@επιμέλεια Άννα Μουσογιάννη
Γιατί να πάει κανείς αλλού αν μπορεί να πάει εκεί..Κάπου εκεί γύρω στο 1965 άρχισαν να αναρωτιούνται το ίδιο όλο και περισσότερο νέοι που έφταναν ο ένας μετά τον άλλο στα Μάταλα της Κρήτης. Οί χίπηδες, τα παιδιά των λουλουδιών, τα παιδιά της αγάπης. Ένα ουτοπικό αύριο χρειαζόταν ένα ονειρικό σήμερα. Και το βρήκαν εκεί , σε αυτή την παραλία.
“Το κορίτσι με το σαλιγκάρι”, το νέο μυθιστόρημα από την Πηνελόπη Κουρτζή και τις Εκδόσεις Ψυχογιός είναι ένα βιβλίο που είδε το φως της μέρας στην καρδιά του χειμώνα για το καλοκαίρι που έχουμε στις ψυχές μας. Ένα βιβλίο που μυρίζει θάλασσα, αλμύρα, έρωτα, ελευθερία
Ο θαλασσινός αέρας ξεπηδάει μέσα από τις σελίδες και εμείς θέλουμε να χωθούμε μέσα στο βιβλίο και να γίνουμε ένα με την ιστορία. Να βιώσουμε οι ίδιοι αυτό που τόσο όμορφα αφηγείται με την πένα της η συγγραφέας.
Η γραφή, κατά κύριο λόγο, απλή, λυτή, με ροή που εμπλουτίζεται με όμορφες λέξεις προσδίδοντας έτσι μια όψη λυρικότητας στην αφήγηση. Ο λόγος ρέει και σε παρασύρει σε ένα καταιγισμό εικόνων και συναισθημάτων. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο συμβαίνει το εξής : κυνηγώντας τις λέξεις χώνεσαι με φόρα στην ουσία της ιστορίας ενώ ταυτόχρονα χάνεσαι στη μαγεία της αφήγησης. Η πένα της συγγραφέως, μάγισσα πλανεύτρα προκαλεί τη φαντασία του αναγνώστη κάνοντας τον να ταξιδέψει νοητά σε όμορφες παραλίες και έρωτες καλοκαιρινούς ενώ στους πιο ψαγμένους ρίχνει το γάντι για μια πιο ενδόμυχη αναζήτηση. Πόσο τολμά κάποιος να έλθει αντιμέτωπος με τις μύχιες σκέψεις και επιθυμίες του άραγε…!
Η συγγραφέας σκιαγραφεί χαρακτήρες ονειρικά πλασμένους. Μαγικά ξωτικά που παίρνουν ανθρώπινη μορφή και μας πείθουν για την αληθοφάνεια τους. Και εμείς ψάχνουμε μέσα μας και γύρω μας να βρούμε κάποιον όμοιο τους. Στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι ήρωες δε φαίνονται με τα μάτια αλλά με την ψυχή καθώς παραμένουν εγκλωβισμένοι στα σώματα μας. Η τοποθεσία έξυπνα επιλεγμένη από την Πηνελόπη Κουρτζή είναι το κομμάτι του παζλ που ολοκληρώνει την εικόνα που σχηματίζουμε στο μυαλό μας. Η Υπατία, ο Χάρι, ο Λιος, ο Γιώργος, ο Δημητρός, η Λεμονιά, ο Μίχαλιός, ο Σόλωνας, η Τζέην και μια πληθώρα ανθρώπων, οι ήρωες της, προσεκτικά επιλεγμένοι συνθέτουν ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό.
Ποια τελικά είναι η πραγματική έννοια της ελευθερίας; Το να μπορείς να δίνεσαι και να αφήνεσαι; Η αβάσταχτη βαρύτητα του ανήκειν ή κουντερικά η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι; Ήταν ένα αγόρι , ήταν ένα κορίτσι, ήτανε καλοκαίρι λουλούδια στην ψυχή λέει γνωστό άσμα της εποχής…Συμβαίνει όμως μόνο αυτό ή πολλά περισσότερα; Αν και ρητορικά ερωτήματα βρίσκουν απαντήσεις σε αυτό το μυθιστόρημα για όποιον τις ψάχνει.
Η κεντρική ηρωιδά του βιβλίου είναι η Υπατία ή Πάτυ! Το καβούκι της ράγισε και ξαφνικά άρχισε να μπάζει παγωμένο αέρα και η Υπατία που δεν ήταν μαθημένη καθώς μεγάλωσε σε ένα απόλυτα προστατευμένο περιβάλλον δεν είχε μάθει να κρυώνει. Και ο φόβος για το άγνωστο την κυρίευσε. Το καβούκι έσπασε, όπως συνέβη και σε εκείνο το σαλιγκάρι και βρέθηκε σε μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από αυτή που γνώριζε και όλος αυτός ο νέος όγκος πληροφοριών της έπεσε βαρύς και δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί. Τότε άρχισε να τρέχει, να ξεφύγει από ένα παρελθόν που άθελα της τη στοίχειωνε. Τα πρέπει, τα μη και οι κανόνες έγιναν βαρίδια και δεν την άφηναν να προχωρήσει. Προσπαθώντας να απαλλαγεί από το παρελθόν ανησυχούσε για το μέλλον και ξεχνούσε να ζει το παρόν. Δρούσε παρορμητικά χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Ξεχνούσε ότι για όλα υπάρχει ένα τίμημα, το θέμα είναι πόσα είναι κάποιος διατεθειμένος να πληρώσει. Η Υπατία αυτό δεν το ήξερε. Και συνέχισε να τρέχει μέχρι που συνάντησε τον Χάρι και η Υπατία έγινε Πάτυ. Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος ο δάσκαλος έρχεται και η Υπατία συνάντησε τον Χάρι μόλις είχε ραγίσει το καβούκι της. Και η Πάτυ ερωτεύτηκε το Χάρι και πίστευε ότι η μεγαλύτερη ελευθερία είναι να ανήκεις κάπου. Το έδειχνε όμως με λάθος τρόπο. Και ο Χάρι ουσα ελεύθερη ψυχή, ψαγμένος, απελευθερωμένος από κάθε είδους δεσμά και βαθιά συνειδητοποιημένος, ένας πραγματικός χίπις που χανόταν μέσα σε πολλές διαφορετικές αγκαλιές και χείλη, δεν μπορούσε να το αντιληφθεί :πώς δηλαδή το ανήκειν σημαίνει ελευθερία! Υποσυνείδητα τον φόβιζε η αύρα της. Μἐχρι που είδε μωβ αστέρια μια νύχτα με φεγγάρι και οι δύο ψυχές έγιναν μια. Το μωβ το χρώμα που εκπροσωπεί το έβδομο τσάκρα. Το χρώμα της πνευματικότητας, του απόλυτου, της σύνδεσης με το σύμπαν και ό,τι μας περιτριγυρίζει. Το μωβ που έντυνε άυλα τις νύχτες τα παιδιά των λουλουδιών.
Πώς μπορεί να δεσμευτεί μια καρδιά και να παραμείνει ελεύθερη; Τη ρώτησε με φιλοσοφικό τόνο ο Χάρι
Η μεγαλύτερη ελευθερία που μπορεί να έχει μια καρδιά είναι να ανήκει κάπου του είπε στωικά εκείνη.
Η Πηνελόπη Κουρτζή συνθέτει με αρωγούς την πένα, τη φαντασία και το ταλέντο της ένα μεθυστικό πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που ικανοποιεί κάθε είδους αναγνωστικής αναζήτησης. Είναι πολλά περισσότερα από μια καλοκαιρινή ιστορία αγάπης και μυστηρίου ένα καλοκαίρι του ’69 στα Μάταλα. Μας μιλάει για την προστατευτική αγάπη των γονιών προς τα παιδιά και πως αυτό μπορεί να κάνει κακό και να αποτελέσει τροχοπέδη στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας τους. Η Υπατία μεγάλωσε σε ένα απόλυτα προστατευμένο περιβάλλον, όλα ήταν καλά οργανωμένα και προγραμματισμένα στη ζωή της. Μέχρι που η ροζ τσιχλόφουσκα έσπασε μέσα στον υγρό αέρα της Αγγλίας. Όλα από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου. Ο Γιώργος άθελα του της έδωσε την σπρωξιά της αναγνώρισης του εαυτού της. Και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε!
”Το κορίτσι με το σαλιγκάρι” αποτελεί ένα ψυχογράφημα των ανθρώπινων σχέσεων. Μας μιλάει για το φόβο, τη φιλία, την αγάπη, το ψέμα, την ανασφάλεια, τη ζήλια, και τις συγκρούσεις που μπορεί να οδηγήσει η διαφορετική αντίληψη περί του τι εστί έρωτας! Αν δε γιατρέψεις το μέσα σου πάντα κάτι θα χαλάει το έξω σου! Το μήνυμα σαφές και ξεκάθαρο : Ζήσε και γεύσου την κάθε στιγμή στο παρόν σου γιατί το σήμερα είναι το πάντα σου…
“”Το κορίτσι με το σαλιγκάρι”” είναι δίχως άλλο ένα βιβλίο για τα πρέπει που μετουσιώνονται σε θέλω, επιθυμώ και μπορώ. Ένα βιβλίο για τα Μάταλα, τη γη της ελευθερίας και της ξεγνοιασιάς τη 10ετία του 60. Ένα βιβλίο που ευωδιάζει λουλούδια και θάλασσα!! Πόσο άραγε είμαστε έτοιμοι να γευτούμε το παρόν και να πετάξουμε τα μπαγκάζια του παρελθόντος…!
Καλή σας ανάγνωση!
Be gentle, be gentle,as you touch my veil,
Be gentle, be gentle, says the girl with the snail
She has layers of feelings
She pushes you away but she wants you to stay
She is afraid to fail
But she will make it, the girl with the snail,
Be brutal, be brutal as you break my trail
Be brutal, be brutal to me
means the girl with the snail
