ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο 24χρονος ομογενής «κυνηγός καρχαριών», Κρις Στεφάνου (Chris Stefanou) ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο εκτενές αφιέρωμα των «New York Times» για το ψάρεμα καρχαριοειδών στις παραλίες του Λονγκ ΑΪλαντ, που προσφέρει ορισμένες εντυπωσιακές εικόνες, οι οποίες κατακλύζουν τα social media.
Στην σελίδα του στο Instagram, καταγράφει 13.000 ακολούθους και ορισμένες από τις φωτογραφίες που δημοσιεύει είναι πραγματικά… κινηματογραφικές. Ο ίδιος κινείται σε παραλίες του Λονγκ Αϊλαντ, ενώ έχει δραστηριοποιηθεί και σε άλλες Πολιτείες, όπως η Φλόριδα. Πιάνει τον καρχαρία με μεγάλη προσπάθεια, τον τραβάει στη στεριά, φωτογραφίζεται μαζί του και, εξίσου εντυπωσιακά, τον στέλνει ξανά στη θάλασσα.
Στην πραγματικότητα, ο Στεφάνου, όπως και οι περισσότεροι που ασκούν την συγκεκριμένη δραστηριότητα, δεν έχουν στόχο να κάνουν κακό στους καρχαρίες, καθώς το είδος αυτού του ψαρέματος ονομάζεται «catch and release», με τελική ενέργεια την εκ νέου απελευθέρωση του καρχαρία στο νερό.
Οπως τονίζεται, το «catch and release» έχει ως στόχο να φέρει τους καρχαρίες στο νερό προκειμένου να φωτογραφηθούν και να καταγραφούν, συνεισφέροντας στην έρευνα για οικολογικούς και επιστημονικούς λόγους. Σε αυτή τη διαδικασία, δίνεται και η ευκαιρία για καταγραφή φωτογραφιών και βίντεο που, κυριολεκτικά, κόβουν την ανάσα.
Κατά καιρούς, οι επιστήμονες έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για τον τρόπο με τον οποίο οι καρχαρίες παγιδεύονται και παρασύρονται προς τη στεριά, τη διάρκεια της παραμονής τους εκεί αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται από τους «κυνηγούς – ψαράδες» μέχρι να απελευθερωθούν ξανά στην θάλασσα.
«Είναι πραγματικά άσχημο για πολλούς λόγους. Μια από τις παρανοήσεις είναι ότι βοηθούν την επιστήμη, επειδή συγκεντρώνουν στοιχεία και καταγράφουν τους καρχαρίες. Ομως, το πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον καρχαρία», δηλώνει ο Γκρεγκ Μέτζγκερ (Greg Metzgker), συντονιστής του ερευνητικού προγράμματος για τους καρχαρίες, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Σάουθ Φορκ (South Fork Natural History Museum), στο Λονγκ Αϊλαντ, ενώ ο Βιολόγος του Πανεπιστημίου Αριζόνα Στέιτ -και ειδικός στα καρχαριοειδή- Ντέιβιντ Σίφμαν (David Shiffman), τονίζει ότι πολλοί τέτοιοι κυνηγοί έχουν το σύνδρομο του «σκληρού άνδρα» που «θα τα βάλει με γιγαντιαία τέρατα».
Από την πλευρά του, ο Στεφάνου διαχωρίζει τη θέση του από τους ψαράδες αυτούς, δηλώνοντας την ευαισθησία και την ανησυχία του για το γεγονός πως σημαντικά είδη καρχαρία θεωρείται ότι απειλούνται με εξαφάνιση. Παράλληλα, είναι μέλος σε μια εθελοντική ομάδα που επιβλέπεται από την Εθνική Επιτροπή Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), για την καταχώρηση των καρχαριοειδών που πιάνονται, με σκοπό την παροχή χρήσιμων στοιχείων για την κινητικότητα και την αποδημία των καρχαριοειδών στους ωκεανούς και τις ακτές.
Η κλιματική αλλαγή και η υπεραλίευση είναι οι δυο κύριες αιτίες που απειλούν την ύπαρξη του πιο αυθεντικού και προικισμένου κυνηγού της φύσης, με αποτέλεσμα οι επαγγελματίες του είδους να μην ενθαρρύνουν το κοινό να μιμηθεί τη δραστηριότητά τους, ιδίως εάν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ασφάλεια τόσο του ψαρά, αλλά και του καρχαρία, ο οποίος ενδέχεται να τραυματιστεί θανάσιμα καθώς παγιδεύεται και παρασύρεται στη στεριά.
«Δεν θέλω να ενθαρρύνω τους άλλους να το κάνουν αυτό», δηλώνει ο Βίνυ Κερίκολα (Vinny Cericola), που ασκεί το «catch and release» εδώ και δεκαετίες στο Λονγκ Αϊλαντ.
