Επιμέλεια Νίτσα Μανωλά

Ποιος είμαι; Ονομάζομαι Μαμούτος Σταύρος και είμαι από την Θεσσαλονίκη.

Με τι ασχολούμαι: Κατ’ επάγγελμα είμαι βιοτέχνης, κατά πνεύμα όμως είμαι συγγραφέας.

Τρεις ικανότητες/ιδιότητες που με διακρίνουν: Θα έλεγα η επιμονή, η υπομονή, αλλά κυρίως η άγνοια κινδύνου που με κάνει να καταπιάνομαι με πράγμα τα που μοιάζουν αδύνατα.

Τρεις αδυναμίες μου: Τα ίδια με τις ικανότητες μου, αλλά αντίστροφα. Καταπιάνομαι με πράγματα που είναι αδύνατα, αφιερώνω ατελείωτο χρόνο σε αυτά, κι επιμένω μάταια πως θα τα καταφέρω.

Ποιο χαρακτηριστικό θα ήθελα να έχω: Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να αποδεχτεί τα χαρακτηριστικά του. Ίσως έτσι καταφέρει να έχει μια ξεκάθαρη εικόνα για την προσωπικότητα του, να δουλέψει πάνω στα “καλά” του και να δαμάσει τις κακές του έξεις. Αν και για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα να ήμουν λίγο ψηλότερος…

Αν ρωτήσεις τους φίλους μου θα πουν πως είμαι: Ανόητος, επιπόλαιος, οξύθυμος, ξεροκέφαλος, στραβόξυλο, ανεύθυνος… Και αυτά θα τα πούνε οι ευγενικοί.

Γράφω επειδή: Γράφω επειδή νιώθω την ανάγκη να κατανοήσω τον κόσμο γύρω μου. Τις ανάγκες, τις ελπίδες, τα θέλω όλων των ανθρώπων που συναντώ. Προσπαθώ να πιάσω τους φόβους τους και να τους εξομαλύνω. Να τους σπρώξω έξω από το αεροπλάνο με αλεξίπτωτο, αν φοβούνται τα ύψη. Αν τους τρομάζει το σκοτάδι, να τους βγάλω έξω στην νύχτα και να τους πω πως κάπου υπάρχει φως. Να δούμε μαζί διαφορετικά τον κόσμο.

Αν αύριο άνοιγα ένα μπαρ θα το ονόμαζα: Wrong Planet

Το κινούμενο σχέδιο που παρακολουθώ ακόμα και σήμερα: Τo “The simpsons”.

Το πιο ‘’ηλίθιο’’ πράγμα που έχω κάνει: Έχω ολόκληρο κατάλογο από ηλιθιότητες, το κερασάκι στην τούρτα όμως είναι ότι  έχω πηδήξει από κινούμενο όχημα. Από διάφορα οχήματα. Πολλές φορές. Σε πληθώρα επιφανειών. Η άσφαλτος πονάει πιο πολύ απ’ όλες.

Είμαι ευτυχισμένος επειδή: Είμαι πολύ τυχερός που έχω γύρω μου ανθρώπους που με αγαπούν και με σέβονται. Δεν υπάρχει τίποτα το σημαντικότερο στη ζωή από αυτό, και χαίρομαι που μπορώ πλέον να το εκτιμήσω και να το ανταποδώσω.

Ένα θέμα που μου δημιουργεί άγχος όταν συζητιέται: Λίγο πολύ, ότι δημιουργεί άγχος στους πάντες. Η οικονομική κατάσταση, ο αυξανόμενη απολυταρχία πάνω στον πλανήτη, το ολοένα και πιο θρασύ φαινόμενο του ρατσισμού… Είναι όμως πράγματα που πρέπει να συζητούνται. Περάσαμε πολλά χρόνια κρύβοντας αυτά τα θέματα κάτω από το χαλί και δεν λύσαμε τίποτα. Τώρα έχουν πάρει μορφή, βρίσκονται στο τραπέζι μας πρέπει ή να τα λύσουμε, ή να τα φάμε.

Ένας μέχρι τώρα άπιαστος στόχος μου: Η αναγνωσιμότητα με την ιδιότητα του συγγραφέα. Όλα όμως είναι θέμα δουλειάς.

Αν ποτέ με συλλάβουν θα είναι γιατί: Δεν θα με πιάσετε ποτέ ζωντανό…

Η οικογένεια μου με μία λέξη: Πανικός.

Ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανος: Πριν λίγο καιρό έκανα με τα γραπτά μου κάποιον να νοιώσει καλύτερα για αυτό που είναι. Και πριν περισσότερο καιρό εξαγρίωσα κάποιον άλλο που πίστευε πως είναι ανώτερος επειδή ανήκει στο αντρικό φύλο, στη λευκή φυλή και ακολουθά ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό δόγμα. Όταν έλαβα το υβριστικό mail του,  κατάλαβα πως κάτι είχα κάνει σωστά.

Ένα πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει: Που δεν ξεκίνησα να γράφω νωρίτερα. Μόνο αυτό.

Φεύγω από μια σχέση φιλική/ερωτική όταν: Όταν νιώσω πως προκαλεί δυστυχία ο ένας στον άλλο. Όταν λείπει ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση. Το πάθος από μόνο του, καταλήγει σε τραγωδία.

Η φράση που χρησιμοποιώ περισσότερο: Δουλειά δεν είχε ο διάολος… Δεν θυμάμαι το υπόλοιπο.

Αν ήμουν χρώμα θα ήμουν: Μια παρδαλή μίξη. Όπως όλοι.