες ακρογωνιαίος λίθος της μαύρης κοινότητας του Χιούστον, έχει αναβαθμιστεί τα τελευταία χρόνια. Το Πανεπιστήμιο του Νότιου Τέξας, μια ιστορικά μαύρη πανεπιστημιούπολη, ακριβώς απέναντι από τα σπίτια της κοινότητας, έχει από καιρό αναδειχθεί ως εφαλτήριο για όσους θέλουν να μοχθήσουν. Αλλά πολλοί κάτοικοι αγωνίζονται, με εισοδήματα περίπου στο μισό μέσο όρο της πόλης και ανεργία σχεδόν τέσσερις φορές υψηλότερη, ακόμη και πριν από την πρόσφατη οικονομική κατάρρευση.
Ο Yeura Hall, που μεγάλωσε δίπλα στον Φλόιντ, είπε ότι ακόμη και στο τρίτο διαμέρισμα άλλα παιδιά κοίταζαν διαφορετικά εκείνους που ζούσαν σε δημόσια κτίρια. Μάλιστα αυτός, ο Φλόιντ, και άλλα αγόρια έφτιαξαν ένα τραγούδι για τον εαυτό τους: «Δεν θέλω να μεγαλώσω, είμαι παιδί από τα Cuney Homes. Εχουν τόσα πολλά αρουραίους και κατσαρίδες που μπορώ να παίξω».
Η Λαρσένια Φλόιντ (Larcenia Floyd) επένδυσε τις ελπίδες της στον γιο της, ο οποίος ως μαθητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έγραψε ότι ονειρεύτηκε να είναι δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.
«Σκέφτηκε ότι θα ήταν αυτός που θα τους έβγαζε από τη φτώχεια και τον μόχθο», δήλωσε ο Τράβις Κάινς (Travis Cains), ένας παλιός φίλος.
Ο Φλόιντ ήταν άτυχο αστέρι στην ομάδα ποδοσφαίρου στο Γυμνάσιο Τζακ Γιέιτς, παίζοντας για την ηττημένη πλευρά στο κρατικό πρωτάθλημα του 1992 στο Houston Astrodome. Ηταν όχι συμβατικός ποδοσφαιριστής. «Τον αποκαλούσαμε ‘Big Friendly’», είπε ο Σερβάνζ Γουίλιαμς (Cervaanz Williams), πρώην συμπαίκτης του.
Στο γήπεδο μπάσκετ, το ύψος και η δύναμη του Φλόιντ κέρδισαν την προσοχή του Τζορτζ Γουόκερ (George Walker), πρώην βοηθού προπονητή στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον το σημερινό South Florida State College. Το σχολείο ήταν 17 ώρες μακριά με το αυτοκίνητο, σε μια μικρή πόλη, αλλά οι καθηγητές του γυμνασίου και η μητέρα του Φλόιντ τον ώθησαν να φύγει, είπε ο Γουόκερ. «Ηθελαν ο Τζορτζ να βγει πραγματικά από τη γειτονιά, να κάνει κάτι, να γίνει κάτι», είπε.
Ο Φλόιντ, επίσης, έπαιζε μουσική, περιστασιακά τραγουδούσε και ραπ καλεσμένος του Robert Earl Davis Jr. – πιο γνωστό ως DJ Screw. Αλλά τότε, ο άνθρωπος που ήταν γνωστός σε ολόκληρο το Cuney ως «Big Floyd», άρχισε να έχει πρόβλημα. Μεταξύ 1997 και 2005, ο Φλόιντ συνελήφθη αρκετές φορές για κατηγορίες ναρκωτικών και κλοπής, περνώντας μήνες στη φυλακή.
Τελικά ως πατέρας πέντε παιδιών που είχε λογαριασμούς να πληρώσει, αποφάσισε να αφήσει το 2014 το παρελθόν του πίσω και να κάνει μία καινούργια αρχή στη Μινεάπολις. Εκεί που έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή καλώντας τη μητέρα του να τον βοηθήσει.
