(Μία βαθύτατα ανήθικη και ανόητη ταινία)
Το 1961 προβλήθηκε στους ελληνικούς κινηματογράφους η ταινία “Αλίμονο στους νέους”. Είναι μία ταινία που παίζει συχνά πυκνά στην ελληνική τηλεόραση, από τις απαρχές της ελληνικής τηλεόρασης..
Η ταινία χαρακτηρίζεται ως ηθογραφική και αποτυπώνει, υποτίθεται, τα ήθη και έθιμα της αστικής Αθήνας της εποχής, προ 60ετίας.
Η υπόθεση της ταινίας λαμβάνει έμπνευση από το γνωστό έργο “Φάουστ”, όπου ο ήρωας πουλάει την ψυχή του στο Διάβολο, για να ξαναγίνει νέος.
Στην υπόθεση της ταινίας, έχουμε δύο πλούσιους ηλικιωμένους, στα 70 – 75 τους, οι οποίοι γουστάρουν την εικοσάχρονη γειτόνισσα τους. Η κοπέλα έχει ένα κάποιο αίσθημα με τον σοφέρ του ενός εκ των δύο πλούσιων μπαρμπάδων, ο οποίος όμως, λόγω χαμηλού εισοδήματος, δεν προχωρά σε Γάμο με την αγαπημένη του, θεωρώντας πως, προς το παρόν, αδυνατεί να της προσφέρει την καλή ζωή που η κοπέλα επιθυμεί..
Οι πλούσιοι γέροι όμως, βλέπουν την δροσερή και όμορφη κοπέλα από τη βεράντα του ενός και ονειρεύονται πως θα ήταν αν την είχαν δική τους! Μάλιστα ο ένας το σκέφτεται!
Σκέφτεται να πάει και να τη ζητήσει, προβάλλοντας την εύρωστη οικονομική του κατάσταση, σε αντίθεση με το ασθενές γεροντικό του σώμα..
Ο άλλος, εύχεται να μπορούσε κάνει κάποιο ντιλ με το Διάολο, όπως έκανε και ο Φάουστ και να ξαναγίνει νέος, για να διεκδικήσει την όμορφη γειτονοπούλα, με τα νιάτα και την ομορφιά του!
Κάπου εκεί, περιφέρεται και το αίσθημα της κοπέλας. Ο φτωχός νεαρός σωφέρ..
Μέχρι που σκάει μύτη ο Διάβολος και κάνει συμφωνία με τον ένα εκ των δύο γεροπαραλήδων! Τον ξανακάνει νέο! Εικοσιπεντάρη! Στους όρους που τίθενται, είναι, εκτός των άλλων, πως ο νεαρός πλέον παππούς, θα ξαναγίνει νέος, αλλά χωρίς την περιουσία του. Πάντως, δεν θα είναι άφραγκος. Ο Διάβολος συμφωνεί να έχει μαζί του ένα αξιόλογο ποσό, για τα πρώτα του έξοδα στη νέα, ανανεωμένη ζωή του…
Κάπου εδώ αρχίζει η ανοησία της ταινίας.
Ο 25άρης πλέον παππούς, έχοντας απαλλαγεί από πέντε δεκαετίες βιολογικής ηλικίας και με ένα σεβαστό ποσό στο πορτοφόλι, σπεύδει να προσεγγίσει την κοπέλα. Τα καταφέρνει. Μόνο που συμπεριφέρεται σαν 25άρης! Ανεύθυνα!
Ενώ υποτίθεται είναι 75αρης σε συσκευασία 25άρη, αυτός σκορπά αλόγιστα τα χρήματα του, προσπαθώντας να ευχαριστήσει την κοπέλα και την μητέρα της! Μα ρε φίλε, αν ήταν να την κερδίσεις έτσι, ας έμενες γέρος που είχες και ολόκληρη περιουσία πίσω σου!
Άσε που σαν εμπειρότατος επιχειρηματίας, θα είχες άριστη γνώση και επίγνωση της πιάτσας και θα μπορούσες τα χρήματα που είχες για αρχή να τα πολλαπλασιάσεις! Εκτός των άλλων, με το μυαλό και την εμπειρία του 75άρη, θα μπορούσες να είχες γοητεύσει την κοπέλα. Είναι γνωστό πως “αν της πηδήξεις το μυαλό, το κορμί της σου ανήκει”!
Η ανοησία συνεχίζεται με τον ξανανιωμένο, ελέω Διαβόλου, νεαρό παππού να ψάχνει για δουλειά, σαν άπειρο ξεπεταρούδι που δεν ξέρει προς τα που να κινηθεί!
Κάπου εδώ, αρχίζει και το ανήθικο του έργου..
Όπως είπαμε, την κοπέλα τη λιγουρεύεται και ο συνομήλικος 75άρης, επίσης πλούσιος φίλος του νεαρού μπάρμπα.
Εκεί λοιπόν που ο νεαρός έχει φάει τα λεφτά του και πουλάει τα ρούχα του για να τη βγάλει και που το κλίμα έχει αλλάξει εναντίον του, σκάει μύτη ο γέρος φίλος του, ο οποίος αγνοεί τη συμφωνία που έχει γίνει με το Διάολο. Απλά πιστεύει πως ο φίλος του εξαφανίστηκε. Αγνοεί πως ο νεαρός που φλερτάρει με την κοπέλα είναι ο γέρος φίλος του.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως όλα γίνονται με την έγκριση και ενθάρρυνση της μητέρας της νεαράς, η οποία σε καμία περίπτωση δεν πιέζει την κόρη της, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση! Την αφήνει να πορευτεί ελεύθερα και ιδία βουλήση! Της λέει μάλιστα “μεγάλο παιδί είσαι, εσύ θα αποφασίσεις”.
Δεν βάζει την κόρη της στο φιλότιμο, όπως στην ταινία “Έλα στο θείο” (1950), όπου ο Μίμης Φωτόπουλος βάζει στο φιλότιμο την αδελφή του, να παντρευτεί κάποιον που δεν αγαπά, για να του πληρώσει τα χρέη, ούτε στην ταινία “Της κακομοίρας” (1963), όπου ο πατέρας αφέντης, θέλει να παντρέψει με το ζόρι την θυγατέρα του με τον πλούσιο, αλλά γέρο μεγαλομπακάλη της περιοχής.
Εδώ έχουμε ελεύθερη βούληση της κοπέλας!
Σκάει λοιπόν ο φίλος του νεαρού παππού, ο οποίος έχει παραμείνει γέρος, αλλά πλούσιος και ακολουθεί ένας διάλογος μεταξύ νεαρού και γέρου, στον οποίο διάλογο νεαρός εξηγεί στον γέρο πως είναι ο μνηστήρας της κοπέλας. Ο γέρος ρωτάει το νεαρό τι μισθό παίρνει. Στο άκουσμα του χαμηλού μισθού, ο γέρος παίρνει θάρρος και σπεύδει να ζητήσει την κοπέλα, με την αυτοπεποίθηση της οικονομικής του ευρωστίας, σε σύγκριση με την ασθενική οικονομική κατάσταση του νεαρού!
Σα να μην έφτανε αυτό, λίγη μόλις ώρα αργότερα, η νεαρή κόρη, με τις ευλογίες της μητέρας της, δέχεται την πρόταση γάμου του γέρου!!!
Δηλαδή, πουλάει στεγνά αυτόν που αγαπά, μόνο και μόνο γιατί ο αγαπημένος της είναι φτωχός!!
Το ηθικό δίδαγμα κραυγαλέο!
Στη συνέχεια της ταινίας, αποδεικνύεται πως όλο αυτό ήταν ένα όνειρο και πως ο νεαρός γέρος ποτέ δεν έκανε συμφωνία. Απλά το είχε ονειρευτεί.
Εκεί λοιπόν που σκέφτεσαι πως ίσως η ταινία να σώσει τα προσχήματα, κάνει μία και σε αποτελιώνει με τη σαπίλα που εκπέμπει!
Ο γέρος, που νόμιζε πως ξανάγινε νέος, ρωτά τον νεαρό σοφέρ του γιατί δεν προχωρά να παντρευτεί με την κοπέλα. Η απάντηση είναι τα στενά οικονομικά του νεαρού. Την ίδια απάντηση έχει λάβει και από την κοπέλα! Το χρήμα..
Ο γέρος εργοδότης τους προικίζει και τους εξασφαλίζει οικονομικά και έτσι το νεαρό και οπτικά ταιριαστό ζευγάρι ενώνεται και η ταινία τελειώνει..
Συμπέρασμα;
Έχε λεφτά για να σε αγαπάνε! Αν δεν έχεις χρήμα, είσαι ένας μαλάκας φτωχομπινές, που δε θα σε κοιτάξει και δε θα σε θέλει καμία!
Αγάπη;! Ποιά αγάπη;! Τι εννοείς πως αφού αγαπιόμαστε, θα φτιάξουμε μαζί τη ζωή μας;! Εγώ τώρα θέλω να περάσω καλά και για αυτό σε πουλάω και πάω με τον σαπιόγερο!!
Όλη η ταινία περνάει αυτό το μήνυμα. Πάνω απ’όλα και κυρίως το χρήμα!!!…
…και υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε για εκείνες τις “αγνές και όμορφες εποχές..”
Κρίμα..
