#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος.
“Ωραίο το φάβα! Νοστιμότατο!”
“Γιαγιά, δεν είναι ΤΟ φάβα. Θηλυκό είναι. Η φάβα..”
Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1970, σε μία όμορφη γωνιακή μονοκατοικία των Άνω Πατησίων στην Αθήνα.
Αυτό το σπίτι με τα κόκκινα παράθυρα, τα πράσινα, στην απόχρωση του κυπαρισσιού, κάγκελα και τον μεγάλο περιποιημένο κήπο.
Είναι το σπίτι της γιαγιάς. Της μητέρας της μάνας..
Όχι. Η γιαγιά που χρησιμοποιεί το λάθος γένος για το νόστιμο όσπριο, δεν είναι αυτή η γιαγιά.
Αυτή η γιαγιά που έχει μπερδέψει τα γένη, είναι η μαμά της! Η μαμά της γιαγιάς σου!
Η προγιαγιά σου..
Μία κοτσωνάτη 80άρα κυρία, που για λίγες μέρες φιλοξενείται από τη θυγατέρα της.
Εκείνες τις μέρες σε εκείνο το όμορφο σπίτι, βρίσκονται δύο γιαγιάδες! Η δική σου και της μητέρας σου.
Αυτή από την οποία πήρε το όνομα της η μαμά σου.
Ευαγγελία. Η γιαγιά Βαγγελιώ λοιπόν..
Η γιαγιά Βαγγελιώ, είναι σαν τη γιαγιά που βλέπουμε να απεικονίζεται στο Αναγνωστικό της Πρώτης Δημοτικού.
Ντυμένη στα μαύρα και ζαρωμένη.
Εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες με τη γιαγιά του Αναγνωστικού. Όπως και με τις γιαγιάδες που έχεις δει σε άλλες οικογένειες.
Η γιαγια Βαγγελιώ, είναι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος. Όλη μέρα είναι με τα βιβλία της, τε σταυρόλεξα της, την αλληλογραφία της..
Αν και έχει πλέον γεράσει και τα δάχτυλα της τα έχει επηρεάσει η αρθρίτιδα, εξακολουθεί και κάνει όμορφα και ευανάγνωστα γράμματα.
Άλλωστε υπήρξε σύζυγος δασκάλου και στην οικογένεια που γεννήθηκε και μεγάλωσε, οι γυναίκες λάμβαναν μόρφωση..
Υπήρξε και παρέμενε, ανεξάρτητη. όσο ακόμα μπορούσε τουλάχιστον.
Τη θυμάσαι, αν και δυσκίνητη, να ντύνεται μόνη της και να βρίσκει ένα σωρό κόλπα, προκειμένου να βάλει τα ρούχα της, με δυσκολότερο όλων το καλσόν της, αρνούμενη να ζητήσει τη βοήθεια της κόρης της, ή της εγγονής της.
Με όλα αυτά, εσύ που τότε πήγαινες στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, απόρησες με το γλωσσικό της ολίσθημα.
Πως και τα μπέρδεψε και είπε τη φάβα αρσενικό και όχι θηλυκό;!
Τη στιγμή όμως που τη διορθώνεις, το βλέμμα σου πέφτει στη κόρη της και γιαγιά σου, η οποία σου κάνει συνωμοτικά νόημα!
Πλησιάζεις τη γιαγιά σου.
Αυτή σκύβει και σου ψιθυρίζει στο αυτί : “Δεν είναι φάβα αυτό που της έδωσα να φάει! Πουρές πατάτας είναι. Δεν τρώει πατάτες και της είπα πως είναι φάβα που δεν έχει ξαναφάει ποτέ και δεν τη ξέρει!”
Εντυπωσιάζεσαι! Η απατεωνιά της κόρης της και γιαγιάς σου, για να αναγκάσει τη μητέρα της και προγιαγιά σου να φάει πατάτες!
Στην αρχή σκέφτεσαι να προδώσεις το μυστικό! Η γιαγιά Βαγγελιώ είναι, εκείνη την εποχή, η αγαπημένη σου γιαγιά!
Μετά όμως κυριαρχεί το αίσθημα της συνωμοσίας! Είσαι μέρος αυτής!
Έλα παραδέξου το! Σε κολακεύει που σε βάλανε και εσένα στο κόλπο!
Όλοι είναι ικανοποιημένοι!
Η γιαγιά τάισε σωστά την μητέρα της και προγιαγιά σου!
Η γιαγιά Βαγγελιώ είναι ικανοποιημένη με το νόστιμο γεύμα. “Το” φάβα.
Εσύ νιώθεις πως οι μεγάλοι, επιτέλους, σε παίζουν και εσένα, σα να είσαι μεγάλος!
Όλα καλά λοιπόν!
Απλά, την επόμενη φορά που θα σου σερβίρουν φαί που δεν το ξέρεις, θα έχεις λίγο πάρα πάνω το νου σου..
