Τελευταίες ημέρες Οκτωβρίου.
Ο νεαρός άνδρας είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, στο αρχοντικό του ενός δωματίου, με το ένα μονό κρεβάτι και τις δύο καρέκλες, ως τα μοναδικά έπιπλα.
Είναι κουκουλωμένος με την παλιά τριμμένη κουβέρτα που από οίκτο του έφερε ο σπιτονοικοκύρης του, μιας και το Οκτωβριάτικο κρύο στη Ρόδο είναι περισσότερο από αυτό που περίμενε και το σεντόνι από μόνο του δε φτάνει για να τον ζεστάνει.
Δεν τον πειράζει και τόσο πολύ όμως! Πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι, χωρίς ψυγείο. Σε λίγο κρύο θα κωλώσει; Άλλωστε στην τρυφερή ηλικία των 21 ετών του, υπάρχουν άλλα πράγματα που τον ζεσταίνουν, έστω και συμβολικά.
Είναι οι εμπειρίες των μηνών που προηγήθηκαν!
Μόλις τον προηγούμενο Μάρτιο, ήταν ακόμα φαντάρος. Εκείνο το μήνα πήρε το απολυτήριο του από το Στρατό και λίγες εβδομάδες αργότερα έφυγε για το νησί των εφηβικών του ονείρων! Τη Ρόδο..
Φτάνοντας εκεί, δεν άργησε να βρει δουλειά σε ένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία του κοσμοπολίτικου αυτού νησιού.
Στην αρχή δεν ήταν σίγουρος για το τι θα έπρεπε να περιμένει.
Έκανε όνειρα για ξέφρενες ημέρες και νύχτες σε παραλίες, με τη συντροφιά όμορφων τουριστριών, προθύμων να ανταποκριθούν στα ερωτικά του καλέσματα.
Μία φωνή μέσα του όμως, η φωνή της λογικής, του έλεγε να μην έχει πολύ μεγάλες προσδοκίες και απογοητευθεί.
Έτσι λοιπόν, εκείνο τον Απρίλιο την ημέρα που πέρναγε την είσοδο της μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας ως ξενοδοχοϋπάλληλος, φρόντισε να κρατάει μικρό καλάθι.
Δε χρειάστηκαν παρά λίγες μόλις εβδομάδες για να συνειδητοποιήσει πως τα όνειρα και οι προσδοκίες του, μόνο υπερβολικές δεν ήταν!
Μάλλον ήταν συντηρητικές!
Τώρα, στα τέλη της τουριστικής περιόδου, στο τέλος του Οκτωβρίου, είχε ριζικά διαφορετική εικόνα και προσδοκίες απ’ότι λίγους μόλις μήνες πριν..
Τότε, στην αρχή της σεζόν, νόμιζε πως το Φθινόπωρο, εκεί γύρω στο Σεπτέμβριο, θα επέστρεφε στο πατρικό του, για να ασχοληθεί με κάποια “σοβαρή” δουλειά.
Τώρα ήξερε πως τους μήνες που πέρασαν, εργάστηκε σε σοβαρή δουλειά. Σε μία δουλειά που του πρόσφερε τόσα πολλά, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα!
Τον Σεπτέμβριο, την εποχή δηλαδή που η συντριπτική πλειοψηφία μαζεύονται στα σπίτια τους, αυτός εργαζόταν και ζούσε σε ένα ονειρικό μέρος και περιβάλλον!
Πήγαινε κάθε μέρα παραλία και κάθε βράδυ έκανε τη συνηθισμένη του, πλέον, μπαρότσαρκα!
Στα νεανικά του μάτια είχε ανοιχτεί ένας νέος όμορφος κόσμος, γεμάτος από χρώματα, αρώματα και λάμψη!
Ένας κόσμος τον οποίο ανυπομονούσε να ξαναζήσει!
Η ώρα πέρασε.
Έχει φορέσει δύο τρία μπλουζάκια και μία βερμούδα, που σε συνδυασμό με την παλιά κουβέρτα θα τον κρατήσουν ζεστό!
Αύριο είναι η τελευταία μέρα στη δουλειά.
Η τελευταία μέρα της σεζόν. Το ξενοδοχείο που εργάζεται είναι από τα τελευταία που κλείνουν για Χειμώνα. Του χρόνου πάλι θα ξανανοίξει, για την επόμενη σεζόν..
Αύριο θα χαιρετίσει τους συναδέλφους του και θα τους ευχηθεί “καλή αντάμωση σε μερικούς μήνες”.
Έτσι, για να κρατήσει ανοιχτή την εργασιακή πόρτα για του χρόνου!
Τώρα που είδε και έζησε την ομορφιά, θέλει να τη ζήσει μέχρι τέλους. Μέχρι να χορτάσει!..
Την επόμενη σεζόν λοιπόν..
