#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος

Η Τέτη κλαίει.
είναι κάτω από τα σεντόνια και κλαίει γοερά..

Ο άνδρας της, είναι έξω από το δωμάτιο και ακούει το βουβό της κλάμα.
Δεν ξέρει πιά και αυτός τι να κάνει.
Είναι θυμωμένος..

Θυμωμένος και ενοχλημένος..

Αισθήματα που πηγάζουν από την αίσθηση ανημπόριας που έχει.
Νιώθει άχρηστος!
Η γυναίκα, το κλάμα της οποίας ακούει, είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Το άλλο του μισό.
Δεν ξέρει όμως τι να κάνει για να την παρηγορήσει.

Πριν λίγα λεπτά έμαθαν πως απέτυχε και η τέταρτη εξωσωματική!..

Είναι και οι δύο τους σαραντάρηδες και για άλλη μία φορά βλέπουν το όνειρο τους να αποκτήσουν παιδί, να απομακρύνεται..

…και τα χρόνια περνούν.

Περισσότερο τον καταβάλει η γνώση πως η γυναίκα του, η Τέτη, καλείται να αντιμετωπίσει ουσιαστικά μόνη της, το βάρος που της φορτώνει η μητέρα της και πεθερά του, που κάθε φορά που την επισκέπτονται στην πόλη που ζει, πέφτει η ερώτηση για το “πότε θα της κάνουν εγγόνι”..

Η Τέτη είναι αγωνίστρια!

Από μικρό παιδί, δεν της χαρίστηκε τίποτα!
Γεννήθηκε στην πιό φτωχή γειτονιά της πόλης της, σε μία οικογένεια βιοπαλαιστών και οι ευκαιρίες που είχε στη ζωή της ήταν σημαντικά περιορισμένες σε σύγκριση με τα παιδιά των περισσότερων οικογενειών.

Παρόλ’αυτά, αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια και τα κατάφερε!

Ξεκόλλησε από τη μίζερη και λασπωμένη γειτονιά της, πέρασε στη σχολή που ήθελε και με πολύ αγώνα, αγωνία και κόπο, κατάφερε και πήρε το πτυχίο της, με άριστα παρακαλώ!

Δεν την πείραζε που κατά τη διάρκεια των σπουδών της, δούλευε για να τα φέρει βόλτα, την ώρα που οι περισσότεροι συμφοιτητές της πήγαιναν από το ένα πάρτι στο άλλο και αλώνιζαν στα μπαράκια και κλαμπάκια της πόλης.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της, άρχισε να πραγματοποιεί τους στόχους της.

Ήξερε πως δε θα είναι εύκολο, αλλά δε μάσησε!
Ο μεγάλος της στόχος, ήταν η δημιουργία οικογένειας.

Εκεί, γύρω στα 27 – 28 γνώρισε ένα εξαιρετικό παιδί, από πολύ καλή οικογένεια.
Ο Γάμος ήρθε ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

Τότε ήταν που άρχισαν να έρχονται τα πρώτα σύννεφα..

Δε μπορούσε να συλλάβει παιδί!

Όλοι οι μαλάκες γύρω τριγύρω, να ρωτούν “πότε θα κάνετε κανά παιδάκι;”.

Κάθε ερώτηση, άλλη μια βελονιά στην καρδιά του αγαπημένου ζευγαριού.

…και τα χρόνια πέρναγαν και οι αδιάκριτοι να ρωτούν και να νουθετούν!

“Να κάνετε τουλάχιστον δύο παιδιά. Ένα ίσον κανένα!”, να λένε οι διάφοροι συγγενείς και φίλοι..

Η Τέτη είχε αρχίσει να λυγίζει. Να σπάει..

Στο μυαλό της ήρθαν εικόνες. Διάφορες εικόνες..

Όπως στα Δικαστήρια που είχε πάει για μια δουλειά και είδε εκείνη τη δικηγόρο, που ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, να τρέχει από κτίριο σε κτίριο, για τις διάφορες διαδικασίες που απαιτούνταν.

Γυναίκες, φίλες γνωστές της και άγνωστες της, που αγωνίζονταν να γίνουν μητέρες, υπακούοντας στο μητρικό τους ένστικτο, αλλά έχοντας κόντρα ένα ολόκληρο σύστημα που δεν τις υποστηρίζει, παρά μόνο αν είναι δημόσιοι υπάλληλοι!

Οι υπόλοιπες, απλά να πάνε να πνιγούν!

Είναι πλέον σαράντα χρονών και κλείνει μια δεκαετία προσπαθειών για να κάνει παιδί! Έχει αρχίσει πλέον να αμφιβάλει..

Να αμφιβάλλει αν θα τα καταφέρει.
Ακόμα και να αμφιβάλλει αν τελικά το θέλει..

Νιώθει ανήμπορη! Νιώθει μόνη!

Τι κι αν ο άντρας της είναι δίπλα της, σωστός βράχος;! Πόσο θα αντέξει και αυτός;
Πόσο θα αντέξουν οι δυό τους, ιδίως σε ένα περιβάλλον, σε ένα κράτος που δεν τους βοηθά;..

Λίγο πριν αποκοιμηθεί, αποκαμωμένη, περνά από το μυαλό της μια σκέψη.

“Λες να είμαστε τυχεροί που δεν κάνουμε παιδί; Αυτοί που έκαναν αγωνίζονται κάθε μέρα να τα μεγαλώσουν, κόντρα στο αρνητικό περιβάλλον”.

Αυτή η σκέψη την τρομάζει!
Της φεύγει η κούραση, ανασηκώνεται από το μαξιλάρι της και φωνάζει τον άντρα της! Θέλει να πάρει λίγο δύναμη.
Θέλει κάποιον να της πει πως όλα καλά θα πάνε..

Τα χρόνια όμως, περνούν..

…και έχεις και τον κάθε μαλάκα, να κουνά το δάχτυλο και να σου λέει πως πρέπει να κάνουμε παιδιά, γιατί έχουμε πρόβλημα υπογεννητικότητας..

Ο άντρας της μπαίνει στο δωμάτιο και αιφνιδιάζεται από την όψη της!
Περίμενε να τη δει κλαμένη.

Τη βλέπει όμως κόκκινη από θυμό και οργή!

Χτυπάει το κινητό της και στην αναγνώριση βλέπει να είναι η μάνα της.

Παίρνει το κινητό της στο χέρι και απαντά!

Καιρός είναι να τα πει ένα χεράκι σε συγγενείς και φίλους.

Αρχή από τη μανούλα…