#illusionskiller Γιώργος Παρασκευόπουλος
Τα κανάλια βουΐζουν!
Το ίδιο και τα ραδιόφωνα και τα διάφορα ειδησεογραφικά sites!
Έρχεται καύσωνας!
Δίδονται επίσης, οδηγίες για την αντιμετώπιση του θερμού κύματος που θα πλήξει τη χώρα.
Οι εκκλήσεις των αρμοδίων και των φερεφώνων τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είναι σαφείς.
Συστήνεται να αποφευχθούν οι άσκοπες μετακινήσεις και αν δε γίνεται, να πίνουμε άφθονο νερό και να φροντίζουμε να περνάμε ώρα σε κλιματιζόμενους χώρους.
Ακόμα και η Δημοτικές Αρχές διαθέτουν για το κοινό, ιδιαίτερα για τις ευπαθείς ομάδες, χώρους όπου τα κλιματιστικά προσφέρουν δροσερό καταφύγιο από τον καύσωνα..
Ακούς και εσύ τα νέα και προετοιμάζεσαι αναλόγως.
Φροντίζεις, στο μέτρο του δυνατού, να μην έχεις δουλειές την ημέρα που το κύμα καύσωνα θα φτάσει στην κορύφωση του.
Εκείνη την ημέρα οι μετεωρολόγοι προβλέπουν θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου!..
Η μέρα έφτασε!
Είναι η επίμαχη ημέρα, όπου θα έχει τις υψηλές θερμοκρασίες, σύμφωνα με την Μετεωρολογική Υπηρεσία.
Δεν έχεις να κάνεις τίποτα σπουδαίο και μιάς και είσαι χαλαρός, αποφασίζεις να πας το αμάξι για πλύσιμο.
Στην επιστροφή από το πλυντήριο, ενεργοποιείς το σύστημα αυτόματου κλιματισμού που διαθέτει το αμάξι σου και μία σκέψη ξεπηδά από τα βάθη της μνήμης σου!…
Θυμάσαι εκείνο το καλοκαίρι της εφηβείας σου!
Εκείνο το καλοκαίρι, που στο τέλος αυτού θα γινόσουν επίσημα ενήλικας! Θα έκλεινες τα δέκα οκτώ!
Ήταν το μακρινό 1987 και εκείνο το Καλοκαίρι, όπως όλα τα προηγούμενα, μόλις τελείωσες με το σχολείο ξεκίνησες να πηγαίνεις καθημερινά στο Κέντρο, στο γραφείο της μάνας σου, για να τη βοηθάς στις δουλειές και στα τρεχάματα.
Ένιωθες όμορφα που έκανες δουλειές, κινούμενος στα διάφορα γραφεία, συναναστρεφόμενος δικηγόρους Συμβολαιογράφους κλπ και παράλληλα, κέρδιζες και το χαρτζιλίκι σου!
Όπως κάθε Καλοκαίρι, ένα θέμα που αντιμετώπιζες, ήταν η ζέστη!
Η ζέστη του Καλοκαιριού, ενισχυμένη από τους θεόρατους όγκους μπετόν του Κέντρου της Αθήνας!
Αυτό σε εποχές που τα κλιματιστικά ήταν είδος πολυτελείας και μόνο για λίγους!
Για πολύ λίγους…
Σχεδόν πουθενά δεν υπήρχαν! Ούτε λόγος για κλιματισμό σε Δημόσιες Υπηρεσίες, ή σε αντίστοιχες αίθουσες του Δήμου, όπου “κλιματισμός” ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, ανεμιστήρες οροφής!
Αν οι διάφορες δουλειές – θελήματα που έκανες για τη μάνα σου, σε οδηγούσαν σε κανά γραφείο “καλοπιασμένου” δικηγόρου, όπου είχε κλιματισμό, παρέτεινες την παραμονή σου στο δροσερό χώρο για όσο περισσότερο μπορούσες!
Κάτι να πιάσεις κουβέντα με τη γραμματέα, κάτι τάχα μου να ρωτήσεις το δικηγόρο, ίσα για να πάρεις όση περισσότερη δροσιά μπορούσες!
Εκείνο όμως το Καλοκαίρι του 1987, σου έχει μείνει αξέχαστο!
Εκείνη την ημέρα, το θερμόμετρο σκαρφάλωσε στους 44 βαθμούς Κελσίου!..
…και την επόμενη!
Τη μεθεπόμενη το ίδιο!!
Επί μία εβδομάδα, επτά ημέρες, ο υπερκαύσωνας εκείνος έφτανε κάθε μέρα στους 44 βαθμούς!!
Το γραφείο της μάνας σου, ηταν στον τελευταίο όροφο και από πάνω ήταν η ταράτσα!! Ούτε καν μία υποτυπώδης μόνωση δηλαδή!
Σα να μην έφτανε αυτό, δεν υπήρχε όχι κλιματιστικό, ούτε καν ανεμιστήρας!!!
Ούτε ένα μικρό ψυγείο, σαν αυτό που πήρε η μάνα σου χρόνια αργότερα, για να έχετε έστω ένα μπουκάλι κρύο νερό!
Τόσες δεκαετίες αργότερα και ακόμα θυμάσαι την απελπισία που είχες νιώσει τότε, όταν είχες συνειδητοποιήσει πως δε μπορούσες να κάνεις απολύτως τίποτα για να αντιμετωπίσεις την ανεπανάληπτη ζέστη!
Έτσι έκανες το μόνο πράγμα που μπορούσες!
Συμφιλιώθηκες με τη πρωτοφανή κατάσταση..
Ο ιδρώτας έτρεχε από πάνω σου σαν ποτάμι και εσύ δεν έμπαινες καν στον κόπο να τον σκουπίσεις.
Η προσπάθεια σου να κάνεις αέρα με ένα περιοδικό που υπήρχε, απέβη άκαρπη, μιάς και η προσπάθεια αυτή καθαυτή σε ζέσταινε χειρότερα..
Όταν πέρασε εκείνη η οδυνηρή κατάσταση, η Ελλάδα μέτρησε τις πληγές της.
Κανείς δεν είναι σίγουρος πόσοι πέθαναν εξαιτίας εκείνου του καύσωνα.
Σίγουρα μερικές χιλιάδες, κυρίως ηλικιωμένοι.
Με αυτές τις σκέψεις από το μακρινό παρελθόν, φτάνεις σπίτι σου και παρκάρεις το αμάξι στο υπόγειο δροσερό χώρο στάθμευσης του σπιτιού σου.
Σβήνεις τη μηχανή και μια τελευταία σκέψη περνά από το μυαλό σου.
Τι θα έδινες για να επιστρέψεις σε εκείνο το καλοκαίρι, το χωρίς κλιματισμό, χωρίς ψυγείο, αλλά εσύ ούτε δέκα οκτώ ετών;…
