#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Είναι οι μέρες τέτοιες.
Άγιες μέρες.
Ημέρες περισυλλογής..
Είναι πλέον, περισσότερο από ένα χρόνο που είμαστε περιορισμένοι!
Σε καραντίνα!
Πράγματα και καταστάσεις που ανέκαθεν τα είχαμε ως δεδομένα, τώρα τα βλέπουμε ως μια ανάμνηση και η επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση, φαντάζει λίγο μακρινή..
Ένας και πλέον, χρόνος πίεσης!
Πίεση οικονομική, ψυχολογική, προσωπική..
Το χειρότερο όμως, είναι η υγειονομική πίεση!
Είναι εκείνο το είδος, το αόρατο!
Αυτός ο εχθρός, που σε απειλεί, αλλά δεν τον βλέπεις!
Που μόνο αν σε αγγίξει θα τον καταλάβεις!
Μόνο που τότε, ίσως να είναι αργά!
Στην αρχή σκεφτόσουν πως όλα αυτά τα μέτρα είναι υπερβολικά!
Πως εσύ, που στα πενήντα σου ακόμα είσαι νέος, δεν κινδυνεύεις και πως όλα αυτά γίνονται για να ζήσουν λίγο περισσότερο μερικές χιλιάδες 80χρονα παπούδια!
Είχες νιώσει και ένα κάποιο θυμό, που μετά την δεκαετή οικονομική δυσπραγία, έρχεται κάτι άλλο να αναστείλει τα όνειρα και τις προσδοκίες των νέων ανθρώπων, που στα είκοσι τόσα τους περιμένουν να πάρουν σειρά σε αυτή την κούρσα που λέγεται ζωή..
Μέχρι που είδες να φεύγουν από τη ζωή, άτομα κοντά στη δική σου ηλικία..
Είδες οικογένειες να αφανίζονται από παπουδογιαγιάδια! Αυτή την κόλλα που κρατά ενωμένη και συμπαγή την ελληνική οικογένεια και κοινωνία.
Τότε το είδες αλλιώς.
Το είδες σωστά..
Ένας και πλέον χρόνος, με αναμονή, αγωνία, ανία, άγχος!
Άγχος για το πότε θα περάσει όλο αυτό και θα αρχίσετε πάλι να ζείτε!
Ώπα όμως!
Για μια στιγμή!
Τι πάει να πει “να ζείτε”;!
Τώρα δηλαδή, τι κάνεις ρε φίλε!
Ζεις! Τι, ψέματα είναι;!
Τρως, πίνεις, γεύεσαι, αναπνέεις, περπατάς, φιλάς και φιλιέσαι, χαϊδεύεις και σε χαϊδεύουν, αγκαλιάζεις και σε αγκαλιάζουν!
Ένα και κάτι χρόνο τώρα, έμαθες να εκτιμάς ακόμα περισσότερο αυτά που έχεις!
Πλάκα πλάκα, συνειδητοποίησες πως, πέρα από το άγχος για τα οικονομικά, τελικά είσαι πλούσιος!
Μένεις σε ένα ωραίο σπίτι, σε μια΄ωραία περιοχή και το κυριότερο, με ένα ταίρι που όμοιο του δεν υπήρξε και δε θα υπάρξει ποτέ!
Για κάνε εικόνα, να το πέρναγες όλο αυτό σε άλλες εποχές, με΄κάποια άλλη!
Η σκέψη και μόνο σε τρομάζει!
Ένα και κάτι χρόνο τώρα, ήρθες σε κοντινότερη και ουσιαστικότερη επαφή με τον εαυτό σου.
Δοκίμασες τη σχέση σου και η δοκιμή πήγε άριστα, πέρα από κάθε ονειρεμένη προσδοκία σου!
Εμπεδόθηκε η ιεράρχηση του αξιακού σου συστήματος.
Όχι, δεν άλλαξε κάτι στα πιστεύω σου! Απλά, τα εμπέδωσες..
Τελικά, νιώθεις ευγνώμων!
Είσαι λίγο θυμωμένος, έχεις τις ψυχολογικές σου μεταπτώσεις, λογικό είναι, αλλά το αίσθημα που κυριαρχεί, είναι αυτό της ευγνωμοσύνης!
Είσαι εδώ. Είσαι καλύτερα απ’ότι πριν ένα χρόνο και κάτι.
Είσαι πιό δυνατός από πριν και πιό σοφός!
Πως να μην είσαι ευγνώμον για όλα αυτά τα δώρα που απλόχερα σου προσέφερε η πανδημία;!
Από τώρα ξέρεις πως, όταν περάσει όλο αυτό, τα πάντα θα είναι καλύτερα!
Ο καφές στην καφετέρια, θα έχει καλύτερη γεύση από πριν.
Το ίδιο και το φαΐ που θα σου σερβίρει ο σερβιτόρος, το χαμόγελο του οποίου θα είναι πιό φωτεινό!
Ξέρεις πως τα ταξιδάκια που θα κάνεις με το αμάξι σου, θα είναι πιό συναρπαστικά και μαγικά!
Άλλωστε, ένα χρόνο και κάτι, είναι που διαπιστώνεις πως τα λουλούδια μοσχοβολούν εντονότερα…
