#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος.
“Που θα πας αγόρι μου με τέτοιο καιρό! Κάνει κρύο, κανείς δε θα είναι έξω.”
Η γιαγιά προσπάθησε να αποτρέψει τον εγγονό της από το να βγει έξω, στη γειτονιά, για να παίξει με τα άλλα παιδιά. Είναι αλήθεια πως, ενώ ημερολογιακά είμαστε ακόμα στο φθινοπωρινό μήνα Νοέμβριο, ο καιρός από σήμερα το πρωί είναι εντελώς χειμωνιάτικος! Μέχρι και η σόμπα πετρελαίου μπήκε σε λειτουργία, για να ζεστάνει τη μονοκατοικία της γιαγιάς.
Ο μικρός φυσικά, αγνόησε τις εκκλήσεις της γιαγιάς του και τράβηξε προς το δρόμο. Προς τη γειτονιά.
Με το που ανοίγει την βαριά ξύλινη πόρτα του σπιτιού, τον χτύπησε το κρύο στο πρόσωπο του. Διασχίζοντας το μεγάλο κήπο, μέχρι την καγκελόπορτα που θα τον οδηγούσε στην ελευθερία του δρόμου, ο μικρός έριξε μια ματιά προς τον ουρανό.
Βαρύς από τα σύννεφα! Ο αέρας ολόκρυος!
Δεν πειράζει, σκέφτηκε! Όλο και κάποιο παιδί θα είναι έξω για να παίξουμε! Η γιαγιά ας κάτσει να παρακολουθήσει το “Μεθοριακό Σταθμό”, στην ΥΕΝΕΔ. Εγώ τα βαριέμαι αυτά..
Έξω στο δρόμο και….. απογοήτευση! Που είναι όλοι;! Που είναι τα άλλα παιδιά της γειτονιάς;!
Στους σχεδόν έρημους δρόμους, υπάρχει ένα παιδί. Είναι από εκείνα που δεν τα πολυξέρει. Που δεν πολυκάνουν παρέα, αλλά στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι, όπως λέει και η γιαγιά!
Ναι, αλλά τι παιχνίδι μπορούν να κάνουν οι δυό τους;! Ας παίξουμε κρυφτό!
Οι μικροί γρήγορα βαριούνται να κρύβονται ο ένας από τον άλλο οι δυό τους μόνο. “Λες να χτυπήσουμε κανά κουδούνι, μήπως και κατέβει και κανάς άλλος;”, σκέφτονται.
Μιά δυο απόπειρες, στέφονται από παταγώδη αποτυχία. Στη μία “έχει διάβασμα”, στην άλλη “τρώει τώρα και κάνει κρύο”. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι γονείς ακούγονταν νευριασμένοι. Δε μας παίρνει για άλλες προσπάθειες, μη φάμε και κανά μπινελίκι!
Τέλος, το ένα και μοναδικό, σχεδόν γνωστό, παιδί που ήταν έξω, έπρεπε και αυτό να γυρίσει σπίτι γιατί πέρασε η ώρα!
Ο μικρός όμως, δεν είναι ακόμα έτοιμος να το βάλει κάτω!
Κόβει βόλτες, περνώντας έξω από τα παράθυρα των σπιτιών των παιδιών της γειτονιάς, με την ελπίδα πως κάποιος θα τον δει και θα πάρει θάρρος για να βγει και αυτός!
“Ίσως και κάποιοι άλλοι έχουν αποθαρρυνθεί λόγω καιρού και έμειναν σπίτι, αλλά αν δουν πως εγώ είμαι έξω, θα πάρουν θάρρος και θα βγουν για να παίξουμε!”, σκέφτεται με μια κάποια ιντριγκαδόρικη διάθεση!
Τώρα οι δρόμοι είναι εντελώς έρημοι.
Έρημοι και κρύοι.
Το κρύο όμως δεν τον αποθαρρύνει! Μιά και δυό, αρχίζει να περνάει έξω από τα σπίτια. Τα περισσότερα είναι πολυκατοικίες, υπάρχουν όμως, ακόμα, αρκετές μονοκατοικίες.
Τζίφος! Κανείς δεν κοιτάζει από το παράθυρο για να τον δει και να βγει!
Ο μικρός έχει πεισμώσει! Ακόμα δε θέλει να παραδεχτεί την ήττα του και να μαζευτεί σπίτι με τη γιαγιά!
Τα βήματα του τον έφεραν έξω από το παράθυρο του Μίλτου! Στην ηλικία του ο Μίλτος.
Κοιτάει από το παράθυρο, προς τα μέσα, μήπως και δει το Μίλτο!
Τον βλέπει! Κάθεται στο τραπέζι του σαλονιού!
Τι κάνει εκεί;! Ετοιμάζεται να του κάνει νόημα να βγει έξω και να παίξουν, όταν μια σκιά πλησιάζει το Μίλτο!
Είναι η γιαγιά του! Η γιαγιά του Μίλτου! Κάτι κρατάει στα χέρια της!
Σαλάμι, τυρί, ψωμί…
Αυτά κρατάει και τα ακουμπαει μπροστα στον εγγονό της.
Ο φίλος μας δεν κοιτάει άλλο! Ξέρει τη συνέχεια. Δεν υπάρχει ελπίδα ο Μίλτος, να αφήσει τις λιχουδιές της γιαγιάς του και να βγει έξω.
Άσε που ο μικρός λιγουρεύτηκε αυτά που είδε! Θυμήθηκε πως και η δική του γιαγιά έχει τέτοια πράγματα στο ψυγείο της!
Τώρα νιώθει κανονικά το κρύο του έρημου δρόμου! Άσε που σκοτεινιάζει..
Χωρίς περισσότερη σκέψη, ανοίγει το βήμα του και πάει σπίτι.
Προλαβαίνει η γιαγιά να του φτιάξει μεζεδάκι πριν αρχίσει το αγαπημένο της σήριαλ!…
