@επιμέλεια/ συνέντευξη Άννα Μουσογιάννη
Η συγγραφέας Πηνελόπη Κουρτζή μας φέρνει το καλοκαίρι στην πόρτα μας με το νέο της βιβλίο με τίτλο “Το κορίτσι με το σαλιγκάρι” από τις Εκδόσεις Ψυχογιός που είδε το φως της ημέρας στην καρδιά του χειμώνα. Εδώ θα βρείτε άποψη μου για το υπέροχο αυτό βιβλίο!
Παρόλο που το αναφέρεις στον πρόλογο του βιβλίου θα ήθελα να μας πεις και εδώ τι σε ενέπνευσε να γράψεις αυτό το βιβλίο; Γιατί διάλεξες τα Μάταλα;
Η ίδια η ιστορία των Ματάλων. Οι Χίπις που κατέλυσαν από το 1965 και μέχρι το 1970 δημιουργώντας ΄ένα ιδιαίτερο κοινόβιο, που ζούσε με τους δικούς του κανόνες και νόρμες, πρεσβεύοντας την ελευθερία, την αγάπη και την αθωότητα. Μία πραγματική συγκλονιστική ιστορία και ένα έγκλημα που έκανε πενήντα χρόνια να εξιχνιαστεί, υφαίνουν το νήμα της ιστορίας του κοριτσιού με το σαλιγκάρι. Και ένας έρωτας σφοδρός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους πολύ διαφορετικούς. Την Υπατία και τον Χίπι Χάρι.
Ένα κορίτσι και ένα σαλιγκάρι που δεν έχει πια κέλυφος! Αλληγορική η σημασία, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι άραγε για κάποιον να βγει έξω από το καβούκι του; Χρησιμοποιώντας μια ξένη φράση θεωρείς ότι λίγοι τολμούν “to get out of the box“;
Ναι, είναι πράγματι δύσκολο όπως αποδεικνύεται και στην πράξη. Γιατί για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρχουν ταυτόχρονα δύο συνθήκες σε μία ιδιοσυγκρασία. Η πρώτη είναι η εσωτερική ανάγκη για αλλαγή και η δεύτερη είναι να υπάρχουν την ίδια στιγμή και οι συνθήκες που θα προάγουν αυτή την αλλαγή, ώστε να μειωθεί η ανασφάλεια. Αυτό που μπορώ να πω, είναι πως κάθε φορά που ένας άνθρωπος σκέφτεται και δρα έξω από το κουτί, πάντα εκείνος και οι γύρω του θα πάνε ένα βήμα παρακάτω και αυτό είναι από μόνο του σημαντικό..
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Ξεκάθαρα, αλλά αυτό είναι μία πολύ δυνατή φράση και μία αλήθεια που φανερώνει κάτι άλλο. Πως ό,τι και να συμβεί, όποια και να είναι η έκβαση, εμείς σε κάποια φάση της αναζήτησης μας θα το αποδώσουμε εκεί που μας είναι πιο εύκολο να το αποδεχτούμε
Θα ήθελα να μου συμπληρώσεις τη φράση: Όταν η Πάτυ γνώρισε το Χάρι…
Χα χα! Καταπληκτικό! Λοιπόν. Όταν η Πάτυ γνώρισε τον Χάρι, κατάλαβε ένα πράγμα. Πως από όλα τα καλοκαίρια της ζωής σου, ένα, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ.
Η Υπατία μεγάλωσε σε ένα απόλυτα προστατευμένο περιβάλλον. Η αγάπη και η υπερπροστατευτικότητα των γονιών προς τα παιδιά πόσο θεωρείς ότι μπορεί να τα βλάψει;
Θεωρώ πως άλλοτε μπορεί να τα βλάψει και άλλοτε όχι, δεν υπάρχει σε αυτό κάποιο θέσφατο όσο και αν το νομίζουμε. Εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του παιδιού καταρχάς. Υπάρχουν παιδιά τα οποία έχουν ανάγκη την υπερπροστατευτικότητα των γονιών τους, ενώ άλλα όχι και μία τέτοια αντιμετώπιση θα τα κράταγε πίσω. Με την αγάπη δεν ισχύει το ίδιο, τα παιδιά κατά την άποψη μου όση περισσότερη αγάπη λάβουν, μόνο θετικά θα την μεταβολίσουν μετέπειτα. Το πιο ουσιώδες βήμα από όλα θεωρώ, πως είναι να αφουγκραστούμε πριν από όλα την ίδια την προσωπικότητα και τις ανάγκες των παιδιών και ανάλογα να προσαρμόσουμε εμείς οι γονείς την συμπεριφορά μας.
Στο βιβλίο φαίνεται ότι ο Χάρι φοβόταν τη δέσμευση και τον έρωτα. Προσωπικά πιστεύω ότι είχε μια διαφορετική αντίληψη περί του τι εστί έρωτας, αγάπη και δέσμευση. Ποιος είναι ο βαθμός δυσκολίας δύο άνθρωποι με εντελώς διαφορετική οπτική για τον έρωτα, όπως οι δύο ήρωες του βιβλίου, να ερωτευτούν;
Είναι μεγάλος. Όχι στο να αποκτήσουν την ψευδαίσθηση πως ερωτεύτηκαν, αυτό είναι αρκετά πιθανό γιατί το πάθος τρέφεται από την σύγκρουση που προκύπτει μεταξύ αυτών των δύο τύπων ανθρώπων, αλλά στο να δουν ξεκάθαρα αν αυτό είναι πραγματικό συναίσθημα που έχει μέλλον και για τους δύο. Τα ετερώνυμα έλκονται, όλοι το ξέρουν αυτό, όμως από μόνο του δεν λέει τίποτα κάτι τέτοιο. Τα ετερώνυμα είναι καλό ότι έλκονται διότι έτσι γνωρίζονται, όμως είναι απαραίτητο να μπορούν και να πορευτούν μαζί.
Όταν η Πάτυ γνώρισε τον Χάρι, κατάλαβε ένα πράγμα. Πως από όλα τα καλοκαίρια της ζωής σου, ένα, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ.
Βαθμολογώντας από το 1 μέχρι το 10 τι βαθμό θα έβαζες στις σχέσεις σήμερα και γιατί;
Θα έβαζα ένα έξι. Γιατί οι σχέσεις θέλουν δουλειά πολύ για να διατηρηθούν και στην εποχή μας η δουλειά συχνά γίνεται για να διορθωθούν και να σωθούν και όχι πριν.
Υπάρχει, πιστεύεις, ορισμός για την «ελευθερία»; Εσύ πώς την ορίζεις;
Καθολικός ορισμός πέραν των ήδη υπαρχόντων προσεγγίσεων όχι. Προσωπικά νιώθω την ελευθερία σαν συναίσθημα που προκύπτει από τις επιλογές μας αλλά και σαν την υποχρέωση να κάνουμε τους γύρω μας να νιώθουν πως αναπνέουν καλά και ζούνε ανάλογα με τα πιστεύω τους και τις επιθυμίες τους στο βαθμό που αυτό είναι κοινωνικά εφικτό.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα έκανες παρέα με την Υπατία;
Κάνω ήδη πολύ παρέα μαζί της κάθε μέρα από τότε που δημιουργήθηκε και πολύ παραπάνω τώρα που ταξιδεύει μέσω του βιβλίου. Στο παράλληλα σύμπαν όπου ζούνε όλοι οι ήρωες μου περνάω πολλές ώρες και περνάμε καλά!
Πώς βιώνεις ως συγγραφέας τη διαδικασία να σκιαγραφήσεις έναν καθόλα αντιπαθητικό χαρακτήρα όπως στο συγκεκριμένο βιβλίο τον Γιώργο;
Με πολύ ενδιαφέρον, ειδικά αν έχει πτυχές που δεν τις αντέχω και δεν με αντιπροσωπεύουν καθόλου. Είναι στοίχημα και μάθημα για μένα να βγαίνω τελείως εκτός εαυτού και να αφήνω τέτοιους χαρακτήρες να ακολουθούν την πορεία τους, που προφανώς ασυνείδητα έχω παρατηρήσει σε κάποια φάση της ζωής μου να εκτυλίσσεται κάπου.
Το “πεπρωμένο φυγείν αδύνατον” ή όλα εξαρτώνται από το πώς χειριζόμαστε οι ίδιοι τις διάφορες καταστάσεις στη ζωή μας; Στην προκειμένη η Υπατία προκάλεσε την τύχη της αν μπορώ να το θέσω έτσι ή ήταν να συμβεί για να μάθει κάτι;
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Ξεκάθαρα, αλλά αυτό είναι μία πολύ δυνατή φράση και μία αλήθεια που φανερώνει κάτι άλλο. Πως ό,τι και να συμβεί, όποια και να είναι η έκβαση, εμείς σε κάποια φάση της αναζήτησης μας θα το αποδώσουμε εκεί που μας είναι πιο εύκολο να το αποδεχτούμε. Φυσικά και σε όλα έχουμε μερίδιο και όλα είναι αποτέλεσμα των επιλογών μας, όμως καθώς αυτό έχει πάντα δύο δρόμους και διαλέγουμε τον έναν, ο άλλος πάντα θα είναι θεωρητικός. Έτσι μόνο θεωρητικά μπορούμε να το προσεγγίσουμε. Και αυτή η θεωρητική προσέγγιση είναι η πιο ασφαλής και σοφή.
Ετοιμάζεται και ταινία μικρού μήκους πάνω στο βιβλίο αυτό; Θα ήθελες να μας πεις μερικά λόγια γι αυτό;
Έχει ήδη γυριστεί και αποτελεί στην ουσία το μέσο με το οποίο θα ταξιδέψει η ιστορία των Ματάλων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο τρόπος με τον οποίο φορείς της Κρήτης θα τιμήσουν τα πενήντα χρόνια από το κλείσιμο των σπηλιών στα Μάταλα και θα καλέσουν τους ανθρώπους να τα επισκεφτούν. Είναι ένα μαγικό ταξίδι στα βράδια των παιδιών των λουλουδιών σε εκείνη την παραλία και η έντονη σχέση των πρωταγωνιστών σε εξαιρετική απόδοση. Με συγκινεί και νιώθω ανυπόμονη να το δούμε!
Αφού σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου θα ήθελα να δώσεις μια ευχή στους αναγνώστες σου εμπνευσμένη από το βιβλίο.
Εγώ σας ευχαριστώ! Η φράση που συνοδεύει το βιβλίο λέει πως:
«Από όλα τα καλοκαίρια σου, ένα δεν θα το ξεχάσεις ποτέ.» Εύχομαι για όλους να είναι αυτό που έρχεται και να συμπυκνώνει όλα τα θέλω μας και τα όνειρα μας!
