Επιμέλεια Νίτσα Μανωλά
Ποιος/α είμαι;
Είμαι η Αγγελική, η Άντζυ όπως με φωνάζουν. Μητέρα, σύντροφος, φίλη… μια γυναίκα που της αρέσει να δημιουργεί, να βελτιώνεται, να προσφέρει, να αγαπά, να κοιτάζει τη ζωή κατάματα… να ονειρεύεται…
Με τι ασχολούμαι:
Έχω επιλέξει μια απαιτητική καριέρα στον τομέα της Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού, η οποία μου αφήνει λιγοστό ελεύθερο χρόνο, ωστόσο πάντα υπάρχει περιθώριο για ν’ ασχοληθούμε με κάτι που μας ξεκουράζει, μας γεμίζει, μας ταξιδεύει μακριά από την καθημερινότητα.
Έτσι απρόσμενα ήρθε και η συγγραφή, και γεννήθηκαν 5 μυθιστορήματα και μια ποιητική συλλογή: «Τα μυστικά του βράχου», «Το νησί του έρωτα και της φωτιάς», «Εκεί που πετάξαν τα πουλιά», «Στεφάνι για εννέα μούσες», «Το φτερούγισμα των γλάρων» – ποιήματα , τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ωκεανός, και τώρα το νέο μου βιβλίο «Νόστος Όσα Ονειρευτήκαμε» από τις εκδόσεις Ζενίθ.
Ασχολούμαι επίσης… με την οικογένεια… με τα λουλούδια στο μπαλκόνι μου… με ένα όμορφο γεύμα… μια ξεχωριστή συντροφιά… με λιγοστούς καλούς φίλους… με ένα παιχνίδι στη θάλασσα… με ένα περπάτημα στη φύση…
Τρεις ικανότητες/ιδιότητες που με διακρίνουν:
Self Management, επικοινωνιακές δεξιότητες, οργανωτικές ικανότητες
Τρεις αδυναμίες μου:
Αγχώδης… κι αγχώδης… κι αγχώδης
Ποιο χαρακτηριστικό θα ήθελα να έχω:
«Φτερά» για να πετάξω….
Αν ρωτήσεις τους φίλους μου θα πουν πως είμαι:
Αισιόδοξη και χαρούμενη, δυναμική κι ανεξάρτητη, δοτική κι ευγενική…. καλά κι αγχώδης!
Γράφω επειδή:
Η συγγραφή είναι η χαρά της δημιουργίας, της συνεχούς βελτίωσης, της μάθησης, ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα, να προσφέρεις μέσα από τις σελίδες των βιβλίων…
Η συγγραφή με βοηθάει να γίνομαι καλύτερη.
Αν αύριο άνοιγα ένα μπαρ θα το ονόμαζα:
Θύμησες… γιατί είναι όμορφο να χτίζει κανείς τις αναμνήσεις του
Το κινούμενο σχέδιο που παρακολουθώ ακόμα και σήμερα:
Κογιότ & Road runner … το γνωστό μας μπιπ… μπιπ!!!! Γιατί με κάνει να γελάω
Το πιο ‘’ηλίθιο’’ πράγμα που έχω κάνει:
Τα “ηλίθια” πράγματα που κάνουμε μάλλον θέλουμε να τα ξεχνάμε και να τ’ αφήνουμε πίσω μας. Πάντα υπάρχουν κι αυτά!
Είμαι ευτυχισμένος επειδή:
Είμαι ευτυχισμένη επειδή…
… είναι ένα δώρο η ζωή, με τις ομορφιές και τις δυσκολίες της, με τη γητειά της, με τη θάλασσα και τον ήλιο της…
…έχω πολύ αγάπη γύρω μου… πρόσωπα αγαπημένα που χαμογελούν
…μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί με το δώρο της υγείας… μ’ ευγνωμοσύνη για όλα όσα μου προσφέρονται.
Ένα θέμα που μου δημιουργεί άγχος όταν συζητιέται:
Οι ασθένειες και η απώλεια ανθρώπων αγαπημένων.
Ένας μέχρι τώρα άπιαστος στόχος μου:
Να γνωρίσω από κοντά όλα τα πανέμορφα νησιά της Ελλάδας. Αισθάνομαι τυχερή που έχω ήδη ταξιδέψει σε πολλά από αυτά. Καθ΄ ένα έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά. Στόχος ζωής λοιπόν…
Αν ποτέ με συλλάβουν θα είναι γιατί:
…γιατί θα έπρεπε να προστατέψω τους αγαπημένους μου…
Η οικογένεια μου με μία λέξη: Ευτυχία … πληρότητα… δύο λέξεις που δεν μπορούν να διαχωριστούν.
Ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανη/ος:
Για τα παιδιά μου… και για όσα καταφέρνουμε στη ζωή μας εγώ κι εκείνα με την αξία μας.
Ένα πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει:
Που δεν έμαθα την τέχνη να παίζω… βιολί. Που δεν ακολούθησα … σε κάποιο μακρινό ταξίδι. Ευκαιρίες που πίσω δεν γυρνούν.
Φεύγω από μια σχέση φιλική/ερωτική όταν:
Θα φύγω αν δεν υπάρχει σεβασμός ή όταν κάνει τον κύκλο της και φτάνει το τέλος της.
Όσες ομορφιές κρύβει μια σχέση… άλλες τόσες θα πρέπει να βρεθούν στο τέρμα της. Γιατί κοιτάμε πάντα μπροστά και κρατάμε στη μνήμη μας τα καλύτερα.
Η φράση που χρησιμοποιώ περισσότερο:
Ευχαριστώ
Αν ήμουν χρώμα θα ήμουν:
Τα αγαπημένα μου χρώματα…
Κόκκινο… κόκκινο της φωτιάς… για την ενέργεια, τη δύναμη, την αποφασιστικότητα, το πάθος , την επιθυμία και την αγάπη ή
Μωβ… για την ανεξαρτησία, την δημιουργικότητα, το μυστήριο και τη μαγεία
Σας ευχαριστώ
Αγγελική Κακανιάρη
