από την Αναστασία Δημητροπούλου.
Αν σε αυτή τη ζωή κάτι ισχύει, είναι το ότι κανείς δεν πετυχαίνει επειδή είναι προορισμένος από τη μοίρα, αλλά επειδή είναι αποφασισμένος να το κάνει. Κι είναι αλήθεια ότι η επιτυχία δε μετριέται από όσα καταφέρνουμε, μα από το κουράγιο που επιδεικνύουμε στα εμπόδια που εμφανίζονται στο δρόμο μας γι’ αυτήν. Υπάρχουν άνθρωποι – και πάντοτε θα υπάρχουν – που αποδεικνύουν ότι είμαστε οι στάσεις, οι αντιστάσεις και οι προσαρμογές μας στα πράγματα, κι ότι τα έργα μας, όποια κι αν είναι αυτά, είναι κορνίζες του εαυτού μας. Αυτοί οι άνθρωποι οφείλουν να γίνουν πρότυπα για όλους τους άλλους. Γιατί αυτοί είναι που μας θυμίζουν πως οι ικανοί τοξότες απ’ τα βέλη τους φαίνονται. Αυτοί οι άνθρωποι ξυπνούν και μέσα στο νέο βιβλίο του Παναγιώτη Δημητρόπουλου.
Ο «Φάρος» που κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική, παρουσιάζει, κοντολογίς, 18 προσωπικότητες που δεν έγιναν αυτό που απλώς μια μέρα τους συνέβη, αλλά εκείνο που διάλεξαν οι ίδιες να γίνουν, καθώς όχι μόνο το μυαλό, αλλά κι η θέληση και η ανθρωπιά τους επεκτάθηκαν στις διαστάσεις των μεγάλων ιδεών, και δεν ξαναγύρισαν στο αρχικό μέγεθός τους. Αριστοτέλης, Μ. Αλέξανδρος, Υπατία, Δ. Θεοτοκόπουλος, Θ. Κολοκοτρώνης. Κ. Παρρέν, Μ. Μαυρογένους, Σπ. Λούης, Κ. Καραθεοδωρή, Ν. Καζαντζάκης, Γ. Παπανικολάου, Η Κυρά της Ρω, Λ. Καραγιάννη, Έ. Σουγιουλτζόγλου, Κ. Παξινού, Σ. Βέμπο, Μ. Κάλλας και Ν. Γκάλης έχουν το δικαίωμα να διατείνονται ότι κανένα σπουδαίο έργο δεν έγινε ποτέ από διστακτικούς και φοβισμένους, ότι τα όνειρα μάς δίνονται μαζί με τη δίψα να τα πραγματοποιήσουμε, κι ότι η χειροπιαστή μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου, καθώς αν το μπορείς αυτό, σαφώς κι όλα τα άλλα είναι παιχνιδάκι.
Ο Παναγιώτης Δημητρόπουλος έχει επιμεληθεί ένα βιβλίο βαθιά εμπνευσμένο από την ίδια τη ζωή, κι από το γεγονός ότι η αυτοπεποίθηση είναι μεταδοτική, όπως ακριβώς κι η έλλειψή της, κι από το ότι τα έχουμε όλα στα χέρια μας, αλλά πολλές φορές γλιστρούν μέσα από τα δάχτυλά μας από καθαρή ανασφάλεια. Σε συνδυασμό με την άψογη εικονογράφηση της Μαρίας Μανουρά, παραδίδει σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες ένα ζωντανό κείμενο, όπου εξυμνείται το παρελθόν για να αναδευτεί και να ξυπνήσει το μέλλον, και όπου η πείρα των περασμένων μιλάει στο παρόν. Διαβάζοντας το βιβλίο του, κανείς αντιλαμβάνεται πως η αγάπη για την ανθρωπότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με όσα τής αξίζουν και πως το να έχει ο άνθρωπος σκοπούς στη ζωή του ισοδυναμεί με το να σαλπάρει έχοντας μαζί του πυξίδα.
Και αφού στο τέλος της ημέρας όλοι συμφωνούμε πως πρέπει να ξέρεις τι να κάνεις με τη μπάλα πριν φτάσει σε σένα, πως πρέπει να έχεις ένα όνειρο για να μπορείς αλλά και να θες να σηκώνεσαι το πρωί, πως δε χρειάζεται να προβαίνουμε σε μεγάλες πράξεις, απλώς σε διαρκείς κι ακούραστες για να αλλάξουμε τον κόσμο, και πως οι περισσότεροι οφείλουν όλο το μεγαλείο της ψυχής τους στις δυσκολίες που αντιμετώπισαν μέχρι να πετύχουν, ας δούμε τον εαυτό μας μέσα στις προσωπικότητες που αναδεικνύει ο συγγραφέας. Έτσι το ταξίδι θα έχει διπλό νόημα και κέρδος: λογοτεχνία εντοιχισμένη στην αναγνωστική ψυχή, και σοβαρή βεβαιότητα ότι πρέπει να γνωρίζουμε τι συνέβη στο παρελθόν για να παραδειγματιζόμαστε με ατόφιο και γόνιμο τρόπο, κι ότι οι δυνατότητές μας να κάνουμε καλύτερο τον εαυτό μας και τον κόσμο, δεν μάς χαρίζονται. Κατακτώνται μονάχα με αποφασιστικότητα, προσήλωση και επιμονή.
