από τη Μάρθα Πατλάκουτζα.
Πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια πριν… οι λέξεις είχαν δύναμη μεγάλη.
Τότε, η εικόνα δεν υπήρχε παρά μόνο σε κάποια έμπειρα πινέλα. Τα ταξίδια σε άλλες πόλεις και χώρες αποτελούσαν προνόμιο μιας οικονομικής ελίτ.
Τότε, οι ιστορίες ήταν ταξίδια. Τα χείλη κάποιου γινόταν το μεταφορικό μέσο που έκανε τους ανθρώπους να ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους. Δεν είχε σημασία αν ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι. Ήταν όλοι φανταστικοί. Κι όμως ήταν ποθητοί από όλους γιατί προσέφεραν στον νου την απόλαυση της απόδρασης.
Τότε, κάποιοι αποφάσισαν να περάσουν τις λέξεις στο χαρτί. Αλλά οι λέξεις τελειωμό δεν είχαν και χρειάστηκαν πολλά χαρτιά. Κι έτσι γεννήθηκαν τα βιβλία. Μια ονομασία που τα αδικεί.
Γιατί, κάθε βιβλίο είναι κι ένας διαφορετικός κόσμος. Ο αριθμός των βιβλίων είναι πλέον τεράστιος. Τεράστιος και ο αριθμός των κόσμων που κάθε άνθρωπος μπορεί να ζήσει.
Σε μια εποχή όπου η αίσθηση ασφυξίας, οι περιορισμοί παίζουν καλά το παιχνίδι τους, στον κόσμο του βιβλίου, τα όρια δεν υπάρχουν. Το πνεύμα δραπετεύει στον χώρο και στον χρόνο, δίνει τροφή στα όνειρα και κάνει την πραγματικότητα το μέσο για ταξίδια πολλά.
Στον κόσμο του, στο βιβλίο σε καλώ…
Εκεί θα ανταμώσουμε ξανά και ξανά.
