“Ρε συ, καταλαβαίνεις πως έχουμε πόλεμο;!”
Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, ο καλός φίλος, έδωσε τη δική του απάντηση στο εκφρασμένο παράπονο, που δε βρίσκει χρόνο να πάμε για καφέ.
Ήταν εκείνες τις μέρες που η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας, είχε στείλει δεκάδες χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους, μετανάστες από Συρία κυρίως, να εισβάλουν στην Ελλάδα από τα σύνορα, λέγοντας ψέματα πως “τα σύνορα άνοιξαν”
Ο φίλος, κατέχοντας νευραλγική θέση σε ένα από τα αρμόδια υπουργεία, πέρναγε τις μέρες του και τις νύχτες στην υπηρεσία του.
Λογικό λοιπόν να αγανακτήσει με το παράπονο του φίλου του.
Αυτό, την εποχή που ο νέος κοροναϊός ήταν κάτι που βρίσκονταν στη μακρινή Κίνα και στην Ελλάδα νιώθαμε ένα κάποιο είδος ασυλίας.
Εκείνος ο ιός, ήταν ακόμα μακριά. Άσε που είχαμε και την εμπειρία από παλιότερες αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως το Η1Ν1, που, εκ των υστέρων, είχε αποδειχθεί πως οι κυβερνήσεις και οι ειδικοί είχαν υπερβάλει.
“Σιγά μωρέ, θα περάσει και αυτό χαλαρά, όπως και τα άλλα”.
Μέχρι που χτύπησε και τη δική μας, εθνική πόρτα..
Χρειάστηκαν λίγες μόνο μέρες, για να κηρυχθεί καραντίνα! Σε όλη την Ευρώπη, οι πολίτες έλαβαν την εντολή να μην μετακινούνται, παρά μόνο για πολύ συγκεκριμένους λόγους!
Οι εικόνες από νοσοκομεία της Ιταλίας και της Ισπανίας, ήταν άκρως σοκαριστικές.
Οι νεκροί σε αυτές τις δύο χώρες, μετρούνταν σε χιλιάδες.
Πολλοί από αυτούς που νόσησαν και επέζησαν, θα ταλαιπωρούνται από τις συνέπειες της ασθένειας για το υπόλοιπο της ζωής τους!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, 25χρονος που θεραπεύτηκε, αλλά έχασε το μισό του πνεύμονα! Θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με ενάμισι πνεύμονα..
Η κατάσταση προσομοιάζει πολύ σε πόλεμο! Πάρα πολύ!
Ένας ύπουλος εχθρός, για τον οποίο η επιστήμη δείχνει να μη γνωρίζει πολλά. Τις περισσότερες φορές οι ειδικοί επιστήμονες, όταν μιλάνε για αυτό τον νέο κοροναϊό, δείχνουν περισσότερο την άγνοια τους, παρά τις γνώσεις τους επί του θέματος.
Το ίδιο περίπου και για τους τρόπους πρόληψης..
Βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλες τις αντίστοιχες καταστάσεις, η εποχή αυτή, με το πολεμικό κλίμα που επικρατεί, είναι η εποχή στην οποία διάφοροι δείχνουν τη δύναμη και τις αδυναμίες τους!
Είναι η εποχή που πολλοί βρίσκουν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν.
Είναι επίσης η εποχή για ορισμένους να προσπαθήσουν να δείξουν έξυπνοι.
“Έλα τώρα, δεν υπάρχει κοροναϊός. Στημένα είναι όλα!”
“Δε φοράω μάσκα! Δε θα με φιμώσει κανείς εμένα!”, λένε νομίζοντας πως με αυτό τον τρόπο δείχνουν εξυπνότεροι από τους άλλους.
Τους απλούς, όπως νομίζουν, ανθρώπους, οι οποίοι τελούν υπό άγνοια, τη στιγμή που αυτοί, οι αρνητές, κατέχουν ανώτερη αντίληψη και γνώσεις!
“Βάζετε μάσκα”, λένε οι ειδικοί. Αυτοί που ξέρουν καλύτερα.
“Όπως και να το κάνουμε, η μάσκα προστατεύει από τη μετάδοση μικροβίων”, ξαναλένε.
Αναλύουν επίσης, πως τη μάσκα δεν τη φοράμε για να μην κολλήσουμε εμείς, αλλά για να μην κολλήσουμε τους άλλους, στην περίπτωση που είμαστε φορείς του ιού και το αγνοούμε!
Αυτό το κομμάτι λέγεται “Κοινωνική ευθύνη”.
Λέγεται επίσης “σεβασμός προς τον συνάνθρωπο”.
Οι μήνες περνάνε, η καραντίνα αίρεται.
Αναγκαστικά, μιάς και η οικονομία δεν αντέχει περισσότερο lockdown.
Όχι μόνο η Ελληνική οικονομία.
Καμία χώρα δεν έχει την τόσο ισχυρή οικονομία για να αντέξει ένα πολύμηνο κλείσιμο.
Οι μήνες περνάνε και η οικονομική πτώση και κατάπτωση εντείνεται. Η καθημερινή ενημέρωση για την πορεία της πανδημίας, είναι κάτι άκρως απαραίτητο, προκειμένου να μην εφησυχάσουν οι πολίτες, αλλά όμως δε βοηθάει καθόλου στο γενικότερο κλίμα..
Ο κόσμος έχει ένταση. Πολύ ένταση και νεύρα!
Μέσα σε όλο αυτό, οι λεγόμενοι “αρνητές”, που νομίζουν πως με το να αρνούνται τη χρήση μάσκας, κάνουν μία κάποια ηρωική αντίσταση στο σύστημα!
Αδιαφορώντας για την υγεία των συμπολιτών τους, επιμένουν να κυκλοφορούν και να περιφέρονται χωρίς μάσκα..
Κάπως έτσι οδηγούμαστε στην ένταση και σε βίαια περιστατικά.
Στην έκκληση νεαρού στο Μέσο Μαζικής Μεταφοράς προς αρκετά μεγαλύτερο του, να φορέσει μάσκα, ή τουλάχιστον να μη βήχει στο πρόσωπο του, ο μεγαλύτερος άνδρας απάντησε με βία!
Ένα από τα αντίστοιχα περιστατικά που συμβαίνουν στην πόλη καθημερινά. Πολίτες που θα έπρεπε να είναι ενωμένοι και να στηρίζουν ο ένας τον άλλο, στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλο.
Όπως στον πόλεμο..
Ο καθένας κοιτάει να σώσει το τομάρι του και να κάνει το καλύτερο που μπορεί για πάρτη του!
Όπως στον πόλεμο..
Θα ήθελα να γνωρίσω αυτό τον άνθρωπο του τρένου. Αυτόν που χρησιμοποίησε βία στην απλή και ανθρώπινη παρατήρηση του νεαρού.
Όχι, δε θέλω να τον βρίσω, ούτε να τον μαλώσω..
Είθισται σε καταστάσεις όπως αυτή που ζούμε εδώ και πολλούς μήνες, οι άνθρωποι να ψάχνουν αποδιοπομπαίους τράγους.
Να δείξουν με το δάχτυλο αυτόν που κάνει το λάθος και να ρίξουν πάνω του όλα τους τα κρίματα!
Να τον χαρακτηρίσουν με άκρως υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και να νιώσουν όμορφα με τον εαυτό τους, που βρήκαν έναν από τους αδύναμους κρίκους του κοινωνικού ιστού!
Γιατί αυτό είναι ο άνθρωπος αυτός!
ένας φοβισμένος άνθρωπος, που νιώθει, όπως όλοι μας, να βάλλεται από παντού και όπως κάνουν πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, έχει άρνηση της πραγματικότητας!
Δε θέλω λοιπόν να τον βρίσω.
Θέλω να του χτυπήσω φιλικά τον ώμο και να του πως πως όλα καλά θα πάνε. Πως όπως πέρασαν τόσα, έτσι θα περάσει και αυτό και κάποτε θα το θυμόμαστε ως μία ακόμα ανάμνηση.
Ξέρω πως μετά το ξύλο που έριξε στον νεαρό στο τρένο, δεν ένιωσε όμορφα για τον εαυτό του. Ίσως πηγαίνοντας σπίτι του, όταν έμεινε μόνος, να ντράπηκε τόσο πολύ, που ξέσπασε σε κλάματα.
Ίσως πάλι, να κατέφυγε στη λήθη, μέσα από το ποτό.
Σίγουρα φεύγοντας από το βαγόνι, θα πρόλαβε να δει τα έντρομα και τα γεμάτα αποστροφή προς το πρόσωπο του βλέμματα.
Ίσως να έψαξε και για ένα κάποιο βλέμμα κατανόησης.
Στην εποχή και στις καταστάσεις που ζούμε, καλό θα είναι να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι.
Να κάνουμε μία κάποια υπέρβαση.
Οι ήρωες είναι αυτοί που κάνουν μικρές, αλλά σημαντικές υπερβάσεις. Αυτοί που, έστω και λίγο, κατανικούν το φόβο τους και πλησιάζουν αυτόν που φοβάται περισσότερο.
Ζούμε άλλωστε σε μία εποχή ηρώων..
