Τη γνώρισες τυχαία πριν αρκετά χρόνια.
Σε ένα Γάμο ήταν θαρρείς. Ίσως κάπου αλλού, δεν είσαι σίγουρος..
Αμέσως σου τράβηξε το βλέμμα και την προσοχή. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Τι να πρωτοπροσέξεις;
Την εντυπωσιακή της εμφάνιση;
Το παράστημα της;
Το περπάτημα της;
Πάνω απ’όλα όμως, το ύφος της. Εκείνο το ύφος που έχουν οι εντυπωσιακές γυναίκες, που έχουν αντίληψη της εντυπωσιακής τους εμφάνισης!
Ένα ύφος, στο οποίο κυρίαρχο συστατικό είναι η αλαζονεία..
Για κάποιους λόγους, είχατε βρεθεί στο ίδιο τραπέζι. Σε διπλανά καθίσματα.
Της πήρε περίπου πέντε λεπτά για να σε απαξιώσει.
Στην αρχή σου είχε δώσει σημασία. Δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, μιάς και εσύ δε στερείσαι εμφάνισης. Μάλλον το αντίθετο.
Εκείνη την εποχή όμως, δεν πέρναγες και τα καλύτερα σου.
Πέρναγες ζόρικα. Μετά τα πράγματα έγιναν ακόμα πιό ζόρικα..
Σε εκείνο το Γάμο (;), είχες πάει φορώντας ότι καλύτερο μπορούσες. Ρούχα, κυρίως αγορασμένα από καλάθια. Όσο δηλαδή σου επέτρεπαν τα περιορισμένα, τότε, οικονομικά σου.
Μιά ματιά σου έριξε και διεπίστωσε την στριμόκωλη αλήθεια σου.
Εσύ από την άλλη, δυσκολευόσουν να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Αυτή το είχε καταλάβει και απολάμβανε τη σιωπηλή, αλλά εκκωφαντική απόρριψη που σε σέρβιρε.
Λίγο πάνω από τα είκοσι πέντε, τότε, εκείνη, λίγο πάνω από τα τριάντα, τότε, εσύ.
Πέρναγαν τα χρόνια και αραιά και που βρισκόσασταν σε κοινές παρέες.
Αυτή κάθε φορά με διαφορετικό συνοδό, όλο και πιό καλοβαλμένο. Με όλο και καλύτερο αμάξι, ο συνοδός, με όλο και περισσότερες παροχές, ο συνοδός.
Παροχές που εκφράζονταν σε ταξίδια, εκδρομές, εξόδους και άλλα τέτοια.
Κάθε φορά, ο επόμενος συνοδός/γκόμενος/μέλλων σύζυγος (έτσι τους χαρακτήριζε), ήταν όλο και περισσότερο καλοβαλμένος, με όλο και περισσότερο εντυπωσιακό περιτύλιγμα.
Εκείνη, όλο και μεγάλωνε, αλλά η εμφανισή της δεν επηρρεάζονταν.
Στις επισημάνσεις πως περνάν τα χρόνια και καλό θα είναι να παντρευτεί, απαντούσε πως, έχει ακόμα καιρό. Πως, γνώρισε κάποιον ακόμα καλύτερο, με ακόμα εντυπωσιακότερο αμάξι, διαμέρισμα, ρούχα κλπ..
Μέχρι εκείνη την ημέρα που ήρθε η κρίση!
Χρειάστηκαν μερικές μέρες για να φανεί τι κρύβονταν κάτω από τα εντυπωσιακά περιτυλίγματα των διαφόρων συντρόφων.
Στη συντριπτική πλειοψηφία, υπερφορτωμένες πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια.
Οι βόλτες, τα ταξίδια και τα διάφορα χαϊλίκια, κόπηκαν! Τώρα προέχει η πληρωμή του στεγαστικού του εντυπωσιακού σπιτιού!
Ακόμα και το όμορφο εντυπωσιακό αμάξι επεστράφη, για να αποκτηθεί ένα μικρότερο, φθηνότερο, οικονομικότερο!
Εκείνη, όπως και τόσες άλλες, έμεινε ξεκρέμαστη! Χωρίς χορηγούς..
Οι ελάχιστοι εναπομείναντες χορηγοί, ακολούθησαν τους νόμους της αγοράς.
Αυτοί οι νόμοι που λένε πως, όταν είναι να γίνει χορηγία, θα γίνει στην 20άρα, 25άρα και όχι στην 35άρα!
Έτσι εκείνη, όπως και τόσες άλλες, έμειναν χωρίς γαμπρούς!
Εσύ στο μεταξύ, είχες ξεπεράσει, πέρα από κάθε προσδοκία, τις δυσκολίες σου.
Είχες μάθει πολλά από τα λάθη σου. Θα έκανες και άλλα λάθη και θα μάθαινες ακόμα περισσότερα.
Πλέον όμως, δεν είχες καμία σχέση με εκείνο τον 30άρη, που έμενε σε στενάχωρα υπόγεια και ντύνονταν με ότι φθηνότερο υπηρχε.
ήσουν πλέον, στην άλλη άκρη.
Εκείνη το πρόσεξε.
Σαν αρπακτικό που ψάχνει για την, σπάνια πλέον, λεία, σε εντόπισε και άρχισε να κάνει κινήσεις.
Εσύ το παρατήρησες.
Παρατήρησες την προσοχή της. Το ενδιαφέρον της. Το προς το πρόσωπο σου, χαμόγελό της.
Αυτή που όταν την κοίταγες, σχεδόν ξύνιζε.
Επίσης παρατήρησες την εξαιρετική, για την ηλικία της, εμφάνιση της!
Για την ηλικία της..
Είχε και αυτή περάσει εδώ και χρόνια τα δεύτερα “άντα”.
Μόνο που παρατήρησες και κάτι ακόμα.
Την έλλειψη αλαζονίας στο ύφος της.
Αν έμενες μόνο εκεί, θα ήταν καλό.
Δυστυχώς όμως, παρατήρησες και κάτι ακόμα. Κάτι καταλυτικό..
Την απελπισία στο βλέμμα της!
Την απελπισία και την αγωνία μιας, κατά τα άλλα εμφανίσιμης, 45άρας, που πλέον έχει βάλει νερό στο κρασί της.
Πολύ νερό!
Τη παρατηρείς που αναφέρει τυχαία πως έχει ακόμα έμμηνο ρύση και πως ο γυναικολόγος της της είπε πως μπορεί άνετα να κάνει παιδιά!
Την ακούς να το λέει με τρόπο, ώστε να την ακούσουν οι άντρες της ομηγύρεως.
Νιώθεις τις κεραίες της να απλώνονται προς εσένα. Νιώθεις σχεδόν να σε ακουμπάνε!
Νιώθεις την απελπισία της. Έχει μια υφή μιζέριας!
Σηκώνεσαι, πετάς μια δικαιολογία και αποχωρείς από το χώρο! Θες να φύγεις από εκεί.
Δεν αντέχεις να τη λυπάσαι τόσο πολύ!
Τελευταία στιγμή, που μπαίνεις στο αυτοκίνητο σου, νιώθεις σα κάποιος να σε κοιτάει!
Γυρνάς και κοιτάς. Είναι αυτή!..
Σε κοιτάει με απροκάλυπτη πλέον την απελπισία!
Νομίζεις πως είναι έτοιμη να κλάψει.
Εσύ το ξέρεις πως αν έμενες και άλλο, θα έκλαιγες.
Βιώνεις ένα κάποιο θάνατο. Το θάνατο της αξιοπρέπειας ενός ατόμου, που τόσα χρόνια, έστω και υποσυνείδητα, θαύμαζες..
Αυτό το άτομο δεν υπάρχει πιά.
Βρίσκεται παραδομένο στην αγκαλιά της απελπισίας…
