Επιμέλεια Νίτσα Μανωλά
Ποιος είμαι; Είμαι ο Πέτρος Κωσταράς. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία. Το 2000 έφυγα από τη Γερμανία και εγκαταστάθηκα μόνιμα στην Αθήνα. Από μικρό παιδί έγραφα διάφορες ιστορίες, στίχους, ποιήματα, ιδέες, γράμματα… έγραφα, έγραφα, έγραφα και ποτέ δεν σταματούσα.
Με τι ασχολούμαι: Εργάζομαι ως καθηγητής Γερμανικών και μεταφραστής, κυρίως λογοτεχνικών έργων. Και η συγγραφή συνεχίζεται πλέον, τα τελευταία τρία χρόνια και με την έκδοση των έργων μου.
Τρεις ικανότητες/ιδιότητες που με διακρίνουν: Επιμονή, δημιουργικότητα, αισιοδοξία.
Τρεις αδυναμίες μου: Το φαΐ, η Κάσσυ (η σκυλίτσα μου), στην ομορφιά.
Ποιο χαρακτηριστικό θα ήθελα να έχω: Να είμαι (έστω και κάποιες φορές, όπου απαιτείται) απαθής και αναίσθητος.
Αν ρωτήσεις τους φίλους μου θα πουν πως είμαι: Τρελός!
Γράφω επειδή: Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Σκέφτομαι τόσο πολύ, που δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι ένα μικρόβιο.
Αν αύριο άνοιγα ένα μπαρ θα το ονόμαζα: Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου.
Το κινούμενο σχέδιο που παρακολουθώ ακόμα και σήμερα: Ο τελευταίος μονόκερος.
Το πιο ‘’ηλίθιο’’ πράγμα που έχω κάνει: Πολλά και καθημερινά. Ένα; Οκ. Ψάχνω συχνά τα κλειδιά μου, ενώ τα κρατάω στο χέρι.
Είμαι ευτυχισμένος επειδή: Έχω την υγεία και την εσωτερική μου γαλήνη.
Ένα θέμα που μου δημιουργεί άγχος όταν συζητιέται: Ο θάνατος.
Ένας μέχρι τώρα άπιαστος στόχος μου: Να γυμνάζομαι περισσότερο και να αποκτήσω πιο ωραίο σώμα.
Αν ποτέ με συλλάβουν θα είναι γιατί: Χτύπησα κάποιον που βασάνιζε κάποιον αδύναμο.
Η οικογένεια μου με μία λέξη: Πολυδιάστατη.
Ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανος: Μέσα σε 8 χρόνια, κατάφερα να πάρω τρία πτυχία. Δύο προπτυχιακά και ένα μεταπτυχιακό. Ανακάλυψα για πρώτη φορά στη ζωή μου, τα όριά μου.
Ένα πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει: Που δεν γυμναζόμουν από μικρός.
Φεύγω από μια σχέση φιλική/ερωτική όταν: Όταν δεν υπάρχει εκτίμηση.
Η φράση που χρησιμοποιώ περισσότερο: Ναι, ε;
Αν ήμουν χρώμα θα ήμουν: μπλε-πράσινο.
Εκδοτικός Οίκος ¨Εκδόσεις Υδροπλάνο
Βιβλία: La cuna – Σκοτεινό σημείο
