#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος.
Αρχές της δεκαετίας του 1980.
Είσαι πλέον αρκετά μεγάλο παιδί για να εκτιμήσεις το μέρος που μένεις. Την ευρύτερη περιοχή.
Τα Άνω Πατήσια..
Είναι αυτό που λένε “κεντρο απόκεντρο”.
Μακριά από τη βαβούρα του Κέντρου της Αθήνας και χωρίς το πολεοδομικό συνωστισμό που υπάρχει στην Κυψέλη και στα Κάτω Πατήσια, η περιοχή που γεννήθηκες και μεγάλωσες τα έχει όλα!
Έχει ακόμα την αίσθηση και αισθητική της γειτονιάς, όπου οι κάτοικοι γνωρίζονται από τα μικράτα τους και νοιάζονται ο ένας για τον άλλο, έχει την σχετική άπλα της αλάνας, όπου τα παιδιά της γειτονιάς παίζουν όλη μέρα στους δρόμους, έχει ακόμα αξιόλογη αγορά, με σχεδόν κάθε είδους καταστήματα, από εμπορικά, μέχρι καφετέριες και φαγάδικα!
Μάλιστα, μερικά χρόνια νωρίτερα, στο ξεψύχισμα της δεκαετίας του 1970, πρόλαβες και μπουζούκια, που τραγούδαγαν πασίγνωστοι καλλιτέχνες, όπως ο Ζαμπέτας και ο Μητροπάνος..
Κερασάκι σε αυτή την ωραία αστική τούρτα, είναι ο σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατησίων, που βρίσκεται “πέντε λεπτά” από όλα τα σπίτια της περιοχής και μέσω του οποίου μπορείς να επεκτείνεις δραματικά και με ευκολία την ακτίνα δράσης σου!
Κάπως έτσι πας επισκέπτεσαι κάθε λίγο και λιγάκι την αγαπημένη σου γιαγιά στον Πειραιά..
Κάπως έτσι, ή μάλλον ακριβώς έτσι, η άλλη σου γιαγιά, η Πατησσιωτισα σε πηγαίνει βόλτα στην Κηφισιά, να δείτε τα εκεί σόγια και να σε κεράσει μπαμπάδες στου Βάρσου..
Η βόλτες όμως στον Πειραιά και την Κηφισιά, έχουν και ένα επιπλέον ατού!
Τα λούνα Πάρκ!
Στον Πειραιά βρίσκεται το από χρόνια εγκατεστημένο Λούνα Παρκ στο Φάληρο.
Εκεί που μερικά χρόνια αργότερα, στην απέναντι μεριά, η παραλία μπαζώθηκε και έγινε το Στάδιο “Ειρήνης και Φιλίας”.
Σε εκείνο το Λούνα Παρκ σε πηγαίνει η γιαγιά σου η Πειραιώτισσα.
Στην Κηφισιά, σου αρέσει με τους φίλους σου να πηγαίνετε στο Λούνα Παρκ που βρίσκεται επί της Λεωφόρου Κηφισίας.
Σκέφτεσαι ώρες ώρες, πως αυτό είναι κάτι που λείπει από τη δική σου γειτονιά.
Ένα αντίστοιχο μέρος, όπου εσύ και οι 12χρονοι, 13χρονοι φίλοι σου θα μπορείτε να πηγαίνετε και με εκατό, εκατόν πενήντα, το πολύ διακόσιες δραχμές, να διασκεδάζετε!
Όχι πως η Κηφισιά πέφτει μακριά, αλλά είναι και το κόστος των εισιτηρίων..
Όλα αυτά, μέχρι εκείνο το βράδυ του 1982!
Είσαι στο τρένο με τη μάνα σου και φτάνετε στη στάση σας! Στα Άνω Πατήσια!
Πλησιάζοντας το τρένο στο σταθμό, κάτι περίεργο αχνοφαίνεται στη νύχτα!
Κάτι διαφορετικό..
Το μέρος, όσο πλησιάζει το τρένο, φαίνεται περισσότερο πολύχρωμο!
Σα να έχει χρωματιστά φώτα..
Μόλις φτάνετε, το μυστήριο βρίσκει εξήγηση!!
Στη μικρή πλατεία που βρίσκεται δίπλα από το σταθμό, στην Πλατεία Ιωνίας, έχει στηθεί ένα μικρό Λούνα Παρκ!!!
Πανδαισία!!
Μέσα στο βαγόνι ακούγονται και άλλα επιφωνήματα από παιδιά, αλλά και γονείς, στο ασυνήθιστο για την περιοχή θέαμα!
Κάποιο μικρό παιδί ακούγεται να ζητά από τη μαμά του να το πάει.
Αυτή συναινεί!
Λίγο αργότερα, βρίσκεσαι και εσύ με τη μητέρα σου και τη μικρή σου αδελφούλα που είναι ακόμα τεσσεράμισι ετών, καθ οδόν για το Λούνα Παρκ που στήθηκε στη γειτονιά σας!
Φτάνετε εκεί και η χαρά όλων σας είναι απερίγραπτη..
Είσαι πλέον, πολύ ψηλός και από χρόνια πλέον δε χωράς στα συγκρουόμενα, αλλά απολαμβάνεις το θέαμα της μικρής σου αδελφής που όλο χαρά μπαίνει σε ένα αυτοκινητάκι που κάνει το γύρο του τροχού μόνο του!
Περιφέρεστε στα διάφορα παιχνίδια, ρίχνετε τάληρα, δεκάρικα και εικοσάρικα και λάμπετε από χαρά και ευτυχία για την απροσδόκητη διασκέδαση!
Σε μία κατά τα άλλα γκρίζα καθημερινότητα και σε μια εποχή που τα ερεθίσματα δεν ήταν τόσα πολλά όσο τώρα, η έλευση του μικρού εκείνου Λούνα Παρκ στη γειτονιά σκόρπισε χαρά στα παιδιά της περιοχής.
Διέκρινες βέβαια και μια αντίστοιχη, αν και περισσότερο συγκρατημένη, χαρά και στους μεγάλους, όπου χαίρονταν με τη χαρά των παιδιών..
Αρκετές εβδομάδες αργότερα, το Λούνα Παρκ έφυγε.
Θυμάσαι εκείνη την ημέρα, όπου είδες την πλατεία άδεια. Είχε επανέλθει στην πρότερη της κατάσταση.
Πήγες να στεναχωρηθείς, αλλά τελικά δε σου “βγήκε”.
Είχες αρχίσει να μεγαλώνεις και η επιθυμία σου να διευρύνεις τους ορίζοντές σου επικράτησε από τη στεναχώρια σου. Είχες αρχίσει να ανακαλύπτεις και άλλους τρόπους διασκέδασης.
όσο για την αδελφούλα σου, θα μπορούσες να την πηγαίνεις εσύ στην Κηφισιά για να διασκεδάζει..
Τα αναλογίζεσαι αυτά, τέσσερις δεκαετίες αργότερα, σκεπτόμενος πόση ευτυχία και χαρά έκρυβαν πενήντα ή εκατό δραχμές που ξόδευες, μία φορά την εβδομάδα σε εκείνο το μέρος.
Αναλογίζεσαι απίσης, πόσα θα ήσουν διατεθειμένος να ξοδέψεις τώρα για να ιώσεις εκείνη την άγρια χαρά που ένιωθες τότε…
