#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος.
“Άμα δω γυναίκα οδηγό στο λεωφορείο, θα της ζητήσω να ανοίξει την πόρτα να κατέβω! Αν δε το κάνει, θα πηδήξω από το παράθυρο!” , λέει ο κύριος στην κάμερα της ΕΡΤ.
Αρχές δεκαετίας του 1980 και το ρεπορτάζ της τηλεόρασης έχει να κάνει με την πρόσληψη των πρώτων γυναικών οδηγών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Έχει προηγηθεί συνέντευξη με μία γυναίκα οδηγό, που είναι από αυτές που προσελήφθησαν.
Η γυναίκα μιλάει απλά. Χωρίς φανφάρες και περιττά λόγια. Λέει πως, απλά είναι μιά δουλειά που εξασφαλίζει σε αυτή και την οικογένεια της ένα σταθερό εισόδημα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Η γυναίκα, αξιοπρεπέστατη, αποστασιοποιείται από τις φεμινιστικές υστερίες, που εκείνη την εποχή ήταν της μόδας.
Φωνές, ή ορθότερα, ουρλιαχτά, που μίλαγαν περί “γυναικείας χειραφέτησης” και τέτοια, που διαχρονικά είναι πιασάρικα.
Η λέξη “χειραφέτηση”. Περισσότερο έννοια, παρά λέξη.
Όπως πολλές ένοιες, έτσι και αυτή έχει παρεξηγηθεί, παρερμηνευθεί, ακόμα και κακοποιηθεί!
Τα στερεότυπα που ισχύουν επί γενιές, δύσκολα αλλάζουν, ακόμα δυσκολότερα καταρρέουν.
Στερεότυπα, όπως αυτό που επιμένει πως “οι γυναίκες δεν μπορούν να οδηγήσουν”.
Εξού και η δήλωση του κυρίου, που τρομοκρατημένος δηλώνει πως δε θα μπει σε λεωφορείο που το οδηγεί γυναίκα!
Αυτή η χειραφέτηση, που πάει με όλα και φοριέται παντού και πάντα!
Από γυναικεία χειραφέτηση, χειραφέτηση των παιδιών από τους γονείς, εθνική χειραφέτηση, οικονομική, ψυχολογική και άλλα τέτοια.
Ας σταθούμε όμως, λίγο περισσότερο στη γυναικεία.
Στην, όπως και να το κάνουμε, αγαπημένη μας!
Γιατί μόνο γυναικεία και όχι και αντρική;!
Οι άντρες δε χρειάζεται να χειραφετηθούν;!
Ο κύριος που έκανε την δήλωση, περί “κοπάνας από το παράθυρο του λεωφορείου”, είναι….. χειραφετημένος;!
Μπα!..
Μάλλον αυτός και οι όμοιοι του, που έχουν κολλήσει σε λογικές και νοοτροπίες παρωχημένες και άκυρες, πρέπει να χειραφετηθεί!
Να αφήσει πίσω αγκυλώσεις και ιδέες, που εδώ και πολλές, πάρα πολλές δεκαετίες, δεν έχουν κανένα νόημα και χρηστικότητα.
Δύο παγκοσμίους πολέμους στον εικοστό αιώνα, έδειξαν περίτρανα το ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν ότι και οι άνδρες.
Μπορούν να εργαστούν στη βαριά βιομηχανία, να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν βαριά και πολύπλοκα οπλικά συστήματα, τα οποία επίσης, είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν.
Επίσης, τις ίδιες περιόδους, που οι νεαρότερες κυρίως γυναίκες δουλεύουν στην αμυντική βιομηχανία, ή προσέφεραν υπηρεσίες στα πολεμικά μέτωπα, οι μεγαλύτεροι άνδρες που έμειναν πίσω στα σπίτια τους, έμαθαν πως και αυτοί μπορούν να κάνουν ότι και οι γυναίκες!
Μπορούν να καθαρίσουν, να συγυρίσουν, να βάλουν μπουγάδα, άπλωμα, σιδέρωμα, να μαγειρέψουν, να μπαλώσουν!
Ανάγκα και Θεοί πείθονται, λένε..
Μήπως, λοιπόν, οι άνδρες έχουν περισσότερο ανάγκη από τη χειραφέτηση;!
Μήπως φοβούνται τις γυναίκες και το ξεβόλεμα που θα επιφέρει η χειραφέτηση τους;
Γιατί φοβούνται; Από που φαίνεται αυτό;
Μα, αν δούμε τον κόσμο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ιδιαίτερα τις διαφημίσεις, βλέπουμε κατά κανόνα άνδρες να είναι αραχτοί στις πολυθρόνες – καναπέδες τους, με την εφημερίδα και απαστράπτουσες, χαρούμενες συζύγους νοικοκυρές, να κάνουν όλες τις δουλειές του σπιτιού, μαζί και το μεγάλωμα – ανατροφή των τέκνων!
Οι άνδρες, ή σωστότερα, το ανδρικό κατεστημένο, τρομαγμένο από την εξ ανάγκης δραστηριοποίηση των γυναικών στη διάρκεια του πολέμου, προσπάθησε επικοινωνιακά να επαναφέρει τις παλιές συνήθειες.
Μόνο που το νερό είχε μπει πλέον στο αυλάκι..
Δεκαετίες αργότερα, πολλοί, ακόμα και πολλές (!) επιμένουν σε παλαιά στερεότυπα!
Από μία άποψη, είναι βολικό για μία γυναίκα να είναι αραχτή και ο άντρας της να φροντίζει για τα πάντα, όσον αφορά τις παροχές και τα έξοδα.
Είναι μια κάποια αντικατάσταση του μπαμπά τους, με το σύζυγο.
Είναι όμως και ο άντρας που επιμένει πολλές φορές να βλέπει στο πρόσωπο της γυναίκας του, μια καινούργια μαμά, που θα του πλένει, μαγειρεύει, καθαρίζει και φροντίζει.
Είναι η γυναίκα, που στο μπαράκι θα χειραφετηθεί, κάνοντας πρώτη την κίνηση προς το αρσενικό που της αρέσει.
Είναι όμως και ο άντρας, που θα ξεπεράσει τα στερεότυπα του και θα χειραφετηθεί, αποδεχόμενος το κέρασμα από την κοπέλα, χωρίς να τη θεωρήσει “εύκολη” και πρόστυχη..
Είναι η γυναίκα, που θα πάει το αμάξι για λάστιχα και θα συνδέσει μόνη της το στερεοφωνικό, μακριά από τα στερεότυπα πως “αυτές είναι αντρικές δουλειές”, αλλά και ο άντρας, που θα σιδερώσει μόνος του τα πουκάμισα του και θα ξεσκονίσει το σπίτι, μακριά από περιοριστικά πιστεύω πως “αυτά είναι γυναικείες δουλειές”.
Ας σπάσουμε μια και καλή τις αλυσίδες των στερεοτύπων και ας χειραφετηθούμε!
