Στο ταχυδρομείο…

Παραμονή διακοπών!

Τελευταία ημέρα, που είσαι στην έδρα σου. Πλέον, έχεις σταματήσει να μετράς αντίστροφα μέρες και μετράς ώρες για να φύγεις!

Να φύγεις, μαζί με την αγαπημένη σου, για διακοπές! Περιμένεις πως και πως την ώρα της αναχώρησης και ήδη αρχίζεις να βρίσκεσαι σε mood διακοπών.
Εφέτος τις έχεις ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά! Κάτι η καραντίνα, κάτι το παρεπόμενο οικονομικό άγχος και νιώθεις εντονότερη από ποτέ, την ανάγκη να κάνεις διακοπές, στον προορισμό που πηγαίνετε τα τελευταία χρόνια.

Λίγες μέρες απραξίας, δίπλα στη πεντακάθαρη σαν κρύσταλλο θάλασσα, είναι κάτι που περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχεις ανάγκη.

Ξαφνικά, χτυπάει το τηλέφωνο. Στην αναγνώριση βλέπεις πως είναι ένας φίλος, από αυτούς που δε θες να αγνοήσεις. Ζητάει επαγγελματική εξυπηρέτηση της τελευταίας στιγμής.
Προσπαθείς να βρεις κάποιον άλλο να τον εξυπηρετήσει, αλλά όλοι όσοι ξέρεις, λείπουν ακόμα σε διακοπές.

Όλοι σε παραπέμπουν από Δευτέρα που θα είναι εδώ. Είναι Παρασκευή, η τελευταία ημέρα σου πριν τις διακοπές. Αύριο θα σηκωθείτε από τα χαράματα, για να πάρετε το πλοίο και έπρεπε ήδη να τακτοποιείς εκκρεμότητες σχετικά με τις ημέρες των διακοπών.

Έναν φίλο όμως, δεν τον αφήνεις ξεκρέμαστο.
Κάνεις την υπέρβαση και τελικά τον εξυπηρετείς ο ίδιος..

Μέρος της δουλειάς, πρέπει να γίνει στο ταχυδρομείο της περιοχής που μένει ο φίλος.
Φτάνεις και ένεκα Covid 19 οι πελάτες αναμένουν εκτός αυτού. Ένας βγαίνει, ένας μπαίνει.
Οι περισσότεροι φορούν ήδη τις υποχρεωτικές μάσκες, έχουν πάρει νούμερο και αναμένουν να έρθει η σειρά τους.

Περιμένεις μαζί τους, ψάχνοντας για σκιά, για να προστατευθείς από τον καυτό ήλιο..

Μια μορφή..

Μια σχεδόν αλλόκοτη φιγούρα εμφανίζεται.
Ένας άνθρωπος, ανεξακρίβωτης, σχεδόν, ηλικίας. Είναι μεγαλόσωμος, ευτραφής και βαδίζει με δυσκολία, με βαριά βήματα, χρησιμοποιώντας ένα κοντάρι σκούπας, ή σφουγγαρίστρας για στήριγμα. Κάτι σαν μπαστούνι που τον βοηθά στο περπάτημα..

Δίνει την εντύπωση πως ανα πάσα στιγμή μπορεί να σωριαστεί στο έδαφος.
Προχωρά ανάμεσα στο μικρό πλήθος που αναμένει εκτός του ταχυδρομείου. Εισέρχεται σε αυτό μόνο για να πάρει νούμερο αναμονής.
Στο κεφάλι του, για να προστατευθεί από τον καλοκαιρινό ήλιο, φοράει ένα ψάθινο καπέλο, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γυναικείο.

Η εμφάνιση του παραπέμπει σε άνθρωπο με περιορισμένα, ή εξαιρετικά περιορισμένα οικονομικά.
Οι παριστάμενοι του ρίχνουν κλεφτές ματιές. Ορισμένες είναι ματιές αποδοκιμασίας.
Αυτός δε δίνει σημασία..

Κάτι όμως πάνω του, σου τραβάει την προσοχή. Κάτι στο ύφος του..

Νιώθεις πως ο ίδιος αντιλαμβάνεται πως η εμφάνιση του προκαλεί κάτι σαν αποστροφή. Δείχνει όμως σα να το έχει περάσει ξανά και να το αποδέχεται. Ή τέλος πάντων, κάτι τέτοιο.

Με το χαρτάκι του αριθμού αναμονής ανα χείρας, πάει παραπέρα και κάθεται σε ένα σκαλοπάτι.
Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγαίνει από το στόμα του, μόλις κάθεται στο σκιερό πεζούλι. Ανασαίνει βαριά. Η διαδρομή από το σπίτι του μέχρι εδώ, μέσα στο καλοκαιριάτικο καταμεσήμερο, πρέπει να ήταν κουραστικότατη για την ηλικία και κυρίως, για τον όγκο του.

Δεν περνάει ένα λεπτό και κάτι βγάζει από τη σακούλα που έχει μαζί του.
Κάτι κρατάει στα χέρια του με προσοχή. Θαρρείς, με ευλάβεια!..

Ένας φάκελος!
Ένας λευκός φάκελος, τον οποίο, προφανώς, θέλει να ταχυδρομήσει.
Κοιτάει τον φάκελο και ένα γλυκό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του..

Τον παρατηρείς.

Κοιτά τις διευθύνσεις που έχει γράψει επάνω στο φάκελο. Γράμματα μεγάλα, γραμμένα με κόπο από έναν άνθρωπο ο οποίος δεν έμαθε πολλά γράμματα στη ζωή του.
Από την απόσταση που βρίσκεσαι διακρίνεις το USA που είναι γραμμένο στην πλευρά του παραλήπτη.
Κοιτάει το φάκελο, μάλλον για να βεβαιωθεί πως τα έχει γράψει σωστά. Τον βλέπεις που το χαμόγελο του, έχει κάτι από νοσταλγία!

Τον βλέπεις που σκουπίζει διακριτικά ένα δάκρυ που φεύγει από το μάτι του!..

Σε ποιον άραγε να στέλνει το γράμμα;! Τι να λέει;

Κάποιος συγγενής που έφυγε πριν δεκαετίες και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του;
Κανάς παιδικός φίλος;

Ένας νεανικός έρωτας που έφυγε με την υπόσχεση να γυρίσει κάποτε;
Κάποιο παιδί που έφυγε στα ξένα, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες;..

Όποιος και να είναι ο παραλήπτης του γράμματος, σίγουρα θα αξίζει τον κόπο στο οποίο υπεβλήθη ο άνθρωπος, να συρθεί με κόπο μέχρι εδώ και να ταχυδρομήσει το γράμμα.

Στην εποχή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, της αμεσότητας των μέσων, Messenger, Viber, Skype κλπ, ο άνθρωπος του ταχυδρομείου προσέφερε μια εικόνα από το παρελθόν. Την εικόνα, μιάς διαδικασίας που τείνει να εκλείψει.

Μάλλον ήταν ο μοναδικός που περίμενε για να ταχυδρομήσει γράμμα. Όλοι οι υπόλοιποι, περίμεναν για λογαριασμούς, πρόστιμα, συστημένα κλπ.

Ήρθε το νούμερο σου. Άντε να τελειώνεις με την εξυπηρέτηση στο φίλο, γιατί έμεινε πίσω η προετοιμασία για τις διακοπές.

Ο άνθρωπος με την παράξενη εμφάνιση, κοιτά ακόμα με αγάπη το φάκελο…